17,185
edits
(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|4<br>કલ્પના કોની ?|}} <center><poem> પાત્રો : અજય, વાસંતી, આશિષ, લીના, કલ્પના, નૂતન, મનુકાકા, રમા ફોઈ. </poem></center> {{Poem2Open}} (પડદો ખૂલે છે, સુંદર મજાનું દિવાનખાનું છે, રેડિયો છે, ફોન છે. પડદો ખૂલે છે ત્યાર...") |
(+1) |
||
Line 153: | Line 153: | ||
વાસંતી : આવો જ ને ! તમારે જિન્દગીમાં એક જ જી. એફ. હતી, ને તેને પરણી બેઠા...એટલે હવે વહેલું ઘેર જ આવવાનું રહ્યું ને ! ! (સૌ હસે છે...ને લીના, અજય અને આશિષ જાય છે, વાસંતી અંદર જાય છે, કલ્પના પેલું પુસ્તક લઈને વાંચવા બેસે છે ત્યાં અંધકાર છવાય છે – ને...થોડી વારે જ પ્રકાશ રેલાય છે... ને બીજું દૃશ્ય શરૂ થાય છે...) | વાસંતી : આવો જ ને ! તમારે જિન્દગીમાં એક જ જી. એફ. હતી, ને તેને પરણી બેઠા...એટલે હવે વહેલું ઘેર જ આવવાનું રહ્યું ને ! ! (સૌ હસે છે...ને લીના, અજય અને આશિષ જાય છે, વાસંતી અંદર જાય છે, કલ્પના પેલું પુસ્તક લઈને વાંચવા બેસે છે ત્યાં અંધકાર છવાય છે – ને...થોડી વારે જ પ્રકાશ રેલાય છે... ને બીજું દૃશ્ય શરૂ થાય છે...) | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{center|બીજું દૃશ્ય}} | {{center|'''બીજું દૃશ્ય'''}} | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
(પ્રકાશ થાય છે ત્યારે ત્યાં કલ્પના વિચારમાં બેઠેલી દેખાય છે, અને નૂતન... વિચારમાં ફરતી દેખાય છે, નૂતન ખૂબ ખૂબ મોડર્ન છોકરી છે તે તેના વેશપરિધાન પરથી સમજાય છે.) | (પ્રકાશ થાય છે ત્યારે ત્યાં કલ્પના વિચારમાં બેઠેલી દેખાય છે, અને નૂતન... વિચારમાં ફરતી દેખાય છે, નૂતન ખૂબ ખૂબ મોડર્ન છોકરી છે તે તેના વેશપરિધાન પરથી સમજાય છે.) | ||
Line 387: | Line 387: | ||
વાસંતી ; શું જાણે છે તું ? (ગુસ્સામાં) | વાસંતી ; શું જાણે છે તું ? (ગુસ્સામાં) | ||
કલ્પના : એ જ કે... એ... જ કે હું તમારી કોઈ જ નથી. ને તમે મારાં કોઈ જ નથી...નહિ સગાં, નહિ વ્હાલાં, કે નહિ સંબંધી...કોઈ જ નહિ. કંઈ જ નહિ.. કંઈ જ નહિ... | કલ્પના : એ જ કે... એ... જ કે હું તમારી કોઈ જ નથી. ને તમે મારાં કોઈ જ નથી...નહિ સગાં, નહિ વ્હાલાં, કે નહિ સંબંધી...કોઈ જ નહિ. કંઈ જ નહિ.. કંઈ જ નહિ... | ||
(કહેતાં રડતાં ચાલી જાય છે. સૌ દુ:ખી થતાં એને જતાં જોઈ રહે છે, અંધારું છવાતું જાય છે... ને વાસંતી બોલે છે). | |||
વાસંતી : મનુભાઈ ! આમને આમ તો આ છોકરી ગાંડી થઈ જશે.... (આ વાક્ય પૂરું થતાં તદ્દન અંધારું થઈ જાય છે... થોડું મ્યુઝીક આવે છે...ને ક્ષણમાં જ પ્રકાશ રેલાય છે ને બીજા અંકનું બીજું દૃશ્ય શરૂ થાય છે.) | વાસંતી : મનુભાઈ ! આમને આમ તો આ છોકરી ગાંડી થઈ જશે.... (આ વાક્ય પૂરું થતાં તદ્દન અંધારું થઈ જાય છે... થોડું મ્યુઝીક આવે છે...ને ક્ષણમાં જ પ્રકાશ રેલાય છે ને બીજા અંકનું બીજું દૃશ્ય શરૂ થાય છે.) | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
Line 393: | Line 393: | ||
{{center|'''અંક બીજો'''}} | {{center|'''અંક બીજો'''}} | ||
{{center|'''દૃશ્ય બીજું'''}} | {{center|'''દૃશ્ય બીજું'''}} | ||
{{Poem2Open}} | |||
(પ્રકાશ રેલાય છે ત્યારે... અજય, મનુ અને વાસંતી દેખાય છે. વાસંતી ઠીકઠાક કરે છે, મનુ છાપું વાચે છે, અને અજય સિગરેટ પીતાં ફરે છે—થોડી વારે) | (પ્રકાશ રેલાય છે ત્યારે... અજય, મનુ અને વાસંતી દેખાય છે. વાસંતી ઠીકઠાક કરે છે, મનુ છાપું વાચે છે, અને અજય સિગરેટ પીતાં ફરે છે—થોડી વારે) | ||
Line 627: | Line 628: | ||
લીના : પણ કલ્પુ... | લીના : પણ કલ્પુ... | ||
કલ્પના: No fear.... ફોન લે છે) નૂતન ! you are stupid ...you are no good...તું જુઠ્ઠી છે. આ જ મારા ખરા પપ્પા છે, ખરી મમ્મી છે. હું એમની જ દીકરી છું, સાંભળે છે ! કલ્પના એમની જ દીકરી છે yes you idiot...no I don't want to meet you.. never— never.. કદાપિ નહિ. (ફોન મૂકી દે છે. પેલા સૌ ખુશ છે ને કલ્પના સાયકોલોજીનાં બે ત્રણ પુસ્તકો બારી બહાર ફેંકે છે) good bye સાયકોલોજી, good bye. (કહે છે... સૌ ખુશ છે ને પડદો પડે છે) | કલ્પના: No fear.... ફોન લે છે) નૂતન ! you are stupid ...you are no good...તું જુઠ્ઠી છે. આ જ મારા ખરા પપ્પા છે, ખરી મમ્મી છે. હું એમની જ દીકરી છું, સાંભળે છે ! કલ્પના એમની જ દીકરી છે yes you idiot...no I don't want to meet you.. never— never.. કદાપિ નહિ. (ફોન મૂકી દે છે. પેલા સૌ ખુશ છે ને કલ્પના સાયકોલોજીનાં બે ત્રણ પુસ્તકો બારી બહાર ફેંકે છે) good bye સાયકોલોજી, good bye. (કહે છે... સૌ ખુશ છે ને પડદો પડે છે) | ||
{{Poem2Close}} | |||
<br> | <br> | ||
{{HeaderNav2 | {{HeaderNav2 | ||
|previous = | |previous = ઘર લખોટી | ||
|next = | |next = આ છે કારાગાર | ||
}} | }} |
edits