ભજનરસ/અચવ્યો રસ ચાખો!: Difference between revisions

{{SetTitle}}

{{Heading|  અચવ્યો રસ ચાખો! |  }}

{{Poem2Close}}

{{Block center|<poem>

'''મન મુઆ વિના માનવી, વસ્તુરૂપ ન થાય'''  

'''જેને વિશેષણ એક ન લાગે, નહીં વિચારા વિચાર.'''  

'''તે હું જગત જગત મુજમાંહ હું નિર્ગુણ ગુણનો ભંડાર'''  

</poem>}}

</poem>}}

{{Poem2Open}}

આ ભાવ અખાએ અનેક પદોમાં વ્યક્ત કર્યો છે. દાખલા તરીકે-   

{{Poem2Close}}

'''આ પ્રભુ પૂર્ણ સદોદિત સ્વામી,'''  

'''ઘટ ઘટ વ્યાપક અંતરજામી.'''  

'''ભોગ્યો ભર્મ સ્વતંતર જોતે.'''  

</poem>}}

'''જ્યારે હું થઈને તાહરું, કાઢવા જાઉં છેક'''  

'''ત્યારે વિલય થાઉં વિચારતાં, તોણ કોણ કહે બે એક?'''  

'''એમ જોતાં હું તું તેમ થયું, સહેજ સાધ્યું કામ.'''  

</poem>}}

જે આંખોમાં આત્મતેજ પ્રગટ્યું એની જ કથા આગળની પંક્તિમાં કહી છેઃ

{{Poem2Close}}

{{Poem2Open}}

ત્રણે લોકમાં જે તેજ રમે છે, જે તેજ સ્થૂળ, સૂક્ષ્મ અને કારણને ભેદી પરમતત્ત્વનો પરિચય કરાવે છે તે આપણી આંખોમાં પ્રવેશ્યું નથી.  

'''તેને દેવદૃષ્ટ નીરખતાં, તે અધિક ન્યૂન ન થાય,'''

'''ગુણવાદી ગામ નામઠામે તે દ્વૈત જોઈ ડે’કાય.'''

'''કથણી કુસકા ફૂટતાં, તે ભાવ ભરોસો ખોય.'''

</poem>}}

નામરૂપ તો મનુષ્યને માથે વળેલાં કુસકાં છે. એનું સત્ત્વ છે એના મહદ્ આત્મામાં. મનુષ્ય પર સાચો ભાવ આવશે, ખરો ભરોસો બેસશે ક્યારે? ખેચરગત' થયા વિના આત્માનું તેજ નહીં વધે અને પ્રેમનો વિસ્તાર પણ નહીં થાય. અખો કહે છે તેમ ‘દેવચક્ષુ થઈ દોજણી' દેવચક્ષુ દૂઝણી થાય તો જ આવું અમૃતપાન થઈ શકે. વિશ્વામિત્રે કહેલું ધૃતં મે ચક્ષુઃ’ મારી આંખો ઘી જેવી સ્નિગ્ધ અને પવિત્ર છે. એવો દૃષ્ટિવંત જ અચવ્યા — નિત્ય નવા, નિત્ય તાજા જીવનરસનું પાન કરી શકે છે.

{{Poem2Close}}

{{HeaderNav2

|previous = નઘરો એક નિરંજન નાથ

|next = વહેતાનાં નવ વહીએ

}}