મનોહર ત્રિવેદીનાં કાવ્યો: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
()
()
Line 695: Line 695:
સાંજ ઢળી જાય છતાં મારા આકાશનો આ પડશે અજવાસ નહીં ઝાંખો
સાંજ ઢળી જાય છતાં મારા આકાશનો આ પડશે અજવાસ નહીં ઝાંખો
લહેરખીને થયું મને ઝીણકુડી-ઝીણકુડી ફૂટી છે ફોરમની પાંખો
લહેરખીને થયું મને ઝીણકુડી-ઝીણકુડી ફૂટી છે ફોરમની પાંખો
</poem>


== પ્રાર્થના - ૫ ==
<poem>
{{Space}}{{Space}}પ્રગટ્યા દીવા
અજવાળાં તરસ્યાં તે આવ્યાં અંધારાંને પીવા
{{Space}}નભને કશુંક ક્હેવા આવી
:{{Space}}જુઓ, અષાઢી બીજ :
{{Space}}અલોપ થઈએ તો ફણગે છે
{{Space}}અણધારી કો’ ચીજ
ચાસે ચાસે પ્રભુ પધાર્યા : નમી પાનની ગ્રીવા
{{Space}}આઠે પ્હોર રહે ઝળહળતું
{{Space}}તનનું આ મંદિર
{{Space}}નસનસ માંહી રહે ટપકતાં
{{Space}}ગળતી જેવાં નીર
શ્વાસે - શ્વાસે અહીં બિરાજે શિવજી સાથે શિવા
{{Space}}પ્રગટ્યા દીવા
</poem>
== ઇચ્છાગીત ==
<poem>
માથા પર છાપરું ને સૂવાને ખાટલી ને ઓળખીતું હોય એક નાકું
ઉપરથી આટલું મેં ઇચ્છ્યું કે એકે પળ કોઈની સાથે ન પડે વાંકું
:::ખડકી છે ખડકી : દુકાન છે એ ઓછી કે
::::::જોખીજોખીને કરું વાત?
::::આવેતુ જણ પૂછે જોઈ ભળભાંખળું
:::::કે ક્યારે આ વીતી ગૈ રાત?
હળુહળુ કાઢું એની અંદરની ગૂંચ છતાં લગરીકે ભાઈ, ના હું થાકું
::::::આથમણાં અંધારાં ઊતરે તો ઊતરે
::::::આ દીવાઓ દેશે અજવાસ
::::આસનમાં આનાથી રૂડું શું હોય?
::::::મળે ફળિયાનું લીલુંછમ ઘાસ
ઉઘાડું રાખ્યું છે હૈયું તો કેમ કરી ઘરની બે ચીજ કહો, ઢાંકું?
::::::ડાળીમાં ઝૂલે છે નીરભરી ઠીબ
:::::::એમ સાચવું હું પંખીનાં ગીત
::::નીડમાં એ લાવે છે ભરચક આકાશ
::::::મને શીખવે છે જીવવાની રીત
હેમખેમ સાંજની બોલાશ એવી મળજો કે હોકલીમાં મ્હેકે ગડાકુ
માથા પર છાપરું ને સૂવાને ખાટલી ને ઓળખીતું હોય એક નાકું
</poem>
== મૂક-બધિરોનું ગીત ==
<poem>
:::::::કોણ કહે છે કે ફૂલ નથી બોલતાં?
વાત એની સાંભળીને હોંકારા જેમ પેલાં પાંદડાંઓ લાગે હિલ્લોળતાં
:::::ખળખળ વહીને કોઈ ઝરણાંઓ બોલે તો
:::::::::ફૂલ નહીં રહેવાનાં ચૂપ
:::::પાંખડીમાં જુદા-જુદા રંગ બીજું શું છે?
:::::::::છે વાણીનાં જુદાં જુદાં રૂપ
ફોરમનો આસપાસ એવો કલશોર કે બારણાં સૌ કૌતુકથી ખોલતા
:::::::ઊંચે આકાશમાં તારાની ટોળકી
:::::::::છાનીછાની માંડે છે વાત
:::::::એવું શું એણે એકબીજાને કીધું કે
:::::::::હસી ઊઠ્યા બત્રીશે દાંત?
ઝાડવાં પણ સાંભળતાં હોય એમ લાગે છે અમથું કદી ન આમ ડોલતાં
:::::::આંગળીનાં ટેરવાંમાં મૂક્યો છે કંઠ
:::::::::અમે આંખોમાં મૂક્યા છે કાન
:::::ગમતું કૈં જોઈ-જોઈ હોઠ જરી મલકે તો,
:::::::::એને કહેશો ન તમે ગાન ?
એમ જ આ બારસાખ ઓ૨ડાઓ પાણિયારું ચૂલો ને ભીંત્યું કિલ્લોલતાં
:::::::::કોણ કહે છે કે ફૂલ નથી બોલતાં?
</poem>
== મુને વાયરાએ ==
<poem>
મુને વાયરાએ એક વાત વાયરાએ એક વાત વાયરાએ એક વાત કીધી જી રે
મારી પગલીને ધૂળસોતી પગલીને ધૂળસોતી પગલીને ધૂળસોતી પીધી જી રે
એને તડકાએ તોરમાં તડકાએ તોરમાં તડકાએ તોરમાં પૂછ્યું રે લોલ
કિણે ભીના આ પંડ્યને ભીના આ પંડ્યને ભીના આ પંડ્યને લૂછ્યું રે લોલ
મેં તો અણદેખી લે’રખીને અણદેખી લે’રખીને અણદેખી લે’૨ખીને ચીંધી જી રે
મારી પાની પસવારતી પાની પસવારતી પાની પસવારતી કેડી રે લોલ
પછી છાંયડીએ ઊંચકીને છાંયડીએ ઊંચકીને છાંયડીએ ઊંચકીને તેડી રે લોલ
જાણે માડીએ પડખામાં માડીએ પડખામાં માડીએ પડખામાં લીધી જી રે
ઇણે ઉઘાડી રીસને ઉઘાડી રીસને ઉઘાડી રીસને ઢાંકી રે લોલ
હું તો ધરથી હતી જ કાંઈ ધરથી હતી જ કાંઈ ધરથી હતી જ કાંઈ વાંકી રે લોલ
કીધી ચપટીમાં સોંસરી ચપટીમાં સોંસરી ચપટીમાં સોંસરી ને સીધી જી રે
</poem>
</poem>
26,604

edits

Navigation menu