26,604
edits
રંગ છે, બારોટ/8. જનમના જોગી: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 35: | Line 35: | ||
:::::::: આલું ઉજેણીનાં રાજ જી. | :::::::: આલું ઉજેણીનાં રાજ જી. | ||
:::ફરીને વાંચો રે મા’રાજ! ટીપણાં. | :::ફરીને વાંચો રે મા’રાજ! ટીપણાં. | ||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
કે હે જોશી મહારાજ! વાંચવામાં તમારી કાંઈક ભૂલ થઈ લાગે છે. ટીપણું ફરીને વાંચો — મારા બાળના ભાગ્યલેખ ઊજળા ઉકેલો. કોઈ ભૂલ થઈ ગઈ હોય તો કાઢી નાખો — સારું વાંચશો તો હું તમારું ટીપણું સોને મઢાવી દઈશ અને તમારી જનોઈના ત્રાગડા રૂપે શણગારીશ. | |||
ડોકું ધુણાવીને જોશી જવાબ આપે છે, કે હે માઈ! વાંચવામાં ભૂલ નથી થઈ — | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
:::કાગદ હોય તો, મૈયા! વાંચીએં, | |||
:::::::: કરમ વાંચ્યા નવ જાય જી; | |||
:::કૂવા જો હોય તો, માડી, અમે તાગીએં, | |||
:::::::: સમદર તાગ્યા નવ જાય જી. | |||
:::માંડ્યા તે છઠ્ઠીના, મૈયા, નૈ મટે. | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
હે મૈયા! કાગળ હોય તો તો વાંચી શકાય, પણ ભાગ્ય વંચાતાં નથી. કૂવો હોય તો તળિયે અડીને પાણીનો તાગ લેવાય, પણ સમુદ્રનાં તળિયાં તપાસાતાં નથી. એમ, હે રાણી! માનવીના ભાગ્યલેખ ઉલેચાતા નથી. | |||
સાંભળીને ઉજેણનાં રાણીને પગથી માથા સુધી ઝાળ લાગી છે. કાયાનાં છાસઠ હજાર રૂંવાડાં ઊભાં થઈ ગયાં છે, પોતે કોપ કરીને બોલ્યાં છે : | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
:::બાળુંગી જોશીડા! તેરા ટીપણા, | |||
:::::::: તોડુંગી જનોયુંના ત્રાગ જી; | |||
:::સવારે ચડાવું, મા’રાજ! શૂળીએ, | |||
:::::::: અવળા જોયા તેં તો જોશ જી. | |||
:::મારો તો બાળક જલમ્યો રાજમાં. | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
અરે મોટા જોશીડા! તારું ટીપણું બાળી નાખીશ, તારી જનોઈ તોડી નાખીશ, સવારે તને શૂળીએ ચડાવીશ; કારણ કે તેં મારા બાળકના અવળા લેખ વાંચ્યા. મારો બાળક, રાજમાં જન્મેલો, તે શું જન્મનો જોગી? તેના લલાટમાં શું ભેખના લેખ હોય જૂઠડા! | |||
તે વખતે, સાંગામાચીને માથે સૂતું સૂતું સાડાત્રણ દિવસનું બાળક માનવીની વાચા કરીને બોલ્યું : “મા! માડી! બ્રાહ્મણને દોષ શા સારુ દ્યો છો? | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
:::સાડા ત્રણ વાસાનાં બાળક બોલિયાં, | |||
:::::::: મત દિયો ભ્રમ્યાને માઈ! દોષ જી. | |||
:::દોષ તો લગ ગિયા માઈ મેરા કરમકા, | |||
:::::::: ભાગ્યમાં માંડ્યા મારે ભેખ જી, | |||
:::ભણ્યો રે ભૂલે પણ માંડ્યા નૈ મટે. | |||
</poem> | </poem> | ||