જયદેવ શુક્લની કવિતા: Difference between revisions

જયદેવ શુક્લની કવિતા (view source)

Revision as of 10:55, 10 March 2022

5,968 bytes added , 10:55, 10 March 2022

no edit summary

KhyatiJoshi

26,604

edits

@@ Line 360: / Line 360: @@
 ઊંચકાયેલા હાથ પર
 અંધારું ધસી પડે છે...
+</poem>
+== બૂટ પરથી ધૂળ રેલાય ==
+<poem>
+ધૂળવાળા કાળા વરસાદી ગમબૂટ.
+બૂટમાં છંટાયેલા પાઉડર અને રબરની ભેગી ગન્ધ.
+બૂટના ખુલ્લા ભૂંગળામાંથી સંભળાય :
+‘પપ્પા, તમે આવો ત્યારે
+વરસાદના બૂટ ભૂલતા નહીં...’
+બૂટમાં રોપાયેલા પગ
+જાણે કમળ-દણ્ડ!
+‘બૂટને પણ આપણી જેમ
+વરસાદમાં મઝા પડતી હશે?’
+કાદવવાળા, ભીના, ધૂળવાળા બૂટનાં પગલાં
+આસપાસ ચકરાય
+વીંટળાય...
+બૂટને તળિયે
+સુકાયેલી ધૂળ-માટી
+હળવેથી
+આંગળી વડે ખોતરું છું...
+‘પપ્પા, પપ્પા મને બહુ જ ગીલીગોટા થાય છે,
+બસ, મારાથી રડી...’
+બૂટ પરથી ધૂળ રેલાય...
+</poem>
+== પપ્પા, બોલો ને! ==
+<poem>
+‘કોણ? હલો પપ્પા! કેમ છો?’
+‘મઝામાં બેટા.’
+‘તમારો પત્ર આજે જ મળ્યો.’
+‘હં...’
+‘પપ્પા, રાજા, દુર્ગા, અનુપ, ડેભાઈ શું કરે છે?’
+‘તને ખૂ...બ યાદ કરે છે.’
+‘તમે?’
+‘...’
+‘પપ્પા! પુરુકાકાની બારીમાં મધ પાછું બેઠું છે?
+આ વખતે પરેશકાકાના આંબા પર
+કેરી આવી છે?’
+‘...’
+‘તમે સાંભળો છો ને પપ્પા?’
+‘હા...હં..સાં...’
+‘પંખીઓ માટે પાણીની ઠીબ ભરો છો ને?’
+‘બેટા, રોજ રોજ ભરાય છે.
+પણ બેટા, તને ચશ્માં ફાવી ગયાં?’
+‘તમે નવા નમ્બર કઢાવવાના હતા તે?
+ધ્યાન રાખજો...હં....’
+‘...’
+‘એક વાત તો પૂછવી જ ભૂલી ગયો.
+આપણી વાડમાં બુલબુલે
+માળો બનાવી
+આ વખતે ઈંડાં મૂક્યાં છે?’
+‘આ વખતે તો બેટા!
+બચ્ચાંને ક્યારે પાંખો આવી
+ને ક્યારે
+ઊ...ડી...
+....’
+‘પપ્પા, પપ્પા!
+બોલો ને!...’
 </poem>
 <br>
+== રસ્તો ઓળંગતી વેળા ==
+<poem>
+તે સાંજે
+આપણે વાતો કરતા ચાલતા હતા.
+તારા પ્રશ્નનો ઉત્તર
+આપવાને બદલે,
+રસ્તો ઓળંગતી વેળાએ,
+પોચા પોચા ખભા પર
+મારી આંગળીઓનો દાબ પડ્યો હતો.
+તારો ઉછાળ
+જરા સંકોચાયો હતો.
+આપણે સામે પહોંચી ગયા હતા.
+પછી તો તને ચંપલ ન ગમતાં.
+હાફપેન્ટ નાનાં પડતાં.
+તું જાતે જીન્સ ખરીદવા માંડ્યો.
+તારાં ટેરવાં નીચેનો ઉછળાટ સંભળાવા લાગ્યો.
+આજે,
+ભૂખરી સાંજે
+વળી આપણે રસ્તો ઓળંગીએ છીએ.
+એક મોટરબાઇક ફડફડાટ પસાર થઈ જાય છે.
+મારા પગ અટકી જાય છે
+ને હાથ ઊંચકાય...
+અચાનક
+પહેલી જ વાર
+લોહી છલકતી, કરકરી, સચિન્ત હથેળી
+મારા સહેજ ઢીલા ખભા પર
+દબાય છે.
+બધું ઝાંખું ઝાંખું થઈ જાય છે.
+હું સામે પાર પહોંચી જાઉં છું.
+</poem>
+== મા ==
+<poem>
+૧
+ખળખળતી નદીને
+આ કાંઠે
+તું, હું, આપણે સૌ
+રોજ હસતાં, રમતાં, ગોઠડી કરતાં...
+તારા હાથમાંની
+રાખોડી રંગની લાકડીને
+નેવું વર્ષે પણ
+તારો ટેકો હતો.
+તું અચાનક સામે કાંઠે પહોંચી ગઈ
+લાકડી તો મારા હાથમાં જ રહી ગઈ!
+</poem>
+<poem>
+૨
+ઊભો છું
+આ
+લાકડી પકડી.
+લાકડીના લીસ્સા હાથા પરથી
+તારી મ્હેકતી હથેળી
+ધીમે ધીમે
+મારી હથેળી સાથે
+ગુંથાઈ ગઈ.
+આજે
+ફોરે છે
+આખ્ખું ઘર!
+હું લાકડીને
+જોરથી વળગી પડું છું.
+</poem>
+<poem>
+૩
+આ લાકડી
+હવે ઊભી છે
+એકલી.
+પથારીની ડાબી બાજુએ
+તું બેસતી
+તે જગા પરનો આછો દાબ
+આજે પણ
+એમ જ છે.
+ટાઇલ્સ પર
+તારાં પગલાં ઘસાવાનો
+ને લાકડીનો નજીવો અવાજ જાગ્યો...
+એકદમ નજીક
+આવી પહોંચી છે
+તારા શરીરની ગન્ધ!
+તારો રોજનો પ્રશ્ન :
+‘ભાઈ, કેટલા વાઈગા?’
+હું શું જવાબ આપું?
+</poem>
 <center>&#9724;</center>
 <br>