સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/શિવમંગલસિંહ ‘સુમન’/મસીહા મુહબ્બતકા

સો ગયે
થકે-માંદે
પાન્થ માનવતા કે,
શાન્તિદૂત ક્રાંતિજયી.
સિરહાને, આહિસ્તા બોલો;
અભી-અભી સોયા હૈ
મસીહા મુહબ્બત કા....

આજીવન દૌડા કિયે
દ્વાર-દ્વાર, ડગર-ડગર;
ઘાયલ માનવતા કો
મરહમ લગાતે ફિરે;
સાયા કિયે રહા સદા
આતપ-નિદાઘ મેં....

જબતક તુમ જિયે
તુમ્હેં ચૈન નહીં લેને દિયા;
અપના ભી બોઝા લાદ
નિશ્ચિંત હો ગયે;
મૂઢતા હમારી.
કિન્તુ તુમને તો ભૂલ સે ભી
કભી નહીં કહા કિ,
ચૈન લે લેને દો,
એક ક્ષણ પસીના પોંછ લેને દો,
મુઝ કો ભી પલભર
સુસ્તાને દો છાંવ મેં.

તુમ તો સિર્ફ ચલતે રહે,
જલતે હુએ અહર્નિશિ
અપની હી જ્વાલા મેં;
દેતે હી રહે સદા
વારિદ-સા મુક્તદાન.
કર્ઝદાર સબકો બનાકર
ચલે ગયે....
[‘જ્ઞાનોદય’ માસિક : ૧૯૬૪]