ગુજરાતી એકાંકીસંપદા/કારણ વિનાના લોકો: Difference between revisions

બેનર્જીઃ કદાચ દસેક દિવસ થયા હશે…

માયાઃ તમારે એકલા શીતલ સાથે જ સંબંધ છે કે પછી આ ઘર સાથે પણ કંઈ લેવાદેવા છે?

બેનર્જીઃ અરે ભાભી! કેવી વાત કરો છો? આ તો બિઝનેસને કારણે નીકળી શકાતું નથી. બાકી ઘરે ન આવું એમ બને?

માયાઃ તો તો સારું! બાકી તો મને તો એમ કે તમે અમને ભૂલી ગયા છો.

બેનર્જીઃ શીતલ! ક્યારે આવે છે નવો ઑર્ડર લેવા? આ વખતે તો તને એવો બલ્કી ઑર્ડર આપવો છે કે તું ભાભીને ઓર્નામેન્ટ્સથી લાદી જ દઈશ.

શીતલઃ બોલ ક્યારે આવું? આવતી કાલે ત્રણ વાગ્યે? ફાવશે તને?

બેનર્જીઃ જોયું ને ભાભી? ઑર્ડરનું નામ પડ્યું તો કેવું ચેતન આવ્યું શરીરમાં?

માયાઃ બિઝનેસમૅનને તો બિઝનેસમાં જ રસ હોય ને! શીતલ, કાલે જ જઈ આવ! બેનર્જીબાબુના કામમાં ઢીલ કરવી સારી નહીં. ક્યારે તેનો વિચાર બદલાઈ જાય તેનું કશું નક્કી નહીં.

શીતલઃ (થોડી વાર માયા સામે જોઈ રહે છે.) હા! એ વાત સાચી છે. બેનર્જી! હું કાલે જ આવું છું.

બેનર્જીઃ ના, ભાભી, એમ નહીં! પહેલાં તમે પ્રોમિસ લઈ લો કે આ ઑર્ડરમાંથી જેટલો પ્રોફિટ થાય તેના દસ ટકા તમારા.

શીતલઃ દસ ટકા?

માયાઃ શીતલ પોતે જ મારો છે, પછી તેમાં ટકાવારીનો શો હિસાબ માંડું? બરાબર છે ને શીતલ?

શીતલઃ હા. એ તેં સાચું કહ્યું.

બેનર્જીઃ ભાઈ! તમે લોકો ગજબના માણસ છો… અમે બંગાળીઓ તો દરેક બાબતમાં પત્નીને હિસ્સો આપીએ છીએ.

માયાઃ એમ? તો તો ઘણું સારું… તમારી પત્ની સુખી થશે. અરે હા! બેનર્જીબાબુ, ક્યારે લગ્ન કરો છો?

બેનર્જીઃ બસ! તમારાં જેવી કોઈ સ્ત્રી મળી જાય તેની શોધમાં છું. બોલો! શોધી આપવી છે તમારે?

માયાઃ મારા જેવી સ્ત્રીને તમે નહીં સાચવી શકો.