ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/મોહન પરમાર/થળી: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
no edit summary
(Created page with "{{Poem2Open}} રેવી ડાંગર ખાંડી રહી હતી, પણ સાંબેલાનો એકેય ઘા સીધો પડતો નહોત...")
 
No edit summary
Line 1: Line 1:
{{Center|'''થળી'''}}
----
{{Poem2Open}}
{{Poem2Open}}
રેવી ડાંગર ખાંડી રહી હતી, પણ સાંબેલાનો એકેય ઘા સીધો પડતો નહોતો. ખાંડણિયાની કિનાર પર સાંબેલું ધબધબ પછડાતું હતું. ગઈકાલે માનસિંહ આવીને જે કહી ગયો હતો, તેનો એ વિચાર કરવા લાગી. હવે માનસિંહનાં લક્ષણ એને સારાં લાગતાં નહોતાં. વાસમાં આવીને પોતાની સાથે માનસિંહ જે રીતભાત કરી, તે રેવીને હજીયે કઠતું હતું. છાણથી લીંપેલી ઓસરીની ઊપસી આવેલી ઓકળીઓ વચ્ચે એની નજર અવળવળ થવા લાગી. મૂઢપણે જિંદગીના પતનને જાણે એ જોઈ રહી. એણે સાંબેલું ફરીથી ઊંચક્યું. થોડી વાર તો સાંબેલાવાળો હાથ હવામાં જ અટવાઈ ગયો. એના પતિ ચમન તૂરીનો હસમુખો ચહેરો જાણે એને ઠપકો આપતો હતો. એ શરમાઈ ગઈ. ચમન ટોળામાં ગયો ત્યારે ઇશારો કરતો હોય તેમ બોલ્યો હતોઃ ‘હું તો મહિનો માહ પછએ આયે. પણ તું જાળવજે. કોઈ આંગળી ના કરી જાય…’ તે યાદ આવ્યું. હવામાં સ્થિર થયેલું સાંબેલું નીચું આવ્યું, ને ખાંડણિયાની કિનાર પર ભટકાણું. આજુબાજુનું લીંપણ ઊછળીને ખાંડણિયામાં ભરાયું. એણે સાંબેલું નીચે મૂકી દીધું.
રેવી ડાંગર ખાંડી રહી હતી, પણ સાંબેલાનો એકેય ઘા સીધો પડતો નહોતો. ખાંડણિયાની કિનાર પર સાંબેલું ધબધબ પછડાતું હતું. ગઈકાલે માનસિંહ આવીને જે કહી ગયો હતો, તેનો એ વિચાર કરવા લાગી. હવે માનસિંહનાં લક્ષણ એને સારાં લાગતાં નહોતાં. વાસમાં આવીને પોતાની સાથે માનસિંહ જે રીતભાત કરી, તે રેવીને હજીયે કઠતું હતું. છાણથી લીંપેલી ઓસરીની ઊપસી આવેલી ઓકળીઓ વચ્ચે એની નજર અવળવળ થવા લાગી. મૂઢપણે જિંદગીના પતનને જાણે એ જોઈ રહી. એણે સાંબેલું ફરીથી ઊંચક્યું. થોડી વાર તો સાંબેલાવાળો હાથ હવામાં જ અટવાઈ ગયો. એના પતિ ચમન તૂરીનો હસમુખો ચહેરો જાણે એને ઠપકો આપતો હતો. એ શરમાઈ ગઈ. ચમન ટોળામાં ગયો ત્યારે ઇશારો કરતો હોય તેમ બોલ્યો હતોઃ ‘હું તો મહિનો માહ પછએ આયે. પણ તું જાળવજે. કોઈ આંગળી ના કરી જાય…’ તે યાદ આવ્યું. હવામાં સ્થિર થયેલું સાંબેલું નીચું આવ્યું, ને ખાંડણિયાની કિનાર પર ભટકાણું. આજુબાજુનું લીંપણ ઊછળીને ખાંડણિયામાં ભરાયું. એણે સાંબેલું નીચે મૂકી દીધું.
18,450

edits

Navigation menu