રામચન્દ્ર પટેલની કવિતા/ઘરમાં: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
+1
(+૧)
 
(+1)
 
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}
{{SetTitle}}
{{Heading|ન હવે}}
{{Heading|ઘરમાં}}


{{Block center|<poem>
{{Block center|<poem>
અહીં કાલે મારા ઘરમહીં સુંવાળું રમતીલું
છજું ઝૂક્યું, નેવાં મનભર બન્યાં ને હું હળવે
હતું ઊગ્યું ભીનું સુખડ અજવાળું; હીરમઢી
કમાડો ઉઘાડી ઘરમહીં પ્રવેશુંઃ ઉંબરનો
રૂપાળી મોરી’તી હરખભર ભીંતો, દિલ પરે
હલ્યો ઘોડો જેના પરથી ઊતરી કોક કુંવરી,
લઈ કંકુ થાપા ઊછળતું હતું લીંપણ બધે.
અને મારો જાગ્યો નીરવ મનનો વૈભવ બધો...
કમાડો ખીલેલાં, રૂમઝૂમ થતો ઉંબર બની
ગમાણ્યુંના કાંઠે ધણ ઊઘડતું; ભાંભર ભલી
ગયેલો ઝૂલો ને કલરવ થઈ તોરણ હતું
કરું ભેગી ત્યાં તો રણકી દૂધનું દેગડું ઝગ્યું;
ઊડ્યુંઃ અંધારાનું રૂપ બદલી મ્હેકી મઘમઘ
થઈ ઊભી જોડી બળદ તણી; ઓગાઠ ખખડ્યું.
થઈ કૂણો ટૌકો રણકતું હતું કોડિયું કુંભે.
વળી ખપ્પો ઓતર હળ હળિયું ચાઓર ચવડાં
બધે કાલે મીઠો હરિત કિનખાબી મલકતો
પણો ટૌક્યાં ત્યારે હરિત સીમ ફૂટી પ્રસરતી.
મહામૂલો મારો સમય અવ શોધુંઃ ફરી ફરી
પટોળાનું ઓઠું ધરી સળગતો દીપ લઈને
દૃગો બે ચોંટાડુંઃ નસનસ મહીંથી તિમિરનાં
જઈ ચાડે થાતી ગુમઃ ત્યહીં જ વંટોળ રણનો
ચઢી મોડાં ફાટે – ઘુવડ-ઘૂકમાં હું ખખડતો.
મને ઘેરી લેતો તરસ્યું ઘર ફૂંકાય ઘડીમાં.
ફરી આવી મોભે કદીય ન હવે ચાંદ ઠરશે,
હવે અંધારામાં મૃગજળ થઈ ચાંદ સરતો
જશે વર્ષો મારાંઃ  ફરર ખરતાં પાંદ બનશે.
અને હું તો એને નીરખી નીરખી શ્વાસ ભરતો.
</poem>}}
</poem>}}
<br>
<br>
{{HeaderNav2
{{HeaderNav2
|previous = હવે તું
|previous = હવે
|next = ખેતરમાં
|next = ખેતરમાં
}}
}}

Navigation menu