યુરોપ-અનુભવ/Leben Lieben Lachen: Difference between revisions

વિયેના કેટલુંબધું જોયું! પણ હજી તો કેટલું બધું બાકી છે! એને માટે રવિવાર ફાળવી રાખ્યો છે. વચ્ચેનો શનિવાર અમે સાલ્ઝબર્ગ અને ઇન્સબ્રુક જવાનો રાખ્યો છે. આજે હવે ઘર ભણી. ચાલતાં ચાલતાં એક મેટ્રો સ્ટેશને પહોંચ્યાં, ત્યાંથી વનોથી ઘેરાયેલા રતિભાઈના આવાસ હિમેલ હોફ તરફ. સ્ટેશને ઊતરી પુલ ચઢી છેક ઘર નજીક જતી બસની રાહ જોતાં ઊભાં. ચાલીને જવાય તેમ હતું, પણ થાક લાગ્યો હતો અને ઓછામાં પૂરું ઢાળ ચઢીને જવાનું હતું. હિમેલ હોફ પહોંચી ગયાં. પગથિયાં ચઢી વચ્ચેના ખંડમાં થઈ બાલ્કનીમાં જઈ ઊભાં. સામે વિયેના પથરાયેલું હતું. ત્યાં દૂર નગરની ડાબી તરફ રહસ્યોનો અંચળો ઓઢીને પડેલી લીલીછમ લાંબી ટેકરી આમંત્રણ આપતી લાગી. હું એ તરફ જોતો હતો. રતિભાઈ કહે : ‘એ જ એ ટેકરી છે, જેણે બિથોવનને એની છેલ્લી સિમ્ફની રચવાની પ્રેરણા આપી હતી.’ ટેકરી, બિથોવન, છેલ્લી સિમ્ફની – જોતાંજોતાં હું જાણે કશું જોતો નહોતો, ખોવાઈ ગયો હતો.

{{Poem2Close}}