|
|
Line 1: |
Line 1: |
|
| |
|
| <center><big>'''૨. સખિ! જો –'''</big><br> | | <center><big>'''૧. અર્પણ'''</big></center> |
| (વિયોગિની)</center>
| | |
| {{Block center|<poem>સખિ! જો ઉદધિ તણે ઉરે, | | |
| {{gap}}નભથી કૌમુદી કેવી નીતરે! | | {{Block center|<poem>વેણીમાં ગૂંથવાં’તાં – |
| દધિ એ ઊછળી પળે પળે
| | {{gap}}કુસુમ તહીં રહ્યાં |
| {{gap}}છબી ધારે ઉરને દલે દલે! | | {{gap}}{{gap}}અર્પવાં અંજલિથી.</poem>}} |
| ઊઘડે જવ ફુલ્લ પૂર્ણિમા
| | |
| {{gap}}કરી કલ્લોલ ઊંચા ગિરિ સમા | | {{right|(શેષનાં કાવ્યો)}} |
| દધિ ધૂર્જટિ જેમ નર્તતો,
| |
| {{gap}}ઉર એ કૌમુદીને સમર્પતો!
| |
| જગમાં પણ કોઈને કદી
| |
| {{gap}}ન મળે એકલી શુભ્ર કૌમુદી;
| |
| અજવાળું પીધેલ ભાજને
| |
| {{gap}}ભરી અંધારું પીવાનું છે જ ને!
| |
| પણ કૌમુદી લુપ્ત થૈ જતાં,
| |
| {{gap}}ઘન અંધાર ઉરેય વ્યાપતાં;
| |
| દધિને ગત પર્વ સાંભર્યે,
| |
| {{gap}}ભરતી પાછી અમાસની ચડે!
| |
| સખિ! એમ કદી કદી મને
| |
| {{gap}}મુજ આ કૌમુદી-અસ્ત જીવને
| |
| ઉર આવતી ઊર્મિ ઊછળી,
| |
| {{gap}}બનતી સાર્થક તું ભણી ઢળી!</poem>}}
| |
| {{right|(શેષનાં કાવ્યો, ૧૯૩૮, પૃ. ૩)}} | |
| <br> | | <br> |
| {{HeaderNav2 | | {{HeaderNav2 |