ગુજરાતી એકાંકીસંપદા/પિયરનો પડોશી: Difference between revisions

(ઘરનો એક ખૂણો. ખૂણમાં ઢેફાં ગોઠવીને ચૂલો કરેલો છે. ચૂલાની આગમણમાં અડાયાં છાણાંની રાખનો ઢગલો ને એ ઢગલા ઉપર કચરાની નાનકડી તોલડી પર ઢાંકણી. બાજુમાં ‘ભાત’ રાંધવાનો પાટિયો, કચરાની કથરોટ, લાકડાનો કડછો, લોઢાનો ચીપિયો, પાણીનો મોરિયો ને નંદવાયેલ તાવડીના રખડતા કટકા. બાજુમાં સાંઠિયુંનું કડપલું. તેને માથે શેઢા પરથી ખોતરી નાખેલાં ઝાડવાંનાં ગડબાંનાં અછોલાં. ચૂલા પર હાંડલી ચડાવી છે. ચૂલાના પેટાળમાં ભડભડ તાપ બળે છે.

રૂપાળી પ્રવેશે છે. વીશી અને ત્રીશી વચ્ચેનું એનું વય. નહિ ગોળ, નહિ લાંબું એવું મોં. ભીનો વાન, જુવાનીનો સુરમો આંજેલી આંખો. માથા પર અને બરડા પર મોજીદડની સાદી બાંધણી. બાંધણીનો એક છેડો આગળ ભરાવ્યો છે. બીજો માથા પર છે. ભૂરી ગજીનો રાતા હીંગળોકિયા રંગે છાપેલ ઘાઘરો, અંધારી રાતે ચમકતા તારા જેમ ઘાઘરામાંનો અબરખ સૂરજનાં કિરણોમાં મચકે છે. કોણી સુધીની બાંયવાળું અતલસનું કાપડું પહેર્યું છે. એના એક હાથમાં બાવળનું બલોયું છે, બીજો હાથ અડવો છે. પગમાં કડલાં નથી. આગમણ પાસે વાંકી વળીને રૂપાળી હાથમાં કડછી લે છે ને ‘ધાન’ને જોવા મથે છે.)

(સૂંડલામાંથી છાણું કાઢીને ચૂલામાં ગોઠવે છે. એવામાં છોકરો શૂરસંગ પ્રવેશે છે. ડીલે માત્ર એક મેલું પહેરણ ને હાથમાં શેરડીનો બાંગલો છે. એક પગમાં રૂપાનું કડલિયું ને ડાબે હાથે કાળો દોરો બાંધ્યો છે. ગળામાં હાંસડી છે.)

(ભોંય પર બેસીને પગ ઢસરડે છે.)

(પાછી ધાન જોવા મંડે છે. શૂરસંગનો ઉંકારો ચાલુ છે.)

(ઊભો થઈને તાંસળી લાવે છે, પણ પાછળ સંતાડતો સંતાડતો ધીમાં પગલે આવે છે.)

(પાછે પગે બહાર જવા માંડે છે.)

(પાછો પાછો ખસે છે.)

(દીપસંગ આવે છે. રૂપાળી પાલવના છેડા વડે આંસુ લૂછી નાખે છે. દીપસંગ જુવાનજોધ છે. માથે ફાળિયું, બાંયો વગરનું જ કેડિયું, દાઢી ચારપાંચ દિવસની ચડી છે. ઉઘાડા પર ધૂળધૂળ ભર્યા છે. આંખોમાં વિષાદ ભર્યો છે.)

(રૂપાળી ઊભી થાય છે.)

(થોથરાય છે.)

(એવામાં બહારથી અવાજ આવે છે.)

(રાયચંદ શેઠ પ્રવેશે છે. ઘરડિયું વય છતાં ય નાનપણમાં સચવાયેલ ‘રાયો’ એવો ને એવો જ પતીરા જેવો છે. માથાના, મૂછના, ઢાઢીના વાળ રૂપાના થઈ ગયા છે. મોં પર ચારેક દિવસની હજામત છે. ખાસ્સું મજાનું કેડિયું અંગ પર છે – પહોળી બાંયોવાળું, ઢીંચણ સુધી ઝૂલતું. માથા પર આંટીવાળી પાઘડી, કેડ્યે માદરપાટનું કિનાર વગરનું કધોણે પીળું પડી ગયેલું થેપાડું, પગમાં દેશી ચામડાના જોડા, ડાબા હાથમાં લૂગડામાં વીંટેલ ચોપડા; એવા ખસડપસડ કરતા રાયચંદકાકા પ્રવેશે છે.)

(રૂપાળી ચોરસાના છેડાને મોં આડો તાણી ઊભી રહે છે.)

(રૂપાળી તરફ ત્રાંસી નજરે જોઈ રહે છે. રૂપાળીની નજરમાં આ ખ્યાલ આવતાં તાંસળી ઉપાડીને રાયચંદ શેઠ પર ફેંકે છે.)

(જાય છે.)

{{ps |રૂપાળીઃ| ઈ રાખહના કેટલા લેણા…?