26,604
edits
સંજુ વાળાનાં કાવ્યો: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
→
KhyatiJoshi (talk | contribs) (→) |
KhyatiJoshi (talk | contribs) (→) |
||
| Line 435: | Line 435: | ||
<poem> | <poem> | ||
વૃક્ષની મિરાત એના છાંયડા હો...જી....રે... | વૃક્ષની મિરાત એના છાંયડા હો...જી....રે... | ||
મનની મિરાત મનસૂબા રે... | :::મનની મિરાત મનસૂબા રે... | ||
આંખની મિરાત ઊંડાં દેખવાં હો...જી...રે... | આંખની મિરાત ઊંડાં દેખવાં હો...જી...રે... | ||
તે વિના તો ખાલીખમ કૂબા રે... | ::તે વિના તો ખાલીખમ કૂબા રે... | ||
મનની મિરાત મનસૂબા રે... | :મનની મિરાત મનસૂબા રે... | ||
રાઈના દાણેથી રંગ કથ્થાઈ ઊડે તે | રાઈના દાણેથી રંગ કથ્થાઈ ઊડે તે | ||
કોઈ કામિનીમાં દૃષ્ટિ થઈને ઠરે | :કોઈ કામિનીમાં દૃષ્ટિ થઈને ઠરે | ||
એમાં સ્હેજ પીળાંનો સ્વભાવ ભળે | એમાં સ્હેજ પીળાંનો સ્વભાવ ભળે | ||
તોએ વળી અડાબીડ અંધકાર ચરે | તોએ વળી અડાબીડ અંધકાર ચરે | ||
અહો! રૂડાંરૂપ! રૂડી રમણા હો...જી...રે... | અહો! રૂડાંરૂપ! રૂડી રમણા હો...જી...રે... | ||
એકમાં અનેકના અજૂબા રે... | ::એકમાં અનેકના અજૂબા રે... | ||
મનની મિરાત મનસૂબા રે... | ::મનની મિરાત મનસૂબા રે... | ||
આભને મેદાન રમે ખોબોએક તેજ | ::આભને મેદાન રમે ખોબોએક તેજ | ||
એનું વહાલ આખી અવનિમાં ઊગે | ::એનું વહાલ આખી અવનિમાં ઊગે | ||
અદેહી આસવ કોઈ ઝીલે, કોઈ ઘૂંટ ભરી | અદેહી આસવ કોઈ ઝીલે, કોઈ ઘૂંટ ભરી | ||
પીવે, કોઈ ટીપેટીપે ચૂગે | :::પીવે, કોઈ ટીપેટીપે ચૂગે | ||
કોઈ ઊંચા હાથ કરી ચીખતા હો...જી... રે... | કોઈ ઊંચા હાથ કરી ચીખતા હો...જી... રે... | ||
આકંઠ મેં તો ડૂબા-ડૂબા રે... | ::આકંઠ મેં તો ડૂબા-ડૂબા રે... | ||
મનની મિરાત મનસૂબા રે... | ::મનની મિરાત મનસૂબા રે... | ||
</poem> | |||
== સંકેલી લીધા == | |||
<poem> | |||
જળ જીવાડયાં, પરપોટા સંકેલી લીધા | |||
:::નર્યાં સાચની પડખે બેઠા | |||
:::ને ફોટા સંકેલી લીધા | |||
આંખોમાંથી કરડાકી નિતારી લીધી | |||
::કર્યો મૂછનો રુવાબ નીચો | |||
ભદ્દી ભડકાબોળ વિફરતી વૃતિ માથે | |||
::ધરપતનો ફેરવીએ પીંછો | |||
સ્મિતવતીના સ્મિતે એવું મોહ્યા કે | |||
::સૌ હાંકોટા સંકેલી લીધા | |||
જળ જીવાડ્યાં પરપોટા સંકેલી લીધા | |||
ક્લિનશેવથી સૌમ્યરંગ ચીપકાવ્યા ચહેરે | |||
::ભાલે તાણ્યાં કુમકુમ તિલ્લક | |||
વાત વિગતે બહુ વિવેકી, વાણી જાણે | |||
::મધરાતે ગાતું હો પીળક | |||
લય લ્હેરખડી વહો હવે લ્યો! લીટા... | |||
::લચકા....લિસોટા સંકેલી લીધા | |||
જળ જીવાડ્યાં પરપોટા સંકેલી લીધા | |||
</poem> | |||
બીજ ગીતો | |||
== કવિ! == | |||
<poem> | |||
કવિ! | |||
તમે થિરકતા લયમાં ઝીલી અજવાળાની છવિ | |||
કાગળ જેનું સ્થાપન એને અક્ષર સ્વયં દીવો | |||
અનુભૂતિનું ભાથું બાંધી લાવે, એ મરજીવો | |||
એના તાપે જાય આથમી કૃતક કોટિક રવિ | |||
હોય થિરકતા લયમાં ઝીલી અજવાળાની છવિ | |||
નર્યા તેલનું ટીપું નહિ પણ સૂતર બળતું સાથે | |||
પડે પરખ એ પ્રમાણ દેવા ચડે ગંધના પાથે | |||
વિકલ્પ તારી સામે ઊભો હવન થવું કે હવિ? | |||
ભલે થિરકતા લયમાં ઝીલી અજવાળાની છવિ? | |||
અજવાળાં આરાધે એને કઈ ખોટ શું તમા? | |||
શું અદકેરું એનાથી જ્યાં આભૂષણ હો ક્ષમા? | |||
બસ એજ સધિયારો જેનું હૃદય રહેતું દ્રવિ | |||
અરે થિરકતા લયમાં ઝીલી અજવાળાની છવિ | |||
</poem> | |||
== સાધો! == | |||
<poem> | |||
સાધો! | |||
ખેસખલીતા લપછપ છોડી અજવાળાં આરાધો! | |||
ચાર પરોવી ચોકી બાંધી આપોઆપ સમાણી ચાર | |||
નવમી નિજમાં બીજ સ્વરૂપા દસમી તું દાખ્યાથી બ્હાર | |||
કસ્તુરી પેટાવી કેડા આળેખો.. ને વાંધો | |||
સાધો, અજવાળાં આરાધો! | |||
હું-માંથી હડસેલ્યો હું-ને તું માંથી-કાંઈ તાણ્યો હ્રસ્વ ઉ | |||
એકમના થઈ આસન વાળ્યાં જેમ જ્યોતમાં પલટાયા રૂ | |||
ભાવ કર્યો ત્યાં ભળ્યા ધુમાડે સંચિત સૌ અપરાધો | |||
સાધો અજવાળાં આરાધો! | |||
ઝળમળતા અંજવાસે બેઠા રવિ-ભાણ નિજારી શૂરા | |||
તાર મેળવી જીવણ બોલ્યા સંભાળો ધખના’ળી ધૂરા | |||
રસ વાણીમાં તમને લાધ્યો, એવો સૌને લાધો | |||
સાધો, અજવાળાં આરાધો! | |||
</poem> | |||
વ્હાલાપંચક | |||
== ....મ્હેણું ! == | |||
<poem> | |||
::::વ્હાલે, માર્યું જબરું મ્હેણું! | |||
મને કહે : તું ખમતીધર હું તારા પગની રેણું | |||
:ચંદ્રકિરણની લૂમ કહી ઉજમાળી અરધી કાળપ | |||
અરધી રહી તે નઝરટીલડી થઈ ચોંટી ગઈ ચપ | |||
:પામી કાંચનયોગ હરખતું હું માટીનું ગ્હેણું | |||
::::વ્હાલે, માર્યું જબરું મ્હેણું! | |||
અદેખાઈથી બળી-ઝળીને થઈ સખીઓ અધમૂઈ | |||
:સમૂહમાંથી જ્યારે ચૂંટી મને કહીને જૂઈ | |||
જીવતરની ચુંદડીએ ટાંક્યું રતન મહા લાખેણું | |||
::::વ્હાલે, માર્યું જબરું મ્હેણું | |||
</poem> | |||
== જી == | |||
<poem> | |||
કડવી કાચી લીંબોળી, | |||
તીખાશ રાઈના દાણે જી! | |||
મધનું ટીપું મળે જીભને | |||
એમ મને તું જાણે જી! | |||
ઝાકળવરણા દિ’ ઊગતા | |||
ને મહેકવરણી રાતો જી! | |||
હડી કાઢવા હોઠ વચાળે | |||
હરફ વિહવળ થાતો જી! | |||
આલિંગે તે અનહદપદનાં | |||
મૂલ અમૂલા નાણે જી | |||
મધનું ટીપું મળે જીભને | |||
એમ મને તું જાણે જી! | |||
ફૂલકજર કાયામાં મબલખ | |||
મ્હોર્યા મોઘમ મરવા જી | |||
મચી મહેકની હેલીમાં કાંઈ | |||
આભ ઊતરતા તરવા જી! | |||
અમે જ અમને ઉકેલવાને | |||
દોડ્યા પગ અડવાણે જી | |||
કડવી કાચી લીંબોળી, | |||
તીખાશ રાઈના દાણે જી! | |||
</poem> | |||
== ઘા == | |||
<poem> | |||
:::બહુ ગમતા આ ઘા! | |||
::તમે કહ્યું : કાજળમાં અગણિત | |||
::રંગ ભાળ અથવા તો ઊઠી જા | |||
બાવાજી, અમને બહુ ગમતા આ ઘા! | |||
હતું નઝરથી નજીક એને વનવગડે જઈ શોધ્યું | |||
નાહકનું નતમસ્તક થઈને અધકચરાને પોષ્યું | |||
::કયા કારણસર નર્યા બતાલા | |||
::સામે હો કરવાનું તા થૈ તા | |||
બાવાજી, અમને બહુ ગમતાં આ ઘા! | |||
ભળી કુતૂહલ ભેળી ભ્રમણાના ભાળે કે ચોખ્ખું | |||
:જ્ઞાનગૂંચના આટે-પાટેતળ ઉલેચ્યાં, લોચ્યું | |||
::ઊંડળમાં લીધા અડસટ્ટા | |||
::જેમ ફૂંકાતા વેરાનોમાં વા | |||
બાવાજી, અમને બહુ ગમતા આ ઘા! | |||
નીંદરનાં સૌ પડળ ખોલવા કરી વિનવણી એવી | |||
નરી ફૂંકથી કરી ઇશારો વાત કરી નહીં જેવી | |||
::શું કરવું, ક્યાં જઇ નાખવી? | |||
::અડાબીડમાં સમજણ નામે ઘા | |||
બાવાજી, અમને બહુ ગમતા આ ઘા! | |||
</poem> | </poem> | ||