18,450
edits
No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 264: | Line 264: | ||
શીલા ઓરડામાં આવે છે ત્યારે મીના ઊંઘી ગઈ હોય છે. પતિ આડે પડખે થઈ પુસ્તક વાંચતો દેખાય છે. મીના માટેનું દૂધ ટેબલ પર મૂકવા જાય છે ત્યારે ખુલ્લી બારીમાંથી એની નજર બહાર પડે છે. સામે દેખાતી વિશાળ ઇમારતોની બારીઓ એક પછી એક બંધ થઈ રહી હોય છે. પોતાની ખુલ્લી બારી બંધ કરી, પથારી પર જઈ તે પ્યારથી પતિને વળગી પડે છે. | શીલા ઓરડામાં આવે છે ત્યારે મીના ઊંઘી ગઈ હોય છે. પતિ આડે પડખે થઈ પુસ્તક વાંચતો દેખાય છે. મીના માટેનું દૂધ ટેબલ પર મૂકવા જાય છે ત્યારે ખુલ્લી બારીમાંથી એની નજર બહાર પડે છે. સામે દેખાતી વિશાળ ઇમારતોની બારીઓ એક પછી એક બંધ થઈ રહી હોય છે. પોતાની ખુલ્લી બારી બંધ કરી, પથારી પર જઈ તે પ્યારથી પતિને વળગી પડે છે. | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/મોહમ્મદ માંકડ/મનેય કોઈ મારે!|મનેય કોઈ મારે!]] | |||
|next = [[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/ધીરુબહેન પટેલ/ટાઢ|ટાઢ]] | |||
}} |
edits