ગુજરાતી નિબંધ-સંપદા/કિશોરસિંહ સોલંકી/મેળો: Difference between revisions

મોટિયાઈડા તો આખા મારગે એકબીજાના ખભે હાથ મૂકીને લલકારતા વોય:

આખો વગડો ભરીને ગવાતાં વોય ગાણાં. કાનોમાં આંગળીઓ નાખીને ગાતા વોય જુવાનિયા કોઈને હંભળાવવા માટે. જુવાનડીઓ પણ પાછી ના પડે. એ પણ ગાવાના તાનમાં આવી ગઈ વોય અને લાંબા લાંબા લ્હેકાથી ગાતી વોય ત્યારે તો આખો વગડો ડોલતો વોય હાલકડોલક! જુવાનડીઓની છાતીનાં છૂંદણાં હડપ દૈને આવતા વોય બ્હાર! કાજળ આંજેલી મારકણી આંખોમાં ગોરંભાયું વોય આખું આભલું. ઈયાંના હિયામાં તો બારે મેઘ ખાંગા થૈને ત્રમઝટ મચાવતા વોય, એ રાહ જોતા વોય કોઈ કાંનુડાની — જે ટચલી આંગળીએ ગોવર્ધન પર્વતને ઊંચકીને બચાવી લે ગોકુળિયું. ચેટચેટલું ધરબાયેલું વોય ઈયાંના હિયામાં? એટલે તો ઊડાઊડ થાતી વોય મેળામાં જાવાની. ભોંય ઉપર પગ પણ અડતો ના વોય ઈમનો. ઈયાંને હંભળાતા વોય મેળામાં વાગતા વાવા. ઈયાંને જણાતા વોય નાચતા મોરલા કે પછી ઉપર-નેંચે ફરતું ચગડોળ!

દૂર દૂરથી સંભળાતા વોય તીણા સૂર:

વઢિયારી વાટે રે વ્હાણાં વાઈ ગયાં રે લોલ

તો બીજી બાજુથી આવતી વોય મેળાની આનંદની લહેરો:

એટલામાં આવી જાય મેળાનો અણહારો, દૂર દૂરથી હંભળાતા વોય પિપૂડાના અવાજ, લોકોના હાકોટા-છાકોટા, થાળીવાજાંનાં ગીતોના ઘરરાટ, સરકસની અને બીડીઓવાળાઓની કાનના પડદા તોડી નાંખે એવી જાહેરાતોના ઘાંઘાટ, પછી તો આવતી વોય તળાતાં ભજિયાંની ગંધ, મુકટી, મોતીચૂરના લાડવા, ચવાણું — ઓહોહો! ચેટચેટલું વોય સે એ બધું? શું ખાઈએ અને શું ન ખાઈએ એ જ નક્કી ના થાય.