ભજનરસ/દીવડા વિના: Difference between revisions

બત્તી વિણ, તેલ વિણ, સૂત્ર વિણ જો વળી  

અચળ ઝળકે સઘ અનળ દીવો.

ઘર ઘર દીપક

લખે નહીં અંધ રે.

સુરત નિરત દીવલો સંજો લે, મનસા કી કર લે બાતી,

પ્રેમહટી કા તેલ મંગા લે, ઝગ રહ્યા દિન-રાતી

સુરત — પ્રભુમાં તલ્લીનતા અને નિરત સંસાર વારાનામાંથી નિવૃત્તિ. બેઉ સાથે જ વણી દીવો સજાવી લે, શોભીતો કરી લે. એ માટે મન એ જ વાટ. જ્યાં સાટાં-દોઢાં, નફા-તોટા નથી ચાલતાં એ નિર્વ્યાજ પ્રેમની ાટનું તેલ પૂરો અંતરમાં. નિશદિન ઉજ્જ્વળ પ્રકાશતો દીવો નયને તરશે.  

મન બનિયા બનિજ ન છૌડે.

જનમ જનમ કા મારા બનિયા

{{right|અજહૂં ન પૂરા તૌલે રે,}}

પ્રેમ કરીને હૃદય-મંદિરે પધારો, વ્હાલા,

ન જોશો જાત, કુળ, વરણમાં, હો શામળિયાજી!

બાઈ મીરાં કે પ્રભુ ગિરિધરના ગુણ, વ્હાલા,

આડે આવજો મારા મરણમાં, હો શામળિયાજી!