શાહજહાં/ત્રીજો પ્રવેશ2: Difference between revisions

સ્થળ : અલાહાબાદમાં ઔરંગજેબની છાવણી. સમય : રાત્રિ.

ઔરંગજેબ : કેવો અજોડ વીર આ જશવંતસિંહ! ખાજુવાના જંગમાં, છેલ્લી રાતે મારા જનાનખાનાને પણ લૂંટી લઈ એક મહાસાગરના જુવાળની માફક મારી ફોજ ઉપર થઈને ચાલ્યો ગયો! અદ્ભુત! ગમે તેમ, પણ સૂજાની સાથેના આ યુદ્ધમાં હું ફતેહ તો પામ્યો છું... પણ સામી દિશામાં વળી વાદળ ઘેરાય છે. વળી એક તોફાન જાગશે. શાહનવાજ અને દારા, સાથે જશવંતસિંહ : ભયંકર મામલો. જશવંતને ફોસલાવવાનું તો મેં મહારાજા જયસિંહને સોંપી દીધું છે. પરંતુ આજ આ બેટા મહમ્મદનો મને બહુ શક પડી ગયો છે. એનો ચહેરો બહુ ઓછી વાતો કરે છે. એના દિલમાં મારા પ્રતિ અવિશ્વાસનું બીજ કોણે વાવી દીધું! શું જહાનઆરાએ? ઓ આવે મહમ્મદ.

[મહમ્મદ પ્રવેશ કરે છે.]

મહમ્મદ : મને બોલાવ્યો હતો, પિતા?

ઔરંગજેબ : હા, હું કાલે રાજધાનીમાં જાઉં છું ને તારે સૂજાનો પીછો લેવાનો છે. મીરજુમલાને તારી મદદમાં રાખી જાઉં છું.

મહમ્મદ : જેવો હુકમ!

ઔરંગજેબ : સારું, જા. ઊભો કાં રહ્યો? કાંઈ કહેવું છે?

મહમ્મદ : ના, પિતા! આપનો હુકમ જ બસ છે.

ઔરંગજેબ : ત્યારે?

મહમ્મદ : મારી એક અરજ છે.

ઔરંગજેબ : શું છે! ચૂપ કાં રહ્યો?

મહમ્મદ : ઘણા દિવસથી દિલમાં હતું કે પૂછું, ને હવે તો આ સવાલને દિલમાં દબાવી રાખી શકતો નથી. મારી ઉદ્ધતાઈ માફ કરજો.

ઔરંગજેબ : બોલ!