સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/રવીન્દ્રનાથ ઠાકુર/બાળપણ ૧: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search

સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/રવીન્દ્રનાથ ઠાકુર/બાળપણ ૧ (view source)

Revision as of 11:35, 27 September 2022

213 bytes added ,  11:35, 27 September 2022
no edit summary
(Created page with "{{Poem2Open}} {{space}} મારોજન્મથયોહતોજૂનાકલકત્તામાં. તેવખતેશહેરમાંટપ્પાછડછ...")
 
No edit summary
 
Line 1: Line 1:
{{Poem2Open}}
{{Poem2Open}}
{{space}}
 
મારોજન્મથયોહતોજૂનાકલકત્તામાં. તેવખતેશહેરમાંટપ્પાછડછડકરતાધૂળઉડાડતાદોડતાઅનેહાડપિંજરજેવાઘોડાનીપીઠપરદોરીનોચાબખોપડતો. તેવખતેનહોતીટ્રામ, નહોતીબસકેનહોતીમોટરગાડી. તેવખતેકામકાજનીઆવીબેદમધમાલનહોતી. બાબુલોકોહૂકાનોબરાબરદમલઈનેપાનચાવતાચાવતાઑફિસમાંજતા — કોઈપાલખીમાં, તોકોઈભાગમાંગાડીકરીને. સ્ત્રીઓનેબહારજવું— આવવુંહોયતોબંધબારણાંવાળીપાલખીનાગૂંગળામણથાયતેવાઅંધારામાંપુરાઈનેજતેમનાથીજઈશકાતું. ગાડીમાંબેસવુંએબહુશરમાવાજેવુંગણાતું. તાપમાંકેવરસાદમાંમાથાપરછત્રીઓઢીશકાતીનહિ, કોઈસ્ત્રીનાશરીરપરકબજોકેપગમાંજોડાદેખાયતોલોકોતેને‘મેમસાહેબ’ કહેતા; એનોઅર્થએકેએણેલાજશરમનેનેવેમૂકીછે! શ્રીમંતોનીવહુબેટીઓનીબાજુમાંપિત્તળનીકડિયાળીડાંગહાથમાંલઈનેદરવાનચાલતો. આદરવાનોનુંકામદેવડીપરબેસીનેઘરનીચોકીકરવાનું, બૅન્કમાંરૂપિયાઅનેસગાંસંબંધીનેત્યાંસ્ત્રીઓનેપહોંચાડવાનુંઅનેવારતહેવારેગૃહિણીનેબંધપાલખીસમેતગંગાજીમાંડૂબકીખવડાવીઆવવાનુંહતું.
 
તેવખતેશહેરમાંનહોતોગૅસકેનહોતાવીજળીનાદીવા. સાંજેનોકરઆવીનેઓરડેઓરડેએરંડિયાનાદીવાસળગાવીજતો. પાછળથીજ્યારેકેરોસીનનાદીવાઆવ્યાત્યારેએનુંઅજવાળુંજોઈનેઅમેઆભાબનીગયેલા!
મારો જન્મ થયો હતો જૂના કલકત્તામાં. તે વખતે શહેરમાં ટપ્પા છડ છડ કરતા ધૂળ ઉડાડતા દોડતા અને હાડપિંજર જેવા ઘોડાની પીઠ પર દોરીનો ચાબખો પડતો. તે વખતે નહોતી ટ્રામ, નહોતી બસ કે નહોતી મોટરગાડી. તે વખતે કામકાજની આવી બેદમ ધમાલ નહોતી. બાબુલોકો હૂકાનો બરાબર દમ લઈને પાન ચાવતા ચાવતા ઑફિસમાં જતા — કોઈ પાલખીમાં, તો કોઈ ભાગમાં ગાડી કરીને. સ્ત્રીઓને બહાર જવું— આવવું હોય તો બંધ બારણાંવાળી પાલખીના ગૂંગળામણ થાય તેવા અંધારામાં પુરાઈને જ તેમનાથી જઈ શકાતું. ગાડીમાં બેસવું એ બહુ શરમાવા જેવું ગણાતું. તાપમાં કે વરસાદમાં માથા પર છત્રી ઓઢી શકાતી નહિ, કોઈ સ્ત્રીના શરીર પર કબજો કે પગમાં જોડા દેખાય તો લોકો તેને ‘મેમસાહેબ’ કહેતા; એનો અર્થ એ કે એણે લાજશરમને નેવે મૂકી છે! શ્રીમંતોની વહુબેટીઓની બાજુમાં પિત્તળની કડિયાળી ડાંગ હાથમાં લઈને દરવાન ચાલતો. આ દરવાનોનું કામ દેવડી પર બેસીને ઘરની ચોકી કરવાનું, બૅન્કમાં રૂપિયા અને સગાંસંબંધીને ત્યાં સ્ત્રીઓને પહોંચાડવાનું અને વારતહેવારે ગૃહિણીને બંધ પાલખી સમેત ગંગાજીમાં ડૂબકી ખવડાવી આવવાનું હતું.
બહારનાબેઠકખંડમાંથીઘરનીઅંદરજવાનોએકસાંકડોરસ્તોહતો. તેમાંએકઝાંખુંફાનસલટકતુંહતું. ત્યાંથઈનેજ્યારેહુંજતોત્યારેમારુંમનમનેકહ્યાકરતુંકેકોઈપાછળપાછળઆવેછે! ભયથીહુંધ્રૂજીજતો. તેજમાનામાંભૂતપ્રેતવાતોમાંઆવતાં, અનેમાણસનામનનાખૂણાખોંચરામાંએનોવાસહતો. ભયેપોતાનીજાળએટલીબધીફેલાવેલીહતીકેમેજનીનીચેપગરાખતાંપણપગમાંકંપારીછૂટતીહતી!
તે વખતે શહેરમાં નહોતો ગૅસ કે નહોતા વીજળીના દીવા. સાંજે નોકર આવીને ઓરડે ઓરડે એરંડિયાના દીવા સળગાવી જતો. પાછળથી જ્યારે કેરોસીનના દીવા આવ્યા ત્યારે એનું અજવાળું જોઈને અમે આભા બની ગયેલા!
{{Right|(અનુ. રમણલાલસોની)}}
બહારના બેઠકખંડમાંથી ઘરની અંદર જવાનો એક સાંકડો રસ્તો હતો. તેમાં એક ઝાંખું ફાનસ લટકતું હતું. ત્યાં થઈને જ્યારે હું જતો ત્યારે મારું મન મને કહ્યા કરતું કે કોઈ પાછળ પાછળ આવે છે! ભયથી હું ધ્રૂજી જતો. તે જમાનામાં ભૂતપ્રેત વાતોમાં આવતાં, અને માણસના મનના ખૂણાખોંચરામાં એનો વાસ હતો. ભયે પોતાની જાળ એટલી બધી ફેલાવેલી હતી કે મેજની નીચે પગ રાખતાં પણ પગમાં કંપારી છૂટતી હતી!
{{Right|(અનુ. રમણલાલ સોની)}}
{{Poem2Close}}
{{Poem2Close}}
KhyatiJoshi
26,604

edits

Retrieved from "https://wiki.ekatrafoundation.org/wiki/Special:MobileDiff/52079"

Navigation menu