26,604
edits
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 413: | Line 413: | ||
અમે વરસ વેડફ્યાં ઉભય પ્રીતની શંકમાં. | અમે વરસ વેડફ્યાં ઉભય પ્રીતની શંકમાં. | ||
કદી ન અળગાં થશું! જીવશું એકડા અંકમાં!{{Poem2Close}} | કદી ન અળગાં થશું! જીવશું એકડા અંકમાં!{{Poem2Close}} | ||
{{Poem2Open}} | |||
<big>'''સુકાન પર ટેકવી'''</big> | |||
સુકાન પર ટેકવી સબળ વક્ષ, ને હાથની | |||
પડાળ કરી આંખને, કમરથીય નીચે નમી, | |||
પ્રિયે! નિરખતો હતો ધરણી-પ્રાન્ત ઊભી તને; | |||
હતી અમૂલ બે ઘડી જલધિ પાર જાવા મને. | |||
અને ત્યહીં દીઠી ઢળેલ તવ પોપચે તોરણે | |||
રચી નીતરતી સુધાંશુ સમ મૌક્તિકો પાંપણે, | |||
સરી ગયુંય એક અશ્રુ મુજ નેનથી કારમું, | |||
મહાન, દવલું, ઊનું, અમુલ પ્રેમના સારનું. | |||
સહસ્ત્રશત જોજનો જલધિના વચે ઘૂઘવે; | |||
અને જલધિ આ મહાન નીરખી વ્રીડા સંભવે; | |||
હશેય અવડું, મહાન, દવલું, ઊનું આંસુડું! | |||
રડેલ ચખનું હશેય વળી કેવું હૈયું વડું! | |||
મહાન જ્યમ સર્જનો મહદ તેમ તેની વ્યથા! | |||
સખીરી ! મુજ — તાહરી ટચુકડીય વ્હીલી કથા! | |||
15-5-’34{{Poem2Close}} |
edits