નારીસંપદા : ટૂંકી વાર્તા/ગર્વ: Difference between revisions

‘શું છે?' એમનો અવાજ આપમેળે દબાઈ ગયો.

પાસે ઊભેલા છોટાલાલે એમની તરફ જોઈને કહ્યું, ‘બાળક. બાળક છે.’

‘હા, તાજું જન્મેલું.' ભીડમાંથી કોઈકે જાણકારી આપી.

‘બાળક! નવજાત! નાળે નથી કપાઈ. અહીં પડ્યું છે, આ આબરૂદાર કૉલોનીના બગીચામાં! રામ! રામ! આટલું કરપીણ કામ કોનું હશે? કોનું પાપ હશે આ?’

કૉલોનીની કઈ કુંવારી ભારે પગે હતી? શંકરલાલે માથે હાથ ફેરવ્યો. આવડા અમથા જીવને આમ ઉપાડીને ફેંકી દેવું! અરેરે! આટલું ઘાતકીપણું? લોકોમાં દયા-માયા કંઈ બાકી રહી છે કે નહીં?

ત્યાં યશોદાએ પૂછ્યું, ‘કોનું હતું?’

યશોદાએ મોઢું બગાડ્યું. છેલ્લાં પાંત્રીસ વરસથી જ્યારે-જ્યારે એને પુરુષોની અક્કલ પર દયા આવતી, એનું મોઢું આમ જ બગડતું!' 'હવે રાખો—રાખો. મને આંખ્યું નથી?'

‘કોણ જાણે કોનું છે? હવે તો પોલીસ તપાસ કરશે ત્યારે ખબર પડશે.'  

‘એ……એ શું?’  સવારવાળી વાત મગજમાંથી નીકળી ગઈ હતી.

‘એ...બાળક...મરેલું.’   

અમનેય ખબર પડે છે હોં. સોના હમણાં આવી'તીને, એ કે'તીતી.'

‘જાસૂસોનું ખાસ્સું જાળું ફેલાવી રાખ્યું છે ને શું? પણ એ જવા દે. અહીંનું બાળક નહોતું તો આવ્યું ક્યાંથી? શંકરલાલે પડખું ફેરવ્યું.

‘કોણ જાણે. સોના એ બાબત કંઈ બોલી નહીં. કદાચ પોલીસ...’  

‘કોઈએ બહારથી નાખ્યું હશે?’

‘શું જમાનો આવ્યો છે! આ ચોકીદાર આખો દિવસ શું કરે છે? નજર રાખવાનું એનું કામ છે. સાળા મફતનો પગાર ખાય છે.'

પૂછોને તમારા મધુભાઈને. સોના કે'તીતી…’

શંકરલાલ આજે બહુ બેચેન હતા.

વીલે મોઢે શંકરલાલ પાછા ઘેર આવ્યા. યશોદા ટી.વી. જોતી હતી.

‘ઊંહું.’  

વાત વધારવા નહોતા માંગતા શંકરલાલ. ઈશારાથી ના કહી અંદર ગયા. યશોદા સાડીના છેડામાં ચાંદીનો ગરમ ગ્લાસ પકડીને આવી. પલંગ પર બેસી ગ્લાસ સામે ધર્યો.

‘પોલીસે પંચનામું કર્યું, કહ્યું કે કોઈએ બહારથી ફેંક્યું લાગે છે. પછી કહે કે લઈ જઈએ છીએ. અમે જ બધું પતાવી લઈશું. આવડા નાનકડા જીવની તે શી હોય ક્રિયાકર્મ? દાટી દેશે ક્યાંક. તમારા મધુભાઈએ એમને સો રૂપિયા આપ્યા.

શંકરલાલની છાતી પરથી જાણે કોઈએ મણભરની શિલા ઉપાડી લીધી.