ટોળાં અવાજ ઘોઘાટ/૧૮ -શોધ-૨: Difference between revisions

પુષ્પની કળી જેવું

સળવળીને ઊઘડતું

ભરી દેતું

ભરપૂર પોતાના ગંધકણોથી સમસ્તને

તે આજે કેમ પામી ગયું અસ્ત ?

કરમાઈ ગયું, સંકોચાઈ ગયું, સુકાઈ ગયું

અવાજ વગરની એકલતામાં, નીરવ.

આ અહીં જ ખરી પડ્યું છે મન મારું

જો હોય તો શોધું છું.

કળી જેવું હતું જે તંગ ભારોભાર ભરાયેલું

અને ઊઘડેલાં અસંખ્ય ડોલંડોલ

નીલ, રક્ત ને શ્વેત વર્ણનાં કમળો લોલંલોલ

ઊઘડતું જતું મન

પલકારામાં અત્ર

આ લળક્યું પવનમાં કમળપત્ર

અને ઢળી ગયું એક મોતી તત્ર.

ને પાછાં પવનમાં ફરફરતાં પત્રોએ જરાક નીચે લળીને

મબલખ મબલખ મોતી, આશ્ચર્યનાં.

મનકમળના પત્ર ઉપર કંઈ અસંખ્ય

જો હોય તો શોધું છું

શુકોદર સુકુમાર નલિનીપત્રમ્.

સ્વેદસિક્ત

ચશ્માં સરખાં કરીને જોઉં છું એ સૂકાભંઠ વિસ્તારને.

ઉઘાડા પગે ચાલતા એક વૃદ્ધને જોઉં છું

અહીં આ ખુરસી પર બેઠા બેઠા

પસાર થતાં એક વૃદ્ધને જોઉં છું પથરાયેલા કાગળ પરથી પસાર થતા

આમ આગળ અને આગળ.

મારા ગામથી જોડાયેલો સરોવરને સાંકળતો કાગળ

મારા શૈશવને સમાવતો મારા દાદાના ડંગોરા નીચે દબાયેલો કાગળ.

આ કેવી શરત કે શિસ્ત કે કર્મકાણ્ડ

સતત ચાલ્યા કરતી રુદ્ધ ગતિ

વામ જાઉં કે દક્ષિણ ?

ક્યારે આવશે અંત ? ક્યારે ખીણ ?

નિર્હેતુક બંધાયેલું, આપોઆપ સહજ જ સ્વાભાવિક પ્રાકૃતિક રીતે કણકણથી

પરસ્પર સંધાયેલું.

રેલાશે એકસરખું આગળપાછળ પ્રસરશે પાતળું પ્રવાહી

ખન ખન

અવાજે આ શ્વાસોચ્છવાસની બેડી

એકધારો અલબત્ત ઘસડાતો,

સડસડાટ નહીં,

આગળ ને આગળ એક પ્રલંબ કાગળ પર

જતા વૃદ્ધને આંખની જગ્યાએ આંખો નથી પણ કાગળ છે

પગ ઊંચકાતા ઉપર ને મુકાતા નીચે

હાથ હલે આગળ-પાછળ બે

કોણે આ કલમી વાવેતર કીધા

ઝર્યા કરે છે બીજ સતત લાખ્ખો

ભૂખ કે જેનો અંત નહીં.

આ શબ્દસ્ત્રાવનો સ્વપ્નસ્ત્રાવનો અંત નહીં.

પ્રલંબ કોરા કરચલિયાળા

તરડાયેલા ધારદાર ભોંકાતા હરદમ