સંચયન-૬૧: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
()
()
Line 257: Line 257:
ગહન નિધિ હું, મોજુંયે હું, વળી ઘનવર્ષણ,
ગહન નિધિ હું, મોજુંયે હું, વળી ઘનવર્ષણ,

અભિનવ સ્વરૂપે પામું, હું સદૈવ વિસર્જન.

અભિનવ સ્વરૂપે પામું, હું સદૈવ વિસર્જન.
</poem>


</poem>
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}


{{color|Orangered|<big>એકલું</big>}}
{{color|Orangered|<big>એકલું</big>}}
Line 281: Line 282:
{{gap|6em}}એવું રે લાગે આજે એકલું!
{{gap|6em}}એવું રે લાગે આજે એકલું!
</poem>
</poem>
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}


{{color|Orangered|<big>બનાવટી ફૂલોને</big>}}
{{color|Orangered|<big>બનાવટી ફૂલોને</big>}}
Line 304: Line 307:

દિનાન્તે આજે તો સકલ નિજ આપી ઝરી જવું.

દિનાન્તે આજે તો સકલ નિજ આપી ઝરી જવું.
</poem>
</poem>
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}


{{color|Orangered|<big>પરકમ્માવાસી</big>}}
{{color|Orangered|<big>પરકમ્માવાસી</big>}}
Line 331: Line 336:
{{gap|3em}}ભોમકાનાં ભમનાર પ્રવાસી.
{{gap|3em}}ભોમકાનાં ભમનાર પ્રવાસી.
</poem>
</poem>
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}


{{color|Orangered|<big>મનમેળ</big>}}
{{color|Orangered|<big>મનમેળ</big>}}
Line 361: Line 368:
{{gap|2em}}
જેવા ક્ષિતિજે ઢોળાય દિશના ઘેરઃ
{{gap|2em}}
જેવા ક્ષિતિજે ઢોળાય દિશના ઘેરઃ
હો રુદિયાની રાણી ! એવા રે મળેલા મનના મેળ!
હો રુદિયાની રાણી ! એવા રે મળેલા મનના મેળ!
</poem>
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}
{{color|Orangered|<big>આત્મદીપો ભવ</big>}}
{{color|DarkSlateBlue|ભોગીલાલ ગાંધી}}
<poem>
તું તારા દિલનો દીવો થા ને, ઓ રે ઓ રે ઓ ભાયા ! તું તારા.
રખે કદી તું ઉછીનાં લેતો, પારકાં તેજ ને છાયા;
એ રે ઉછીનાં ખૂટી જશે ને, ઊડી જશે પડછાયા... તું તારા.
કોડિયું તારું કાચી માટીનું, તેલ-દિવેટ છુપાયાં,
નાની-શી સળી અડી ન અડી, પરગટશે રંગમાયા... તું તારા.
આભમાં સૂરજ, ચંદ્ર ને તારા, મોટા મોટા તેજરાયા,
આતમનો તારો દીવો પેટાવવા, તું વિણ સર્વ પરાયાં... તું તારા.
</poem>
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}
{{color|Orangered|<big>હવે આ હાથ</big>}}
{{color|DarkSlateBlue|પ્રિયકાન્ત મણિયાર}}
<poem>
{{gap|2em}}હવે આ હાથ રહે ના હેમ!

મળ્યું સમયનું સોનું પરથમ વાવર્યું ફાવ્યું તેમ!
{{gap|2em}}હવે આ હાથ રહે ના હેમ!
બહુ દિન બેસી સિવડાવ્યા બસ કૈં નવરંગી વાઘા,

સાવ રેશમી ભાતભાતના મહીં રૂપેરી ધાગા;

જેહ મળે તે દર્પણ જોવા વણલીધેલો નેમ!
{{gap|8em}}હવે આ હાથ રહે ના હેમ!
ભરબપ્પોરે ભોજનઘેને નિતની એ રાતોમાં,

ઘણું ખરું એ એમ ગયું ને કશુંક કૈં વાતોમાં;

પડ્યું પ્રમાદે કથીર થયું તે જાગ્યોયે નહીં વ્હેમ!
{{gap|8em}}હવે આ હાથ રહે ના હેમ!
કદી કોઈને કાજે નહીં મેં કટકોય એ કાપ્યું,

અન્યશું દેતાં થાય અમૂલખ મૂલ્ય નહીં મેં માપ્યું;

રતી સરીખું અવ રહ્યું એનો ઘાટ ઘડાશે કેમ?
{{gap|8em}}હવે આ હાથ રહે ના હેમ!
</poem>
</poem>
17,602

edits

Navigation menu