સૌરાષ્ટ્રની રસધાર ભાગ-4/માણસિયો વાળો: Difference between revisions

[હે માણસિયા, તું આજ આ રીતે કેમ મૂઓ? તેં તો તારા શરીર પર પિસ્તોલ મારીને લોહીથી દેવીના ખપ્પર ભરવાનો છૂપો કૉલ દેવીને દીધો હતો!]

[તેં તરવારની ધાર વડે આહીરોનાં માથાં વાઢ્યાં હતાં, અને તરવારોનાં તોરણ બાંધીને જાણે કે તારા વિવાહ ઊજવ્યા હતા, હે માણસિયા!]

[હે માણસિયા વાળા, આ શું કહેવાય? આવું શાંત મૃત્યુ તારે માટે સંભવે જ કેમ? તું મરે ત્યારે તો બંદૂકોના ભડાકા હોય અને તારા શરીરને માથે તરવારની ધાર ઝીંકાતી હોય; એને બદલે તું છાનોમાનો શીદ મૂઓ, બાપ?]

[તારે તો તે દિવસે મરવું ઘટતું હતું. જે દિવસે રાજકોટમાં તું લાંગ સાહેબને મળવા ગયો હતો અને તારાં શૌર્ય નિહાળવા આખા ગામનાં નરનારીઓ માર્ગની બન્ને બાજુ મેડીએ ચડ્યાં હતાં.]

[તારી ચિતા ઉપર સમળીરૂપી શક્તિઓ આવીને પાંખોના પ્રહારો કરે છે. તારા સરખા શૂરવીરના માંસનું ભક્ષ કરવા એ સુંદરીઓનાં વૃંદ વળ્યાં છે.]

[ઘણું કરીને મૂળુભાઈ વરસડા નામના ચારણે આ રચ્યું છે. દગલબાજી અને ગોત્રહત્યાનાં દૃષ્ટાંતો રાજસ્થાનનાં તેમ જ સોરઠનાં રાજકુલોની તવારીખમાંથી તારવીને ચારણ આ ગીતમાં માણસિયાના પિત્રાઈઓને ફિટકાર આપે છે.]

1

મીટે કાળ આગે ભાગા બચે કોણ મૉત,  

ડોલી મારવાડ બાધી ટકાવે દેશોત.

2

મહારાજ ખૂટી ગિયા તીન ઘડી માંય,  

જોધાણે ગળીકા છાંટા કે દિયે ન જાય,

3

ઓઠે વાળ્યા ઝાલા બાધા એકેથી અનેક,  

હળોધકી ગાદીકું લગાડી ખોટ હેક.

4

દગાદારે દેખ્યા આગે ખૂનિયારો દેખ,  

મંડી સાવ સોનાથાળી માંહી લુવા મેખ,

5

ખેર ગિયા લાંક મૉત નિસાણીકા ખેલ,  

ઉબાણી તેગસું આયા ઘરાકું અઠેલ.

6

ફરી જાવે આંક તુર વિધાતાકા ફાલ,  

(તો તો) પૃથ્વી પીઠ ઊંધા થાવે, હો જાવે પેમાલ.

7

રામદૂત બીવે કેમ રાખસાંકી રીડ,  

કેદ કીધા જીવે કેમ શાદૂળા કંઠીર.

8

ફોજાંકા ફાકડા કરી જાતો ગજાફાડ,  

કાઠિયાવાડરા ભાંગ્યા લોઢારા કમાડ.

9

હેઠું ઘાલી બેઠ બાધા પડ્યા ભોંય હાથ,  

નીગમ્યો હરામજાદે જેતાણાકો નાથ.

10

જજ્ઞ ક્રોડ કર્યે ગોત્રહત્યા નહિ જાય,  

માણસિયો ગિયો સુરાંપૂરાં લોક માંય