17,546
edits
No edit summary |
(સુધારા) |
||
Line 3: | Line 3: | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
ચાલો સાથે સાથે વાંચીએ રઘુવીર ચૌધરીના ‘ધરાધામ' કાવ્યને | ચાલો સાથે સાથે વાંચીએ રઘુવીર ચૌધરીના ‘ધરાધામ' કાવ્યને: | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{Block center|'''''<poem>ઊડી ઊડીને આવે પાછું મન મારું | {{Block center|'''''<poem>ઊડી ઊડીને આવે પાછું મન મારું | ||
Line 13: | Line 13: | ||
ઊડી ઊડીને આવે પાછું; પંખી વડલાના પરણમાં ને મન વડવાના સ્મરણમાં. | ઊડી ઊડીને આવે પાછું; પંખી વડલાના પરણમાં ને મન વડવાના સ્મરણમાં. | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
કથા સાંભળું બૃહદ્ સરિત્સાગરની | {{center|'''કથા સાંભળું બૃહદ્ સરિત્સાગરની'''}} | ||
{{Block center|'''''<poem>આવે પશુપંખી ઘરઘરથી | {{Block center|'''''<poem>આવે પશુપંખી ઘરઘરથી | ||
આખી સીમ-પ્રેમની ભરતી | આખી સીમ-પ્રેમની ભરતી | ||
Line 20: | Line 20: | ||
ગાતી ધરાધામ ભીંજવતી</poem>'''''}} | ગાતી ધરાધામ ભીંજવતી</poem>'''''}} | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
ગુણાઢ્યે સહસ્ર કથાઓનો પ્રાકૃત ગ્રંથ રચ્યો, નામે ‘બૃહદ્ સરિત્સાગર.' રાજાથી અનાદર પામેલા તેણે આ વાર્તાઓ વગડાનાં પશુપંખીને સંભળાવી. દાદા પણ આ વાર્તાઓ સંભળાવતા. ગ્રંથનું નામ ‘સરિત્સાગર' એટલે કવિ ‘નદી', ‘સરસ્વતી' અને ‘ભરતી' શબ્દો તો પ્રયોજવાના. ‘ધરાધામ' એટલે શું? પશુ, પંખી અને પુરુષનો પ્રયાગસંગમ. | |||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{Block center|'''''<poem>હજીયે સવાર-સાંજે પર્ણ બનેલા | {{Block center|'''''<poem>હજીયે સવાર-સાંજે પર્ણ બનેલા | ||
Line 49: | Line 49: | ||
ભલે હો / દાદાને ના પડતી કશી ખલેલ.</poem>'''''}} | ભલે હો / દાદાને ના પડતી કશી ખલેલ.</poem>'''''}} | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
ગોપકાવ્ય—પાસ્ટોરલ પોએમ—જેવો આ પરિચ્છેદ. ખેતર આંખ સામે લળૂંબતું ઝળૂંબતું લાગે. ‘થડ' અર્ધસ્ફુટ રહેતે, ‘રાયણથડ' પૂર્ણપ્રત્યક્ષ થાય છે. સૂર્યતેજને પીતી વેલ ઊર્ધ્વગામી હોય. ખિસકોલીએ લંકા સુધીનો સેતુ બાંધેલો કે નહીં એ તો રામ જાણે, પણ આકાશ સુધીનો સ્વરસેતુ તે રચે છે. હેમંત ધોરડાએ નામ પાડ્યા વિના આ કોનું ચિત્ર દોર્યું છે?—‘દોડેદોડી અટકે અટકી / દોડી દોડી આવે/ આવે ચટાપટાળાં સ્મરણાં / હમણાં/ થડ પર થડથી ડાળે/ ડાળી પરથી પાછી પુષ્ટ સુંવાળી પુચ્છ ઉઠાવી/ હળુ હવામાં જાણે તરતાં.../ પટાચટાળી રમણા રમતાં રમતાં રમણે ચડતાં/ ચડતાં ઊંચે ઊંચે | ગોપકાવ્ય—પાસ્ટોરલ પોએમ—જેવો આ પરિચ્છેદ. ખેતર આંખ સામે લળૂંબતું ઝળૂંબતું લાગે. ‘થડ' અર્ધસ્ફુટ રહેતે, ‘રાયણથડ' પૂર્ણપ્રત્યક્ષ થાય છે. સૂર્યતેજને પીતી વેલ ઊર્ધ્વગામી હોય. ખિસકોલીએ લંકા સુધીનો સેતુ બાંધેલો કે નહીં એ તો રામ જાણે, પણ આકાશ સુધીનો સ્વરસેતુ તે રચે છે. હેમંત ધોરડાએ નામ પાડ્યા વિના આ કોનું ચિત્ર દોર્યું છે?—‘દોડેદોડી અટકે અટકી / દોડી દોડી આવે/ આવે ચટાપટાળાં સ્મરણાં / હમણાં/ થડ પર થડથી ડાળે/ ડાળી પરથી પાછી પુષ્ટ સુંવાળી પુચ્છ ઉઠાવી/ હળુ હવામાં જાણે તરતાં.../ પટાચટાળી રમણા રમતાં રમતાં રમણે ચડતાં/ ચડતાં ઊંચે ઊંચે સ્મરણાં’ | ||
‘જગવેલ, ઢેલ, છકેલ, ગેલ, ખેલ, ખલેલ'. સપ્રાસ લઘુપંક્તિઓ વડે ચૈતન્યસભર ચિત્ર રચાય છે? કે પછી પ્રાસથી દોરવાતા કવિનો આયાસ વરતાય છે? | ‘જગવેલ, ઢેલ, છકેલ, ગેલ, ખેલ, ખલેલ'. સપ્રાસ લઘુપંક્તિઓ વડે ચૈતન્યસભર ચિત્ર રચાય છે? કે પછી પ્રાસથી દોરવાતા કવિનો આયાસ વરતાય છે? | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} |
edits