26,604
edits
સૌરાષ્ટ્રની રસધાર-4/મલુવા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 71: | Line 71: | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
[નીંદરમાં ને નીંદરમાં તો સાંજ નમી ગઈ. સાંજ ટાણે સાત ભાઈની બહેન મલુવા પાણી ભરવા આવી. પાણીના ઘાટ ઉપર સાંજરે એણે કોઈ માનવીને સૂતેલો દીઠો. કાંઠા ઉપર પોઢેલા ઓ એકલ પુરુષ! તું કોણ છે?] | [નીંદરમાં ને નીંદરમાં તો સાંજ નમી ગઈ. સાંજ ટાણે સાત ભાઈની બહેન મલુવા પાણી ભરવા આવી. પાણીના ઘાટ ઉપર સાંજરે એણે કોઈ માનવીને સૂતેલો દીઠો. કાંઠા ઉપર પોઢેલા ઓ એકલ પુરુષ! તું કોણ છે?] | ||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''કાંદેર કલસી ભૂમિત થઈયા મલુવા સુંદરી,''' | |||
'''લામિલો જલેર ઘાટે અતિ તરાતરિ.''' | |||
</center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[કાખમાં ઉપાડેલ ગાગરને ભોંય પર મૂકીને મલુવા સુંદરી ઘાટનાં પગથિયાં તાબડતોબ ઊતરતી જાય છે.] | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''એક બાર લામે કન્યા, આરો બાર ચાય;''' | |||
'''સુંદર પુરુષ એક, અધુરે ઘુમાય.''' | |||
</center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[ઘડીક ઊતરે છે, ને ઘડીક પાછી નજર કરે છે : અરે, આ કેવો રૂપાળો પુરુષ આંહીં ઘસઘસાટ ઊંઘે છે! ] | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''સંધ્યા મિલાઈયા જાય રવિ પશ્ચિમ પાટે,''' | |||
'''તબૂ ના ભાંગિલો નિદ્રા, એકલા જલેર ઘાટે.''' | |||
</center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[સૂરજ આથમણી દિશાને આસને બેસી ગયો, સાંજ અંધારામાં મળી ગઈ, તોપણ તળાવડીને કાંઠે એકલ સૂતેલા પુરુષની ઊંધ નથી ઊડતી.] | |||
અરેરે! રાત પડ્યા પછી એની ઊંઘ ઊડશે તો? એ પરદેશી પુરુષ ક્યાં જશે? શું એને ઘરબાર નથી? શું મા-બાપ નહિ હોય? રાત રહેવા એને કોણ દેશે? હું સારા કુળની કુમારિકા એને કેમ કરીને પૂછું? | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''ઉઠો ઉઠો નાગર! કન્યા ડાકે મોને મોને,''' | |||
'''કિ જાનિ મનેર, ડાક શેઓ નાગર સોને.''' | |||
</center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[મનમાં ને મનમાં એ કન્યા સાદ પાડે છે કે ‘ઊઠો! ઓ પરદેશી પુરુષ, ઊઠો!’ શી ખબર, કદાચ મારા મનનો સાદ એ માનવી સાંભળતો હોય! ] | |||
મનમાં થાય છે કે એને જગાડીને મારા બાપના ઘરનો મારગ બતાવું, નહિ તો રાતે એને રસ્તો ક્યાંથી સૂઝવાનો? | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''ઉઠો ઉઠો ભિન્ન પુરુષ, કોતો નિદ્રા જાઓ,''' | |||
'''જાર વક્ષેર ધન તુમિ, તાર કાછે જાઓ.''' | |||
</center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[જાગ રે જાગ, ઓ પરદેશી! કેટલીક નીંદ હજુ કરવી છે? જેના હૈયાનો તું હાર હોય તેની પાસે ચાલ્યો જા!] | |||
અરેરે! અંતરનો સાદ એ શી રીતે સાંભળી શકે? મારી સાથે ભોજાઈ હોય તોય હું એને જગાડવાનું કહેત. પણ હું કોને કહું? | |||
હાં! હાં! એને યાદ આવ્યું. એ સૂતેલા પરદેશીને જગાડે તેવી એક બહેનપણી પોતાની પાસે હતી તે તેને સાંભર્યું. | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''શુનો રે પિતલેર કલસી કઈયા બુઝાઈ તોરે,''' | |||
'''ડાક દિયા જાગાઓ તુમિ, ભિન્ન પુરુષેરે.''' | |||
</center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[સાંભળ રે, ઓ પિત્તળની ગાગર! તને સમજાવીને કહું છું કે તું સાદ દઈને આ પરદેશીને જગાડ!] | |||
એટલું કહીને એણે ગાગર પાણીમાં ઝબોળી. | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''જલ ભરનેર શબ્દે કુડા ઘન ડાક છાડે,''' | |||
'''જાગિયા ના ચાંદબિનોદ, કોન કામ કોરે.''' | |||
</center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[પાણી ભરાવાનો ઢબ ઢબ અવાજ થયો. એટલે પીંજરાનું બાજ પંખી ઘાટી ચીસો પાડવા લાગ્યું, એ સાંભળીને ચાંદવિનોદ જાગી ઊઠ્યો. જાગીને એણે શું કર્યું?] | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''દેખિલો સુંદર કન્યા, જલ લઈયા જાય,''' | |||
'''મેઘેર બરણ કન્યાર, ગાયેતે લૂટાય.''' | |||
</center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[જોયું તો રૂપાળી કુમારિકા પાણી ભરીને ચાલી જાય છે, અને વાદળાંની છાયા એ કન્યાના દેહ પર લેટી રહી છે.] | |||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||