26,604
edits
જયદેવ શુક્લની કવિતા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 360: | Line 360: | ||
ઊંચકાયેલા હાથ પર | ઊંચકાયેલા હાથ પર | ||
અંધારું ધસી પડે છે... | અંધારું ધસી પડે છે... | ||
</poem> | |||
== બૂટ પરથી ધૂળ રેલાય == | |||
<poem> | |||
ધૂળવાળા કાળા વરસાદી ગમબૂટ. | |||
બૂટમાં છંટાયેલા પાઉડર અને રબરની ભેગી ગન્ધ. | |||
બૂટના ખુલ્લા ભૂંગળામાંથી સંભળાય : | |||
‘પપ્પા, તમે આવો ત્યારે | |||
વરસાદના બૂટ ભૂલતા નહીં...’ | |||
બૂટમાં રોપાયેલા પગ | |||
જાણે કમળ-દણ્ડ! | |||
‘બૂટને પણ આપણી જેમ | |||
વરસાદમાં મઝા પડતી હશે?’ | |||
કાદવવાળા, ભીના, ધૂળવાળા બૂટનાં પગલાં | |||
આસપાસ ચકરાય | |||
વીંટળાય... | |||
બૂટને તળિયે | |||
સુકાયેલી ધૂળ-માટી | |||
હળવેથી | |||
આંગળી વડે ખોતરું છું... | |||
‘પપ્પા, પપ્પા મને બહુ જ ગીલીગોટા થાય છે, | |||
બસ, મારાથી રડી...’ | |||
બૂટ પરથી ધૂળ રેલાય... | |||
</poem> | |||
== પપ્પા, બોલો ને! == | |||
<poem> | |||
‘કોણ? હલો પપ્પા! કેમ છો?’ | |||
‘મઝામાં બેટા.’ | |||
‘તમારો પત્ર આજે જ મળ્યો.’ | |||
‘હં...’ | |||
‘પપ્પા, રાજા, દુર્ગા, અનુપ, ડેભાઈ શું કરે છે?’ | |||
‘તને ખૂ...બ યાદ કરે છે.’ | |||
‘તમે?’ | |||
‘...’ | |||
‘પપ્પા! પુરુકાકાની બારીમાં મધ પાછું બેઠું છે? | |||
આ વખતે પરેશકાકાના આંબા પર | |||
કેરી આવી છે?’ | |||
‘...’ | |||
‘તમે સાંભળો છો ને પપ્પા?’ | |||
‘હા...હં..સાં...’ | |||
‘પંખીઓ માટે પાણીની ઠીબ ભરો છો ને?’ | |||
‘બેટા, રોજ રોજ ભરાય છે. | |||
પણ બેટા, તને ચશ્માં ફાવી ગયાં?’ | |||
‘તમે નવા નમ્બર કઢાવવાના હતા તે? | |||
ધ્યાન રાખજો...હં....’ | |||
‘...’ | |||
‘એક વાત તો પૂછવી જ ભૂલી ગયો. | |||
આપણી વાડમાં બુલબુલે | |||
માળો બનાવી | |||
આ વખતે ઈંડાં મૂક્યાં છે?’ | |||
‘આ વખતે તો બેટા! | |||
બચ્ચાંને ક્યારે પાંખો આવી | |||
ને ક્યારે | |||
ઊ...ડી... | |||
....’ | |||
‘પપ્પા, પપ્પા! | |||
બોલો ને!...’ | |||
</poem> | </poem> | ||
<br> | <br> | ||
== રસ્તો ઓળંગતી વેળા == | |||
<poem> | |||
તે સાંજે | |||
આપણે વાતો કરતા ચાલતા હતા. | |||
તારા પ્રશ્નનો ઉત્તર | |||
આપવાને બદલે, | |||
રસ્તો ઓળંગતી વેળાએ, | |||
પોચા પોચા ખભા પર | |||
મારી આંગળીઓનો દાબ પડ્યો હતો. | |||
તારો ઉછાળ | |||
જરા સંકોચાયો હતો. | |||
આપણે સામે પહોંચી ગયા હતા. | |||
પછી તો તને ચંપલ ન ગમતાં. | |||
હાફપેન્ટ નાનાં પડતાં. | |||
તું જાતે જીન્સ ખરીદવા માંડ્યો. | |||
તારાં ટેરવાં નીચેનો ઉછળાટ સંભળાવા લાગ્યો. | |||
આજે, | |||
ભૂખરી સાંજે | |||
વળી આપણે રસ્તો ઓળંગીએ છીએ. | |||
એક મોટરબાઇક ફડફડાટ પસાર થઈ જાય છે. | |||
મારા પગ અટકી જાય છે | |||
ને હાથ ઊંચકાય... | |||
અચાનક | |||
પહેલી જ વાર | |||
લોહી છલકતી, કરકરી, સચિન્ત હથેળી | |||
મારા સહેજ ઢીલા ખભા પર | |||
દબાય છે. | |||
બધું ઝાંખું ઝાંખું થઈ જાય છે. | |||
હું સામે પાર પહોંચી જાઉં છું. | |||
</poem> | |||
== મા == | |||
<poem> | |||
૧ | |||
ખળખળતી નદીને | |||
આ કાંઠે | |||
તું, હું, આપણે સૌ | |||
રોજ હસતાં, રમતાં, ગોઠડી કરતાં... | |||
તારા હાથમાંની | |||
રાખોડી રંગની લાકડીને | |||
નેવું વર્ષે પણ | |||
તારો ટેકો હતો. | |||
તું અચાનક સામે કાંઠે પહોંચી ગઈ | |||
લાકડી તો મારા હાથમાં જ રહી ગઈ! | |||
</poem> | |||
<poem> | |||
૨ | |||
ઊભો છું | |||
આ | |||
લાકડી પકડી. | |||
લાકડીના લીસ્સા હાથા પરથી | |||
તારી મ્હેકતી હથેળી | |||
ધીમે ધીમે | |||
મારી હથેળી સાથે | |||
ગુંથાઈ ગઈ. | |||
આજે | |||
ફોરે છે | |||
આખ્ખું ઘર! | |||
હું લાકડીને | |||
જોરથી વળગી પડું છું. | |||
</poem> | |||
<poem> | |||
૩ | |||
આ લાકડી | |||
હવે ઊભી છે | |||
એકલી. | |||
પથારીની ડાબી બાજુએ | |||
તું બેસતી | |||
તે જગા પરનો આછો દાબ | |||
આજે પણ | |||
એમ જ છે. | |||
ટાઇલ્સ પર | |||
તારાં પગલાં ઘસાવાનો | |||
ને લાકડીનો નજીવો અવાજ જાગ્યો... | |||
એકદમ નજીક | |||
આવી પહોંચી છે | |||
તારા શરીરની ગન્ધ! | |||
તારો રોજનો પ્રશ્ન : | |||
‘ભાઈ, કેટલા વાઈગા?’ | |||
હું શું જવાબ આપું? | |||
</poem> | |||
<center>◼</center> | <center>◼</center> | ||
<br> | <br> | ||