26,604
edits
KhyatiJoshi (talk | contribs) (Created page with "'''<big>મોરનાં ઈંડાં</big>''' {{Poem2Open}} 'textarea',ઇતિહાસના ઉગમમાં જરાપીંગળ ચીનમાં થઈ...") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 2: | Line 2: | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
ઇતિહાસના ઉગમમાં જરાપીંગળ ચીનમાં થઈ ગયેલા પેલા કોન-ફુ-ત્સું (કન્ફ્યુશિઅસ) અને આર્યાવર્તી વિશ્વમેધા ગૌતમબુદ્ધ અને અત્યારના બર્ટ્રાન્ડરસલ : અને વચ્ચે જે બહુ જૂજ સત્યવક્તાઓએ પૃથ્વી પર પગલાં પાડ્યાં છે : | |||
બીજા કોઈને નહિ! નહિ જ! (1934){{Poem2Close}} | બીજા કોઈને નહિ! નહિ જ! (1934){{Poem2Close}} | ||
{{Poem2Opem}} | |||
'''<big>અર્પણ</big>''' | '''<big>અર્પણ</big>''' | ||
વરસોની વાટ ફળી : મેડિયે પધારી | |||
મનડાની મૂરિત અવાક. | |||
બંધ કર્યાં બારણાં ને અંધ કર્યું કોડિયું | |||
ઓઝલવા વસ્લ કેરી રાત. | |||
સોનેરી ઢાંકણાએ કાવ્યમુખ આવર્યું. | |||
કંપતું એ ઉન્હે આશ્વાસ. | |||
ઊંચકી શકું ન એ બુરખો લજામણો; | |||
જોર નહિ રાણીની પાસ. | |||
આત્મજ્ઞાન જેવડી ભાર હતો લાજમાં, | |||
મુર્ઝાઈ આંગળિયો વીશ. | |||
એકમેક તોય તોય દર્શનનો લાભ ના, | |||
પડતી જ્યાં વસ્લ કેરી ચીસ— | |||
ત્રીજાનો હાથ આવ્યો ઉઘાડવા | |||
બુરખો : ને વધતું : એકાન્ત; | |||
ત્રીજો હતો છતાંય બેના બે મેડિયે | |||
પૂગ્યા આત્મીયતાને પ્રાંત. | |||
મારી હથેળી, રેખ મારી આ ઊમટે, | |||
મારી લીલા ને નામોશી; | |||
દર્શનવા જે બધુંય મારા છે હાથમાં | |||
જોતા’તા — ઉમાશંકર જોશી, નીરક્ષીર | |||
14-2-’57{{Poem2Close}} |
edits