ગાતાં ઝરણાં/મારી યુવાની: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
+1
(+1)
 
(+1)
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}
{{SetTitle}}


<center><big><big><big>'''ભોમનો પાલવ'''</big></big></big></center>
<center><big><big><big>'''મારી યુવાની'''</big></big></big></center>




{{Block center|<poem>
{{Block center|<poem>


ખૂબ દિપાવી જાણે છે ભવ,
ધન્ય તને કહેવાતા માનવ!


જ્યાં જ્યાં પહોંચ્યો ત્યાં દિઠો દવ,
તને થઈ પડી ત્રાસ મારી યુવાની,
વાહ રે મારા મૂર્ત અનુભવ !
ન રડ દિલ! હશે એ જ મરજી ખુદાની.


કાળ, વધુ ફેલાવ ન પાલવ!
મહોબ્બત હતી દિલમાં એક વાત છાની,
પાખંડી, મર્યાદા સાચવ !
ચઢી લોક-જીભે બની ગઈ કહાની


મારી તમન્ના, મારું જીવન;
હતાં રાહમાં ખૂબસૂરત લૂંટારાં,
ભીત્તર પંકજ, ઉપર કાદવ.
જવાની હતી એ જ રસ્તે જવાની.


ઝાકળ-બિન્દુ હરિયાળી પર,
ખરેખર વિકટ પંથ છે જિંદગીનો,
વ્યોમનાં આંસુ, ભોમનો પાલવ.
પડે છે ફરજ સૌને પાછા જવાની.


સ્મિત અકારું, દર્દ વહાલું;
ફરી યાદ તોફાનની, સાદ દે છે :
હર્ષનું માતમ, શોકનો ઉત્સવ,
‘અહીં નાવને લાવ પાછી સુકાની!’


જગ-રત્નાકરના મરજીવા !
જીવન-હાટમાં બુધ્ધિનો હાથ છોડી-
શ્વાસ હવે છે છેક અસંભવ.
જવાનીને છે ટેવ દોડી જવાની.


ક્યાંક ‘ગની’, સર્જાઈ ક્યામત!
‘ગની’, આજ એ રીત ગુમ થઈ જવું છે,
શોર ઊઠ્યો છે : માનવ! માનવ!
રહી જાય જોતી ખુદાઈ ખુદાની!
 
                      ૨૫-૮-૧૯૪૯


૧૫-૧-૧૯૫૩
</poem>
</poem>
}}
}}
<br>
<br>
{{HeaderNav2
{{HeaderNav2
|previous = લણશે નહીં
|previous = ભોમનો પાલવ
|next = મારી યુવાની
|next = કવનની ઓથ
}}
}}
17,545

edits

Navigation menu