26,604
edits
પ્રતિપદા/૧૬. રાજેશ પંડ્યા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 191: | Line 191: | ||
‘આ રહ્યો ચાંદો’ | ‘આ રહ્યો ચાંદો’ | ||
... ને મુઠ્ઠી ખૂલી ગઈ. | ... ને મુઠ્ઠી ખૂલી ગઈ. | ||
</poem> | |||
===૪. નિર્જન=== | |||
<poem> | |||
કોઈ આવતું જતું નથી | |||
રડ્યું ખડ્યું કૂતરું ફળિયામાં પૂરેલી | |||
રંગોળી પર આળોટ્યા કરે છે ક્યારનું. | |||
રાંધણિયામાં રાંધ્યાં ધાન રખડી પડ્યાં છે. | |||
ગોટેગોટા ધુમાડો ઊંચે ને ઊંચે | |||
ચઢતો જાય છે કશી રોકટોક વગર | |||
વાદળ બંધાતાં જાય છે વિખેરાતાં જાય છે. | |||
પાણિયારે ચળકતી હેલ | |||
ઓચિંતી છલકાઈ હેબતાવી દે | |||
તાંબાકૂંડીમાં ઉચાટ ફદફદ્યા કરે | |||
શેરી સોંસરી ધૂળ ઊડ્યા કરે | |||
ઘોડાના ડાબલા હજીય કાનમાં પડઘાય | |||
ખરી તળેે ચગડાઈ કેટલીય | |||
છાતીએ લોહીના ટશિયા ફૂટી નીકળી | |||
ઝમી ઝમી કાળામૅશ ગંઠાઈ ગયા છે. | |||
મંદિરની ધજા ભાંગી પડી | |||
હવાને લીરેલીરા કરતી રજોટાઈ ગઈ. | |||
કૂવામાંથી ઊંચકાયેલું જળ | |||
ગરેડીથી તળિયાલગ ઘુમચકરડી | |||
પીપળાનાં પાન-થડ-મૂળમાં કીડીઓ ઊતરતી જાય | |||
મેલડીના પાણે વધેરાયેલું નાળિયેર | |||
રંગી દે દરિયાદીમને હીંગળો | |||
રાખોડી ભોં ભીની થાય ગજ બે ગજ | |||
ગરભ ખોતરતા જનાવરના મોં લોહીલુહાણ. | |||
અટકી પડ્યું છે સઘળુંય અધવચ્ચે | |||
સીમમાં ગયેલાં હજુ પાછા વળ્યાં નથી. | |||
ઘઉંનાં ખેતરોમાં ગેરુ ફરી વળ્યો છે. | |||
લીલીછમ વરખડીઓમાં કીડા સરકતાં છેક | |||
ઝીંડવે જઈ ઊજળા રૂને પીંખી નાંખે છે. | |||
અડખે પડખે ઉપર ઊડ્યા કરે છે કીટાણુ | |||
પગ મૂકો ત્યાં ગોખરુ | |||
આવળ બાવળ ઝાડ-ઝાંખરાં | |||
જ્યાં જુઓ ત્યાં ધરોડીના કૂંડા | |||
રસકસને ધાવી આડેધડ ફેલાતા જાય | |||
ગળિયા બળદને ઇતડિયોં હજાર | |||
ઊપડે નહીં પગ | |||
રણકે નહીં ઘૂઘરા | |||
ફરે નહીં પૈં અરધો આંટો પણ | |||
ચીલા ઊંડા ને ઊંડા ઊતરતા જાય | |||
આ છેડાથી પેલા છેડા સુધી | |||
ગામની ભીંતેભીંતમાં અંધારાં મર્યાં છે. | |||
ખૂણેખૂણા કોહવાતા ગંધાઈ ઊઠ્યા છે. | |||
લૂણો લાગતો જાય છે ઘરવખરીમાં | |||
એનાથી અજાણ લોક હજીય | |||
આણાંની રજાઈઓ રેશમી ધડકીઓ | |||
આભલાં ભરેલાં ગલેફ તડકે મૂકે છે. | |||
હાડ ઠારી નાંખતા કેટલાય શિયાળા | |||
એની હૂંફે હેમખેમ તરી જવાયા છે. | |||
કડકડતી રાતે નસેનસમાં જામી પડેલું લોહી | |||
ફરી ધગધગતું સીસું થઈ વહેવા માંડ્યું છે. | |||
તપેલા તાંબા જેવા દેહ રગદોળાઈ | |||
માટીનો ગુંદો થઈ ગયા છે | |||
ચાકડે ચડી છે એ માટી | |||
ઘાટ ઘડાયા છે પાત્ર રચાયાં છે | |||
એમાં ઝીલાયું છે આખ્ખું આયખું | |||
એ બધું કડીબંધ તાજું છે આજેય | |||
આટઆટલાં ભૂકંપ પૂર હોનારત દુકાળ પછીય. | |||
આટઆટલાં ભૂકંપ પૂર હોનારત દુકાળ પછીય | |||
અડીખમ ઊભી હતી | |||
એ ભીંતોને હવે લૂણો લાગી ગયો છે | |||
આખા ને આખા ઘરેઘર પૃથ્વીમાં બેસતાં જાય છે | |||
</poem> | </poem> | ||