18,450
edits
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 2: | Line 2: | ||
{{Heading|ઘણકો ને ઘણકી[૧]| }} | {{Heading|ઘણકો ને ઘણકી[૧]| }} | ||
<poem> | |||
<center>[પુરુષોત્તમ માસ]</center> | |||
પરષોત્તમ મહિનો આવ્યો. | |||
બધી બાયડી પરષોત્તમ મહિનો ના’ય. | |||
ફળિયામાં દેરું, દેરા માથે પીપળો ઝકૂંબે: | |||
નાઈ ધોઈને બાઈઓ દેરાને ઓટે બેસે: | |||
પીપળાને છાંયે બેસે; હાથમાં ચપટી દાણા રાખે. | |||
પરષોત્તમ ભગવાનની વાર્તા મંડાય. | |||
એક કહે ને સૌ સાંભળે. | |||
પીપળાની ડાળે ઘણકા-ઘણકીનો માળો છે. | |||
માંહી ઘણકો ને ઘણકી રે’ છે. | |||
ઘણકી તો ડાળે બેઠી બેઠી રોજ વાર્તા સાંભળે છે. | |||
એ તો પૂછે છે, બાઈ બાઈ, ના’યે શું થાય? | |||
કે’ કાયાનું કલ્યાણ થાય; ઊજળો અવતાર મળે. | |||
કે’ ત્યારે હું નાઉં? | |||
કે’ નહા ને, બાઇ! | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
ઘણકી કહે: “ઘણકા, આપણે પુરુષોત્તમ માસ ના’શું?” | |||
ઘણકો કહે: “ના ના, આપણે તો છબછબ ના’શું, ને કરડ કરડ લાકડું કરડશું.” | |||
ઘણકી કહે: “આપણે તો એક વાર ના’શું, એક ઠેકાણે બેસીને લાકડું કરડશું, પછી આખો દી લાકડું નહિ કરડીએ.” | |||
બીજે દીથી બાઈઓ ના’ય, ભેળી ઘણકીય ના’ય. | |||
બાઈઓ વાર્તા સાંભળે. ઘણકીયે ડાળે બેઠી બેઠી સાંભળે. | |||
બાઈઓ દર્શન કરવા જાય, ઘણકીયે જાય. | |||
એમ ઘણકી પુરુષોત્તમ માસ ના’ય ને ઘણકો લાકડાં કરકોલે. | |||
મહિનો પૂરો થયો. ઘણકી નાઈ રહી. | |||
સૌએ ઉજવણાં કર્યાં; ઘણકી શું કરે? | |||
ઘણકો ને ઘણકી બેય મરી ગયાં. | |||
મરીને ઘણકી રાજાની કુંવરી સરજી. | |||
ઘણકો પણ એ જ રાજાને ઘરે બોકડો સરજ્યો. | |||
કુંવરી તો સોળ વરસની સુંદરી થઈ. | |||
નત્ય નત્ય માગાં આવવા માંડ્યાં. | |||
સારો વર જોઈને કુંવરીને તો પરણાવી છે. કરકરિયાવર દીધાં છે. ગાડાંની તો હેડ્યો હાલી છે. | |||
કુંવરી કહે: “મને આ બોકડો આપો. બોકડો મને બહુ વા’લો છે. એને હું સાસરે લઈ જઈશ.” | |||
બોકડો લઈને કુંવરી તો સાસરીએ ગઈ. બોકડાને તો મેડીને દાદરે બાંધ્યો. | |||
રોજ રાતે કુંવરી થાળ લઈને મેડીએ ચડે. | |||
મેડીએ ચડે ત્યાં એનાં ઝાંઝર ઝણકે. | |||
ઝાંઝર સાંભળીને બોકડો તો જાગી જાય. | |||
જાગીને બોલે: | |||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
<poem> | |||
રમઝમતી રાણી! | |||
મેડીએ ચડ્યાં | |||
ને ઈચ્છાવર પાયા! | |||
ત્યારે કુંવરી જવાબ વાળે કે - | |||
હા મારા પીટ્યા! | |||
મેં ઈછાવર પાયા | |||
તેં કરકર બરકર ખાયા! | |||
રોજ ને રોજ - | |||
રમઝમતી રાણી! | |||
મેડીએ ચડ્યાં | |||
ને ઈછાવર પાયા! | |||
હા મારા પીટ્યા! | |||
મેં ઈછાવર પાયા | |||
તેં કરકર બરકર ખાયા! | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
એવી બોલાબોલી થાય: એ વડારણ સાંભળે. | |||
વડારણે તો વાત રાજાને કરી છે: રાજાએ તો રાણીને પૂછયું છે, “રાણી! રાણી! મને વાત કરો!” | |||
“રાજા! રાજા! કહેવરાવવું રે’વા દ્યો.” | |||
“ના, કરો ને કરો.” | |||
રાણીએ તો પૂરવ ભવની વાત કહી છે. રાજાની તો ભરાંત ભાંગી છે. ઘણકીને ફળ્યાં એવાં સહુને ફળજો! | |||
{{Poem2Close}} | |||
૧ ‘ભમરો ને ભમરી’, ચકલો ને ચકલી’ એવાં નામ પણ લેવાય છે. | |||
રાણીએ તો પૂરવ ભવની વાત કહી છે. રાજાની તો ભરાંત ભાંગી છે. ઘણકીને ફળ્યાં એવાં સહુને ફળજો! | |||
<center>ગાય વ્રત</center> | |||
<poem> | |||
શ્રાવણ માસમાં કરે. | |||
એક ટાણું કરે | |||
રોજ આવતી ગા પૂજીને ખાય. | |||
લીલું ધાન ન ખાય. | |||
લીલી ચીજ ન ખાય. | |||
લીલા રંગનું લૂગડું ન પહેરે. | |||
રોજ સવારે ગાયની વાર્તા કરે. | |||
ભૂખ્યું હોય એને કરે | |||
ગાયના કાનમાં કરે. | |||
<center>વાર્તા [૧]</center> | |||
એક બ્રાહ્મણની છોકરી હતી. | |||
ગાયમાનાં વ્રત કરતી’તી. | |||
કરતી કરતી મરી ગઈ. | |||
કોળીને પેટ પડી. | |||
કોળી કોળી કહેવા લાગ્યો: | |||
રાંકને પેટ રતન શાં? | |||
કૂલડીમાં પાણી આલો! | |||
કોડિયામાં ધાણી આલો! | |||
ધાણીધાણી ખાય છે. | |||
પાણીપાણી પીએ છે. | |||
* | |||
એક રાજાનો કુંવર શિકારે આવ્યો. | |||
છોડી! છોડી! કોણ છું? | |||
ભૂત છું? પ્રેત છું? | |||
ડાકણ છું? શાકણ છું? | |||
ના બા, ભૂત નથી પ્રેત નથી, | |||
ડાકણ નથી, શાકણ નથી. | |||
છોડી! છોડી! વરને! | |||
ના બા; તમે રાજા લોક! | |||
કોળીની છોડી કેમ વરાય! | |||
વરાય તો ય વર, ના વરાય તો ય વર. | |||
છોડી કહે, આજથી આઠે દહાડે આવજો | |||
આજથી આઠે વારે આવજો | |||
કંકુનો પડો લાવજો | |||
નાડાનો છડો લાવજો | |||
સાત સોપારી લાવજો | |||
પીળું-શું પાનેતર લાવજો | |||
લીલું-શું નાળિયેર લાવજો | |||
આલાલીલા વાંસ વેડાવજો | |||
નવરંગી ચોરી ચિતરાવજો | |||
વાગતે ને ઢોલે આવજો! | |||
આજથી આઠે દહાડે આવ્યો | |||
આજથી આઠે વારે આવ્યો | |||
કંકુનો પડો લાવ્યો | |||
નાડાનો છડો લાવ્યો | |||
પીળું-શું પાનેતર લાવ્યો | |||
લીલું-શું નાળિયેર લાવ્યો | |||
આલાલીલા વાંસ વેડાવ્યા | |||
નવરંગી ચોરી ચિતરાવી | |||
વાગતે ને ઢોલે આવ્યો | |||
એ તો પરણવા બેઠાં. | |||
એક મંગળ, બે મંગળ, | |||
ત્રણ મંગળ, ચાર મંગળ, | |||
પાંચ મંગળ પરણીપષ્ઠીને ઊઠ્યાં. | |||
* | |||
ચાલો રાણી, દેશ જઈએ, વિદેશ જઈએ | |||
આપણે દેશ શા, વિદેશ શા? | |||
હોય એવાસ્તો, ના હોય એવાસ્તો, | |||
ખાવાં હોય તો ખાઈ લેજો! | |||
પીવાં હોય તો પી લેજો! | |||
ગાંડા રાજા, ઘેલા રાજા, | |||
ખાધાંપીધાં તો કોઈનાં પોં’ચતાં હશે! | |||
પહોંચે તોસ્તો, ના પહોંચે તોસ્તો | |||
એ તો જતાં જતાં જાય છે. | |||
આગળ અઘોર વન આવ્યાં. | |||
રાજાજી કહે, ભૂખો લાગી તરસો લાગી. | |||
મેં તમને કહ્યાં તોસ્તો | |||
ખાવાં હોય તો ખાઈ લેજો | |||
પીવાં હોય તો પી લેજો. | |||
એણે તો આડાં જોયાં, અવળાં જોયાં. | |||
ઝાડ ઉપર ચડીને જોયાં. | |||
સરખી સહિયરો ના’ય છે. | |||
માનસરોવર મહેકે છે. | |||
બેનો રે બાઈઓ રે, | |||
શાં વ્રત કર્યાં, શાં નહિ? | |||
મને કહોને, હું કરું. | |||
બેન, થાય નહિ, પળે નહિ | |||
થશે, પળશે ને કરીશ | |||
ગાયમાને ગાળે કરીશ | |||
તુલસીને ક્યારે કરીશ | |||
પીપળાને પાને કરીશ | |||
સૂર્યનારાયણની સાખે કરીશ | |||
ધરતીને ધ્યાને કરીશ | |||
એવાં ચાર વ્રત કરીશ. | |||
* | |||
જતાં જતાં જાય છે | |||
એવે એમનું ગામ આવ્યું છે. | |||
ડોશીમાને સંદેશ ગયો છે | |||
ડોશીમા ડોશીમા, તમારી વહુ આવે છે | |||
ડોશીએ તો ફાટલો-શો સાલ્લો પહેર્યો | |||
ફાટલું-શું કાપડું પહર્યું | |||
માથે કોદરાની થાળ લીધી | |||
એ તો વધાવવા ગઈ ને. | |||
મને શું વધાવો? ગાયમાને વધાવો | |||
મને શું વધાવો? તુળસીમાને વધાવો | |||
મને શું વધાવો? પીપળપાનને વધાવો | |||
મને શું વધાવો? સૂર્યનારાયણને વધાવો | |||
મને શું વધાવો? ધરતીમાને વધાવો. | |||
વધાવીને ઘેર જાય છે. | |||
ફાટલો-શો સાલ્લો હીરચીર થઈ ગયો | |||
ફાટલું-શું કાપડું કમખો થઈ ગયું | |||
માથે કોદરાની થાળ હતી તે મોતીની થાળ થઇ ગઈ. | |||
ડોશી તો ઘેર ગયાં | |||
ઘેર જઈને બત્રીશી રસોઈ | |||
તેત્રીશાં શાક કર્યાં. | |||
ઊઠો રાજા, દાતણ કરો. | |||
રાજાએ દાતણ કર્યાં. | |||
ઊઠો રાણી, દાતણ કરો. | |||
રાણીએ દાતણ કર્યાં. | |||
ઊઠો રાજા, નાવણ કરો. | |||
રાજાએ નાવણ કર્યાં. | |||
ઊઠો રાણી, નાવણ કરો. | |||
માને નાવણબાવણ કરવાં નથી. | |||
મારે ગાયમાનાં વ્રત છે. | |||
* | |||
આ રાંડ આવી ત્યાંથી વ્રતવરતું લેતી આવી! | |||
ગાળબાળ ભાંડશો નહિ. | |||
થશે પળશે તે કરીશ, | |||
ગાયમાને ગાળે કરીશ, | |||
તુળસીમાને ક્યારે કરીશ, | |||
પીપળને પાને કરીશ, | |||
સૂર્યનારાયણને સાખે કરીશ, | |||
ધરતીમાને ધ્યાને કરીશ, | |||
હું તો નાવા જઈશ. | |||
મારે માટે પીળું કાપડું ને પીળો સાલ્લો મોકલજો. | |||
ડોશીએ તો લીલું કાપડું ને લીલો સાલ્લો મોકલ્યાં. | |||
એ તો ભીનું પહેરીને ઘેર આવે છે. | |||
નાતી આવે, ધોતી આવે, | |||
જળથી ઝારી ભરતી આવે, | |||
ગાયમાતાને પૂજતી આવે, | |||
ફરતી ગાય વધાવતી આવે, | |||
ઘેર આવીને ખાવા બેસે, | |||
ત્યારે કંકોડાનું શાક ને રોટલાં કર્યાં’તાં. | |||
કંકોડા કંકોડા ભોંયમાં ભંડાર્યાં, | |||
રોટલા રોટલા ખાઈને ઊઠી. | |||
બીજો તે દા’ડો થયો. | |||
ના’તી આવે ધોતી આવે, | |||
જળની ઝારી ભરતી આવે, | |||
ગાયમાતાને પૂજતી આવે, | |||
ફરતી ગાય વધાવતી આવે, | |||
ઘેર આવી ખાવા બેસે, | |||
ત્યારે ઘીલોડાનું શાક ને રોટલાં કર્યાં’તાં. | |||
ઘીલોડાં ઘીલોડાં ભોંયમાં ભંડાર્યાં, | |||
રોટલા રોટલા ખાઈને ઊઠી. | |||
ત્રીજો તે દા’ડો થયો. | |||
ના’તી આવે ધોતી આવે, | |||
જળની ઝારી ભરતી આવે, | |||
ગાયમાતા પૂજતી આવે, | |||
ફરતી ગાય વધાવતી આવે, | |||
ઘેર આવી ખાવા બેસે, | |||
ત્યારે તુરિયાનું શાક ને રોટલાં કર્યાં’તાં. | |||
તુરિયાં તુરિયાં ભોંયમાં ભંડાર્યાં, | |||
રોટલા રોટલા ખાઈને ઊઠી. | |||
ચોથો તે દા’ડો થયો. | |||
ના’તી આવે ધોતી આવે, | |||
જળની ઝારી ભરતી આવે, | |||
ગાયમાતા પૂજતી આવે, | |||
ફરતી ગાય વધાવતી આવે, | |||
ઘેર આવી ખાવા બેસે, | |||
ત્યારે ગલકાનું શાક ને રોટલાં કર્યાં’તાં. | |||
ગલકાં ગલકાં ભોંયમાં ભંડાર્યાં, | |||
રોટલા રોટલા ખાઈને ઊઠી. | |||
પાંચમો તે દા’ડો થયો. | |||
ના’તી આવે ધોતી આવે, | |||
જળની ઝારી ભરતી આવે, | |||
ગાયમાતા પૂજતી આવે, | |||
ફરતી ગાય વધાવતી આવે, | |||
ઘેર આવી ખાવા બેસે, | |||
ત્યારે ડોડકાનું શાક ને રોટલાં કર્યાં’તાં. | |||
ડોડકાં ડોડકાં ભોંયમાં ભંડાર્યાં, | |||
રોટલા રોટલા ખાઈને ઊઠી. | |||
* | |||
રાણીને તો માસ રહ્યા: | |||
એક માસ, બે માસ, | |||
ત્રણ માસ, ચાર માસ, | |||
પાંચમે માસે પંચમાસી બાંધોને! | |||
સાસુ કહે, એ રાંડને પંચમાસી શી! | |||
ગળીનો દોરડો બાંધીને ઊંચું નાખોને. | |||
છ માસ, સાત માસ, | |||
સાતમે માસે કહેવા લાગી: | |||
બેન રે! બાઈ રે! | |||
હવે એના ખોળા ભરોને! | |||
એ રાંડને ખોળા શા! ઓળા શા! | |||
ચોખા રેડીને ઊંચું નાખોને. | |||
આઠ માસ, નવ માસ, | |||
નવમે માસે દુખવા આવ્યું. | |||
બેન રે! બાઈ રે! | |||
શું કરુ શું નહિં! | |||
ખાંયણિયામાં માથું ઘાલ્યું. | |||
કોઠી વચાળે પગ ઘાલ્યા | |||
........................ | |||
રાણીને છોકરો આવ્યો | |||
રાજાની આંખમાં ફૂલના દડા પડ્યા | |||
ઘીના દીવા રાણા થયા. | |||
રાજાજીને કહેવા ગયાં: | |||
રાજાજી રાજાજી! તમારે ત્યાં છોકરો આવ્યો | |||
રાજાએ તો ગામગામના જોશી તેડાવ્યા | |||
પાનાં જોયાં પુસ્તક જોયાં. | |||
* | |||
ઝેરીલી સાસુ હતી | |||
તે છોકરાને ઉકરડાની ટોચે જઈને નાખી આવી. | |||
છોકરો તો ગબડતો ગબડતો | |||
ગાયમાને ગાળે ગયો. | |||
તુલસીમાને ક્યારે ગયો | |||
પીપળાને પાને ગયો | |||
સૂર્યનારાયણને સાખે ગયો | |||
ધરતીને ધ્યાને ગયો. | |||
ગાયમા ધવરાવે છે. | |||
તુળસીમા ઉછેરે છે | |||
પીપળો પાળે છે | |||
સૂર્યનારાયણ સાચવે છે | |||
ધરતીમા રક્ષણ કરે છે | |||
એટલામાં વાંઝિયા સુતારની છોકરી | |||
ગાય પૂજવા આવી. | |||
ગાય કહે, બેન બેન! ભાઈ લે ને | |||
ના, બા, ભૂતનો હોય, પ્રેતનો હોય, | |||
ડાકણનો હોય, શાકણનો હોય, કેમ લેવાય? | |||
ભૂતનો નથી, પ્રેતનો નથી, | |||
ડાકણનો નથી, શાકણનો નથી. | |||
ગાયમા આપે ને લે ને, | |||
તુળસીમા આપે ને લે ને, | |||
પીપળો આપે ને લે ને, | |||
સૂર્યનારાયણ આપે ને લે ને, | |||
ધરતીમા આપે ને લે ને. | |||
* | |||
એ તો ભાઈને લઈ ઘેર ગઈ. | |||
મા, મા, ભાઈ લાવી. | |||
ભૂતનો હોય, પ્રેતનો હોય, | |||
ડાકણનો હોય, શાકણનો હોય, કેમ લેવાય! | |||
ના મા, ભૂતનો નથી પ્રેતનો નથી, | |||
ડાકણનો નથી શાકણનો નથી, | |||
ગાયમાએ આપ્યો ને લાવી, | |||
તુળસીમાએ આપ્યો ને લાવી, | |||
પીપળે આપ્યો ને લાવી, | |||
સૂર્યનારાયણે આપ્યો ને લાવી, | |||
ધરતીમાએ આપ્યો ને લાવી. | |||
છોકરાને નવરાવી ધોવરાવી પૂતર પારણે સુવાડ્યો. | |||
છોકરો દહાડે ના વધે એટલો રાતે વધે | |||
રાતે ના વધે એટલો દહાડે વધે | |||
કાકાબાપા કહેવા શીખ્યો. | |||
કાકાબાપા, લાકડાના ઘોડા, કાચના ઘોડા કરી આપો ને! | |||
ગાંડા છૈયા! ઘેલા છૈયા! | |||
લાકડાના ઘોડા કાચના ઘોડા થતા જ હશે ને! | |||
થાય તોસ્તો, ના થાય તોસ્તો! | |||
લાકડાના ઘોડા કાચના ઘોડા કરી આપ્યા ને. | |||
ટાઢી શિયળ[૨]નાં ટાણાં આવ્યાં. | |||
છૈયો ઘોડો પાવા ચાલ્યો, | |||
સાતે રાણીઓ ના’વા આવી. | |||
“લાકડાના ઘોડા! કાચના ઘોડા! પાણી પોહ પોહ!” | |||
ગાંડા છૈયા! ઘેલા છૈયા! | |||
લાકડાના ઘોડા કાચના ઘોડા પાણી પીતા હશે ને! | |||
પીએ તોસ્તો, ના પીએ તોસ્તો. | |||
ગાંડી રાણી, ઘેલી રાણી, | |||
રાજાની રાણી સૂંથિયૂં ને સાવરણી જણતી હશે ને! | |||
રાણીએ તો ઘેર જઈને રાજાજીને કહ્યું. | |||
રાજાજી રાજાજી, અમને એક સુતારના છોકરે આવું કહ્યું ને! | |||
બીજો તે દહાડો થયો. | |||
ગોકળાઆઠમનાં ટાણાં આવ્યાં. | |||
છૈયો ઘોડો પાવા ચાલ્યો. | |||
સાતે રાણીઓ ના’વા ચાલી. | |||
“લાકડાના ઘોડા! કાચના ઘોડા! પોહ પોહ!” | |||
ગાંડા છૈયા ઘેલા છૈયા! | |||
લાકડાના ઘોડા કાચના ઘોડા પાણી પીતા હશે ને! | |||
પીએ તોસ્તો ના પીએ તોસ્તો. | |||
ગાંડી રાણી! ઘેલી રાણી | |||
રાજાની રાણી સૂંથિયૂં ને સાવરણી જણતી હશે ને! | |||
રાણીએ તો ઘેર જઈને રાજાજીને કહ્યું. | |||
રાજાજી રાજાજી, અમને એક સુતારને છોકરે આવું કહ્યું ને. | |||
* | |||
રાજાએ તો દંડ કર્યો ને | |||
છોકરાને તો કાળી રાતે કાઢી મૂક્યો | |||
કાળું વસ્ત્ર પહેરવા આપ્યું, | |||
કાળી ઘોડી ચડવા આપી, | |||
કાળું અન્ન ખાવા આપ્યું. | |||
જતાં જતાં જાય છે. | |||
એક રાજા યજ્ઞ કરતો હશે | |||
ત્યાં જઈને ઊભો. | |||
ભાઈ ભાઈ પીરસવા રહેજે ને! | |||
ના બા, તમે રાજાલોક, | |||
હું સુતારનો છોકરો, કેમ રહેવાય? | |||
રહેવાય તોય રહે, ના રહેવાય તોય રહે. | |||
એ તો પીરસવા રહ્યો. | |||
બધા લોકો જમવા આવ્યા ને | |||
સાતે રાણીઓ જમવા આવી ને. | |||
કોળણ રાણી પૂછે: મા મા, શું પહેરું? | |||
તો કહે, ઝાડે ફરવાનો સાલ્લો સ્તો! | |||
રાણીએ ઝાડે ફરવાનો સાલ્લો પહેર્યો | |||
પછી પૂછે: મા મા, શું પહેરું? | |||
તો કહે, ઝાડે ફરવાનું કાપડું સ્તો! | |||
રાણીએ ઝાડે ફરવાનું કાપડું પહેર્યું. | |||
પછી પૂછે: મા મા, શું લઉં? | |||
તો કહે, ઝાડે ફરવાનો ચડવોસ્તો! | |||
રાણીએ ઝાડે ફરવાનો ચડવો લીધો. | |||
એ તો જમવા આવી ને, | |||
ઉકરડાની ટોચે બેઠી. | |||
છોકરો પીરસતો પીરસતો માની ઘાલે આવ્યો. | |||
કાપડાની કસ તૂટી. | |||
છઠ્ઠીનાં ધાવણ છૂટ્યાં. | |||
રાજાજીએ પાનાં કાઢ્યાં...પુસ્તક કાઢ્યાં | |||
પે’લું પાન બ્રહ્માનું | |||
બીજું પાન હૃદયનું | |||
ત્રીજે પાને ગાયમાનાં વ્રત નીકળ્યાં: | |||
ઊંચી ખડકી નીચી ખડકી | |||
મેં વાવ્યાં તલ ને તુલસી | |||
તલ તુલસી ગિરીધારીલાલ | |||
મેં પૂજ્યા શ્રાવણિયા ચાર | |||
એક શ્રાવણ ચૂકી | |||
ચોરનો અવતાર ચૂકી | |||
રામબાઈ શામબાઈ રૂડાં ગામ | |||
મેં પરણાવ્યા અમરખાન | |||
અમરખાનની સાત રાણીઓ | |||
હિંડોળાખાટે હીંચે છે | |||
પાન પિચકારી મારે છે | |||
હસે તો હીરા ગરે | |||
બોલે તો મોતી ગરે | |||
હીંડે તો કંકુનાં પગલાં પડે | |||
જે ગાયમા! તમારાં સત | |||
ને અમારાં વ્રત પરિપૂર્ણ ઊતારજો! | |||
& આ વાર્તા ગુજરાતમાં ઉમરેઠ તરફ કહેવાય છે. | |||
* ૧ ટાઢી શિયળ: શીતળા સાતમ | |||
{{Poem2Close}} | |||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = રાણી રળકાદે | |||
|next = સૂરજ–પાંદડું વ્રત | |||
}} |
edits