સરસ્વતીચંદ્ર ભાગ ૪/મધુરી માટે મધુરી ચિન્તા.: Difference between revisions

“આવા પુરુષ ત્યાગી હોય તે સારું કે સંસારી હોય તે સારું ?” “એ સંસારમાં હોય તો કેટલા પ્રાણીનું કેટલું કલ્યાણ કરી શકે? હું તો ભાગ્યહીન છું તે છું પણ આવું રત્ન આ ભસ્મમાં અદૃશ્ય થાય તે તો અનિષ્ટજ !” “હું હવે તેમને શું ક્‌હેવા કથવાની હતી ?” “અરેરે ! એમની ભવ્ય સુન્દર આકૃતિ પ્રાતઃકાળના ચંદ્ર જેવી નિસ્તેજ થઈ ગઈ છે – અંહી તેમને આવું ખાવાપીવાનું અને આવાં સ્થાનોમાં સુઈ ર્‌હેવાનું – એવા કષ્ટ તપમાં તો શરીર આમ સુકાય જ ! ” “– પણ તેમના મુખની આનન્દમુદ્રા તો એવી ને એવી જ છે.” “સઉએ તમને બોલાવવા પ્રયત્ન કર્યો ન કર્યો થયો !” “મિતાક્ષર – તે પણ આગ્રહી સાધુજનની ચતુરતાએ ક્‌હડાવ્યા.” “નક્કી, એમનો શોકશંકુ ઉંડો છે. ઉંડો ઉંડો પણ છે!” “તેમણે નક્કી મને એાળખી !” થોડી વારમાં તેના નયન પાસે પ્રિય મૂર્તિ ઉભી થઈ તે જોતી જોતી કુમુદ સ્વપ્નશ થઈ સ્વપ્નમાં લવી.

किंवा मयापि न दिनान्यतिवाहितानि ॥"

મોહની અને બંસરી બેઠાં થઈ સાંભળવા લાગ્યાં, ફરી તે લવી.”

मर्माणि कृन्तन्नपि किं न सोढः ॥"

મોહની ધીમેથી બંસરીને ક્‌હેવા લાગી: “બંસરી, અલખના કામતંત્રમાં કહી છે તે गुहा सेयम परंपरा."

બંસરી – “હા, એમજ–

ततः कामस्ततो भाशा गुहा सेयं परंपरा ॥"

મોહની – “માધવે કહી હતી તેવી જ આ અવસ્થા.

​

प्रगल्भव्यापारश्चरति हृदि मुग्धश्च वपुषि ॥"

છેટે ચરણસંચાર સંભળાયો. ભક્તિમૈયા અને વામની મઠમાં આવ્યાં. મોહની અને બંસરી સામાં આવ્યાં.

મોહની– ત્હારી ભુલ છે. એવાં બન્ધન માલતીએ તોડ્યાં હતાં ને મદયન્તિકાએ પણ તોડ્યાં હતાં.

મોહની – તે તો અવતાર ધરી ચુક્યા છે.

“ભગવન્ મન્મથ! અલખનાં લખ રૂપ કેટલાં છે ? મનુષ્યાવતારનાં હૃદયને ઉદ્ધાર આપવાનાં સ્થાન કેટલાં છે? પણ શ્રી અલખની ઈચ્છા એવી છે કે યુવજનનો પક્ષપાત તો ત્હારા ઉપરજ થાય !

"किसलयसुमनोभिः शोभमाना वभूवु: ॥

“तदपि युवजनानां प्रीतये केवलोऽभूत्

“अभिनवकलिकाभारशाली रसालः ॥”

“धुरीणः कल्याणे तव जगति शाखाः श्रमहराः॥

“मुदे पुष्पोल्लेखः फलमपि च तुष्टयै तनुभृतां॥

મોહ૦ – સંસારે લેવડાવવી હોય તેટલી પ્રતિજ્ઞાઓ તે લેવડાવે. પણ યુવજનનાં હૃદયમાં સત્તા તો જેની છે તેની જ છે. મધુરી, ત્હારો ઉદ્ધાર તો એ દેવના અર્ચનમાં જ છે.

“प्रालेवसीकरमुचस्तुहिनांशुभासः ॥

“यस्येन्धनानि सरसाणि च चन्दनानि

“पर्यङकीयति भूतलं दृषदपि श्लक्ष्णोपधानीयति ॥

“कस्तूरीयति कर्दमः यूनो रसाविष्टयोः

"येनालोकितयो: स वन्द्यमहिमा देवो नमस्यः स्मरः ॥"

સર્વને ઉત્તર દેતી હોય તેમ કુમુદ લવી.

“नो चेदपसर दूरं हिमकरकरदर्शनं वितर ॥

મોહની –“ ભક્તિમૈયા, નવીનચંદ્રજી પાસે કોઈ એવી દૂતીને મોકલો કે તે તેને સ્પષ્ટ સમજાવે કે,

“चिरपिपासितचातकपोतके ।

“प्रचलिते मरुति क्षणमन्यथा

"क्व च भवान् क्व पयः क्व च चातकः ॥”

નિદ્રામાં ને નિદ્રામાં હા ભણી ભક્તિમૈયા શાંત નિદ્રામાં પડી.

{{Poem2Close}}