ગુજરાતી બાળવાર્તા સંપદા/હું કંઈ એકલું નથી...: Difference between revisions

હંસ અને હંસલીએ તો વાંદરાઓને પૂછ્‌યું કે, ‘માનસરોવર ગયેલા કાચબાનું બચ્ચું ક્યાં ? એ બચ્ચાની મા કાચબી ક્યાં ?’ પણ વાંદરાઓતો કરે કૂદાકૂદ. તેમણે પૂરી વાત પણ સાંભળી નહીં, તો સરખો જવાબ ક્યાંથી આપે ?

હંસ અને હંસલી તો તળાવની ચારે કોર ફરે. ઠેર- ઠેર પૂછી વળે. અરે ! કોઈતો કહો, ક્યાં છે કાચબી અને તેનું બચ્ચું ? એ બન્ને તો ...

ઉંદરને પૂછે, ડુંગરને પૂછે.

બાગને પૂછે, નાગને પૂછે.

વેલને પૂછે, ઢેલને પૂછે.

કાબરને પૂછે, સાબરને પૂછે.

પણ... ક્યાંયથી સાચો જવાબ મળે ના. હવે કરવું શું ?

હંસલી કહે, ‘બચ્ચાની માનો મોબાઈલ નંબર ક્યાંયથી મળે?’ હંસલો કહે, ‘તો તો... હું વાત ન કરી લઉં ?’

જી.

એક નાનકડા ખાબોચિયામાંથી અવાજ આવતાં હંસ અને હંસલી એ અવાજ ભણી ગયાં. મોટાં દેડકાં ડ્રાઉં ડ્રાઉં કરતાં ગીત ગાતાં હતાં. તો વળી નાનાં દેડકાં ધ્યાનથી સાંભળતાં હતાં. હંસ અને હંસલી પણ ગીત સાંભળવા ઊભાં રહૃાાં.

‘સાવ સાચી વાત છે.’ હંસલી બોલી.

‘સાચ્ચેજ, આ તો સહુએ સમજવા જેવી વાત.’ આમ વાત કરતાં એ ઊભાં હતાં ત્યાં તો કાચબાનું બચ્ચું ફરતું ફરતું આવી ચડ્યું. એ તો જ્યાં ને ત્યાં આનંદમાં ફરતું હતું ને મસ્ત મજાનાં ગીતો ગાતું હતું. હંસ અને હંસલી તો કાચબાના બચ્ચાને જોતાં રાજી-રાજી થઈ ગયાં.

<br>

{{HeaderNav2

}}