યાત્રા/મધુરાત્રિ: Difference between revisions

અને ઘરની મેડીએ લઘુક દીપ ખૂણે છુપ્યો

હતો, મસૃણ અંધકાર નયનો છુપી ઠારતો,

ઉઠી તરુવરો તણાં હૃદય સ્પર્શી કંપાવતો;

અને મરુતની ય મર્મરથી મીઠડી ગોઠડી ૧૦

નદીજલ વિષે વહી અલસ વેગથી ત્યાં રહી.

વહેણ સ્વયમેવ હોડી લઈ જતું ખેંચી, કદી

ઉપાડી ઘડી ત્યાં હલેસું વળી મૂકી દેતાં જ એ.

રમંત જલની મીઠી લપછપાટ આછોતરી

બની રહી અનેક ગુંજનની સૌમ્ય કો ભૂમિકા.

અચાનક છતું કરે સુપન રંગ રેલાવતું :

અડોઅડ ઊભી ઝુકી જળ પરે તટો બે દિશે

પસારી, તટ તે, ક્રમે પટ થતાં વિશાળો, સરી

જતા ઉભય અન્યથી – તનુજ એક માબાપનાં

સરે અલગ એટલા અલગ કે ન અન્યોન્યની

રહે સ્મૃતિ કદી ય શેષ નિજ ભાંડુની હસ્તીની.

વિષે ભળી જતાં, ટહૂક જત મૂકી પાણી પરે,

હવા પર, હિયા પરે અગમ કોક ઉચ્ચાર શી!

રહે ચમક તેજની પ્રતિતરંગટોચે સ્ફુરી

અનેક નગરો વહ્યાં, તટ અનેકરંગી વહ્યો,

અને કંઈક ખાડીઓ, સરિત નાનકીઓ મળી

હતું સ્મિત મુખો પરે, સ્ફુરત અંધકારે ય તે, ૪૦

હસે લસતી, કલ્પી એ પણ શકાતું સ્હેજે; હતી

તહીં જવનિકા સુરમ્ય તમની, છતાં અંતરો

રહ્યાં વિખરી થૈ ઉદાર :

હવાં સરિત આ વિચાર તણી શાંત નિદ્રાબ્ધિમાં

ન’તો, ગડગડાટ ઘોર વધિયો, મોડા ઉંચી

સળંગ જલભીંત બે તટ ભરી પ્રલંબાયલી

અદમ્ય ધસતી ટટાર રિપુસૈન્ય દુર્દાન્ત શી!

ચડ્યું, વિપળ હા ઝઝૂમ્યું, ગરજ્યું અને ત્રાટક્યું!

સવાર ઉભયે દટાઈ જલ માંહિ ગરક્યાં ક્ષણ,

હતો પટ તહીં અનંત જલ શાં રહ્યાં રે લસી!

કરો મિલન પામિયા, હૃદય બેયને સ્પર્શતું

અગાધ સલુણું, હવે ન તરવાની હોડી હતી!

{{space}} અહ મિઠાશ એ સાથમાં

ઉરે ઉર જડી પ્રવાહ મહીં ડૂબી સાથે જવું,

સુસંકુલ મહાન જીવનનું વાક્ય અંતાવી ને

હતો પણ વિરામ ના. નવલ કોક આરંભ ત્યાં :

રચાઈ, જ્યહીં જિન્દગી રસ નવીન ધારી રહી.

ચડ્યું ધસમસંત પૂર થઈ શાંત એ ઓસર્યું; ૮૦

અને ઉભય અંતરે નભવિહારી કો બાષ્પનું

સ્ફુરી લસી હસી રહ્યાં કમલનાં દલો એ દ્વય.

પહોર મહીં, રાત્રિનું વદન આછું પાણ્ડું હસ્યું,

પસન્ન પવમાન કુંજ પ્રતિ કુંજમાં સ્હેલતો

રચી સ્ફુરણ બેઉને ગહન માંહિ ખેંચી ગયો.

છતાં ય શશીના જરાક કટકા થકી બેઉની

બધી શરદપૂર્ણિમાની મધુ રાત્રિઓથી ય આ