26,604
edits
સૌરાષ્ટ્રની રસધાર-4/હોથલ: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 427: | Line 427: | ||
'''ચોરી આંટા ચાર, ઓઢે હોથલસેં ડિના,''' | '''ચોરી આંટા ચાર, ઓઢે હોથલસેં ડિના,''' | ||
'''નિગામરી એક નાર, બિયો કિયોરજો રાજિયો.''' | '''નિગામરી એક નાર, બિયો કિયોરજો રાજિયો.''' | ||
</poem> | |||
</Center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[તે દિવસે સાંજને ટાણે, ઓઢો હોથલની સાથે ચોરીના ચાર આંટા ફર્યો. એક નિગામરા વંશની પુત્રી, ને બીજો કિયોર કકડાણાનો રાજવી : માનવીએ અને દેવીએ સંસાર માંડ્યા. ડુંગરનાં ઘર કર્યાં. પશુપંખીનો પરિવાર પાળ્યો.] | |||
સજણ સંભરિયાં | |||
એવા રસભર્યા સંસારના દસ-દસ વરસ જાણે દસ દિવસ જેવડાં થઈને વીતી ગયાં છે. હોથલના ખોળામાં બે દીકરા રમે છે. કનરાની કુંજો એ સાવજ જેવા જખરા અને જેસળની ત્રાડોથી હલમલી હાલી છે, ઘટાટોપ ઝાડીમાં હિલોળા મચ્યા છે. એવે એક દિવસ આઘે આઘે ઓતરાદી દિશામાં જ્યાં વાદળ અને ધરતીએ એકબીજાને બથ ભરી છે, ત્યાં મીટ માંડીને ઓઢો જામ શિલા ઉપર બેઠો છે. એના અંતરમાં અકળ ઉદાસી ભરી છે. ત્યાં તો મેઘ-ધરતીના આલિંગનમાંથી વરસાદના દોરિયા ફૂટ્યા. | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<Center> | |||
'''ઉત્તર શેડ્યું કઢ્ઢિયું, ડુંગર ડમ્મરિયાં,''' | |||
'''હેડો તડફે મચ્છ જીં, સજણ સંભરિયાં.''' | |||
</poem> | |||
</Center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[ઓતરાદા આભમાં વાદળીઓની શેડ્યો ચડી, ડુંગરા ઉપર મેઘાડંબર ઘઘૂંભ્યો. આણું વળીને મહિયરથી ચાલી આવતી કામિનીઓ જેમ પોતાના સ્વામીનાથ ઉપર વહાલ વરસાવતી હોય તેમ વાદળીઓ લીલુડા ડુંગરાને હૈયે અઢળક નીરે ઢળવા લાગી. અને થોડા પાણીમાં માછલું તરફડે તેમ ઓઢાનું હૈયું તરફડવા મંડ્યું. ઓહોહો! ઓઢાને સ્વજન સાંભર્યાં. પોતાની જન્મભોમ સાંભરી. બાળપણાના મિત્રો સાંભર્યાં. વડેરો અને નાનેરો ભાઈ સાંભર્યાં. કિયોર કકડાણાનો પથ્થરે પથ્થર અને ઝાડવે ઝાડવું સાંભરી આવ્યાં. ઓઢો ઉદાસ થઈ ગયો. જન્મભોમની દિશામાં જોઈ રહ્યો.] | |||
દીકરાઓ બાપુ પાસે રમવા આવ્યા. જીવતરમાં તે દિવસે પહેલી જ વાર બાપુએ બેટાઓને બોલાવ્યા નહિ. દોડીને દીકરાઓએ માતાને જાણ કરી : “માડી, બાપુ આજ કેમ બોલતા નથી?” | |||
લપાતી લપાતી હોથલ આવી. હળવેક રહીને એણે પછવાડેથી ઓઢાની આંખો દાબી દીધી. | |||
તોય ઓઢો બોલ્યો નહિ. | |||
“ઓઢા જામ! શું થયું છે? રિસાણા છો? કાંઈ અપરાધ?” | |||
ત્યાં તો કેહૂ....ક! કેહૂ.....ક! કેહૂ....ક! મોરલો ટૌક્યો. | |||
જાણે કિયોરની ધરતીમાંથી મોરલો સંદેશા લઈને કનરે ઊતર્યો. ડળક! ડળક! ડળક! ઓઢાની આંખમાંથી આંસુ વહેવા મંડ્યાં. | |||
“મારો પીટ્યો મોરલો વેરી જાગ્યો!” કહીને હોથલે હાકલ દીધી. | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<Center> | |||
'''મત લવ્ય મત લવ્ય મોરલા, લવતો આઘો જા,''' | |||
'''એક તો ઓઢો અણોહરો, ઉપર તોંજી ધા.''' | |||
</poem> | |||
</Center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[ઓ મોરલા, તારી લવારી કરતો તું દૂર જા. આજ એક તો મારો ઓઢો ઉદાસ છે, અને તેમાં પાછો તું ધા પોકારીને એને વધુ અફસોસ કાં કરાવી રહ્યો છે?] | |||
અને મોરલા — | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<Center> | |||
'''મારીશ તોંકે મોર, સિગણજાં ચડાવે કરે,''' | |||
'''અયેં ચિતજા ચોર, ઓઢેકે ઉદાસી કિયો.''' | |||
</poem> | </poem> | ||
</Center> | </Center> | ||