સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/રવીન્દ્રનાથ ઠાકુર/બાનો ડાહ્યો દીકરો

બા, જો આ તારી બબલી
છે બાળી ભોળી બકુલી!
બા, જો આ તારી બબલી,
છે કાલી કાલી કીકલી!

અમે રમતાં બાળક બાળા,
લઈ ફુગ્ગા લાલં લાલા;
એ સમજે ઊગ્યા તારા,
ને બોલે ‘તાલા તાલા!’

બા, જો આ તારી બબલી,
બસ, બાળી ભોળી બકુલી!…

બાપા તો ગામ ગયા છે,
ઘરમાં સૌ જાણી ગયાં છે;
પણ કહું જો ‘બાપા આવ્યા,’
દોડે કહી ‘ક્યાં ક્યાં? ક્યાં ક્યાં?’

બા, જો આ તારી બબલી,
બસ, બાળી ભોળી બકુલી!

ઘર આવે જ્યારે ધોબી,
લઈ એનું ગર્દભ—બચ્ચું;
ને ધરી હાથમાં સોટી,
એનો માસ્તર હું બની જઉં છું;
પણ જોને તારી બબલી,
મને ‘ભાઈ ભાઈ’, કહી વળગી;
આવો મોટો હું મહેતાજી,
નથી કહેતી ‘હાજી નાજી!’

બા, જો આ તારી બબલી,
એ તો કેવળ કાલી કીકલી!…
(અનુ. જુગતરામ દવે)
[‘ગુરુદેવનાં ગીતો’ પુસ્તક]