232
edits
(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૩}} {{Poem2Open}} ‘મુખુજ્જે મશાય!’ અક્ષયે કહ્યું: ‘જી, હુકમ!’ શૈલે કહ્યું: ‘પેલા ખાનદાનના દીકરાઓને કોઈ રીતે ભગાડવા પડશે.’ અક્ષયે ઉત્સાહમાં આવી કહ્યું: ‘હાસ્તો!’ આમ કહી એણે રામપ્રસાદ...") |
No edit summary |
||
| Line 135: | Line 135: | ||
વગાડતાં વગાડતાં એકદમ થંભી જઈને, ગંભીરતા ધારણ કરી એ બોલ્યો: ‘અરે! અરે! પણ મુદ્દાની વાત તો પૂછવાની જ રહી ગઈ. અહીં તો બધું નક્કી છે—હવે તમે શામાં રાજી છો એ કહો!’ | વગાડતાં વગાડતાં એકદમ થંભી જઈને, ગંભીરતા ધારણ કરી એ બોલ્યો: ‘અરે! અરે! પણ મુદ્દાની વાત તો પૂછવાની જ રહી ગઈ. અહીં તો બધું નક્કી છે—હવે તમે શામાં રાજી છો એ કહો!’ | ||
દારુકેશ્વરે કહ્યું: ‘અમને વિલાયત મોકલવા પડશે.’ | |||
અક્ષયે કહ્યું: ‘એમાં કહેવાનું જ શું છે? તાર કાપ્યા વગર શેમ્પેનની બાટલી કદી ઊઘડે ખરી? દેશમાં રહેવાથી આપના જેવા માણસોની વિદ્યા ને બુદ્વિ દબાઈ રહે છે. બંધન તૂટતાં જ એ નાકમાંથી, મોંમાથી ને આંખોમાંથી ફુવારાની પેઠે ઊડવા માંડશે.’ | અક્ષયે કહ્યું: ‘એમાં કહેવાનું જ શું છે? તાર કાપ્યા વગર શેમ્પેનની બાટલી કદી ઊઘડે ખરી? દેશમાં રહેવાથી આપના જેવા માણસોની વિદ્યા ને બુદ્વિ દબાઈ રહે છે. બંધન તૂટતાં જ એ નાકમાંથી, મોંમાથી ને આંખોમાંથી ફુવારાની પેઠે ઊડવા માંડશે.’ | ||
દારુકેશ્વરે ખુશખુશ થઈ અક્ષયનો હાથ પકડી લઈ કહ્યું: ‘દાદા, આટલું તમારે કરી આપવું પડશે. સમજી ગયા ને?’ | |||
અક્ષયે કહ્યું: ‘એમાં શું? પણ બાપ્તિસ્મા આજે થશે ને?’ | અક્ષયે કહ્યું: ‘એમાં શું? પણ બાપ્તિસ્મા આજે થશે ને?’ | ||
| Line 177: | Line 177: | ||
અક્ષયે ધીરેથી કહ્યું: ‘આજે આનાથી ચલાવી લો!’ | અક્ષયે ધીરેથી કહ્યું: ‘આજે આનાથી ચલાવી લો!’ | ||
દારુકેશ્વરે કહ્યું: ‘એ કંઈ ચાલે, મશાય! આશા આપીને હવે નિરાશ કરો છો? સસરાને ઘેર આવીએ, અને મટન ચૉપ પણ ન મળે? અને આ બરફનું પાણી! મશાય, એ નહિ ચાલે! મારાથી સાદું પાણી પીવાતું નથી. મારો શરદીનો કોઠો છે!’ | |||
આમ કહી એણે ગાન શરૂ કરી દીધું: | આમ કહી એણે ગાન શરૂ કરી દીધું: | ||
| Line 191: | Line 191: | ||
દારુકેશ્વરે ઉત્તેજિત થઈને કહ્યું: ‘નહિ, મશાય, એ બીમાર આદમીઓનો ખોરાક છે, એ નહિ ચાલે. મુરઘી ન ખાધી એટલે તો દેશની આ દશા થઈ છે!’ | દારુકેશ્વરે ઉત્તેજિત થઈને કહ્યું: ‘નહિ, મશાય, એ બીમાર આદમીઓનો ખોરાક છે, એ નહિ ચાલે. મુરઘી ન ખાધી એટલે તો દેશની આ દશા થઈ છે!’ | ||
આમ કહી એણે હૂકો ગગડાવવા માંડ્યો. | |||
અક્ષયે એના કાન પાસે જઈને લખનૌ ઠૂમરીમાં ગાવા માંડ્યું: | અક્ષયે એના કાન પાસે જઈને લખનૌ ઠૂમરીમાં ગાવા માંડ્યું: | ||
| Line 381: | Line 381: | ||
સદાય તું આવો જ રહેજે, એ છે મારી આશ. | સદાય તું આવો જ રહેજે, એ છે મારી આશ. | ||
સ્મિત પુરાણું, સુધા પુરાણી, | |||
મારી પુરાણી તર્સ, | મારી પુરાણી તર્સ, | ||
| Line 427: | Line 427: | ||
આટલાં માણસ તોયે, એની મૂઈ આંખો, | આટલાં માણસ તોયે, એની મૂઈ આંખો, | ||
ના કોઈને દેખે રે! | |||
‘ઠીક, તો એમ! પતંગિયાંને દીપશિખા પાસે હાંકી લાવીશ. હવે તો ચટ દઈને મને એક પાન આણી દે, તારા સ્વહસ્તે બનાવેલું!’ | ‘ઠીક, તો એમ! પતંગિયાંને દીપશિખા પાસે હાંકી લાવીશ. હવે તો ચટ દઈને મને એક પાન આણી દે, તારા સ્વહસ્તે બનાવેલું!’ | ||