17,548
edits
(+1) |
No edit summary |
||
Line 36: | Line 36: | ||
{{Right|૧૧-૭-૧૯૭૦}} | {{Right|૧૧-૭-૧૯૭૦}} | ||
{{Heading||}} | |||
બિલાડીના ટોપ ઊગી નીકળ્યા છે | |||
હજાર હજાર છત્રીઓની જેમ. | |||
ગોકળગાયો નીચે ઊભી ઊભી હાંફે; | |||
ટોપ અદૃશ્ય થઈ જાય એકાએક ને | |||
ઊગી નીકળે માટીમાંથી ઊંટના | |||
અડધા અડધા તકિયાળ પગ. | |||
ઉપર ઊની ઊની રેતી દળે વાદળના પડ. | |||
ચંપાઈ જતી ચિત્કારે ગોકળગાયો | |||
ત્યાં જ એરણ થઈ જાય ઊંટના પગ. | |||
દાડમિયા દાંત વેરતું | |||
હાથમાં કૂલનો હથોડો લઈ | |||
ક્યાંકથી દબે પગે આવે એક કંકાલ | |||
ટીપવા મંડી પડે હાડકાંનું હળ | |||
દિશાઓના અરીસા દોડી આવે... | |||
કંકાલ જુએ... અને | |||
ફરી પેલી ગોકળગાયો | |||
મેઘલ કાંધ ઉપર હળ લઈ... | |||
{{Right|૨૬-૭-૧૯૭૦}} | |||
</poem> | </poem> | ||
edits