રાજા-રાણી/ત્રીજો પ્રવેશ: Difference between revisions

સ્થળ : અંત :પુર-પ્રમોદવન. વિક્રમદેવ અને સુમિત્રા.

વિક્રમદેવ :

લજ્જાથી નમેલી નવોઢા સમી આ રસીલી નીરવ સંધ્યા, ઓ પ્રિયતમે, મંદ મંદ પગલે કુંજમાં ચાલી આવે છે; અને જુઓ, સામે પેલી ગંભીર રાત્રિ, એ કનક-કાંતિને પી જવા પોતાનો અનંત અંધકાર પાથરીને ઊભી છે. હુંયે એની માફક મારું હૃદય પ્રસારીને ઊભો છું — તમારા એ હાસ્યનું, એ રૂપનું અને એ જ્યોતિનું પાન કરી જવા માટે, પ્રિયે! આવો, સોનાની પગલીઓ પાડતાં પાડતાં આવો. દીવા-લોકને તીરેથી આ અગાધ અંત :કરણના અંધારા સાગરમાં ઊતરી આવો. કહો, ક્યાં હતાં, વહાલી?

|વિક્રમદેવ :

|એ વાતોને પડતી મેલો. જુઓ પ્રિયે, આ સંધ્યાને સમય, કેટકેટલાં પંખી-યુગલ કિલકિલાટ બંધ કરીને માળામાં ચુપચાપ પ્રેમ-સુખથી પોઢી રહ્યાં છે! તો પછી શા માટે આપણે બન્ને જ વાતો ઉપર વાતો વરસાવતાં બેસીએ? આવો, વાતોના દરવાજા બંધ કરીને એ દરવાજે આપણા અધરોને પહેરીગીર બનાવી પરસ્પર લગાવી દઈએ.

}}

{{Ps

|કંચુકી :

|મહારાજ! મંત્રીજી પધાર્યા છે. તે અબઘડી જ મળવા માગે છે. કહે છે કે તાકીદનું રાજ-કામ છે, રોકાવાય તેમ નથી.

}}

|વિક્રમદેવ :

|તું, મંત્રી અને રાજ-કામ : જાઓ બધાં જહાનમમાં. મંત્રીની સાથે ભલે આ રાજપાટ પણ રસાતળ જતું!