કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મનુભાઈ ત્રિવેદી/ફૂલે ફૂલે

૩૦. ફૂલે ફૂલે

એવી અચરજ નજરે પડી
⁠ કે ફૂલે ફૂલે વેલ ચડી.

મૂળાધારનો માટીક્યારો,
ફૂટ્યો ત્યાંથી વેલફુવારો;
ડગતી ધારને અડગ અટંકી
⁠ સુરતા જોગે જડી.
⁠ કે ફૂલે ફૂલે વેલ ચડી.

ફૂલે ફૂલે વેલવિસામા,
સૌરભ સરણાં આવે સામાં;
સ્વાગત કાજે અગમ અનાહત
⁠ નભનોબત ગગડી.
⁠ કે ફૂલે ફૂલે વેલ ચડી.

ફૂલ ફૂલને સેરે સાંધે,
સુંદર સોહિલ સેતુ બાંધે;
વલ્લરી વાધે એમ વરસતી
⁠ અવિરત ઓજસ ઝડી.
⁠ કે ફૂલે ફૂલે વેલ ચડી.

હતી માત્ર કાઠાળી વેલી,
બની ફૂલવંતી અલબેલી;
સરોદ, એની મહેક મ્હેકતી
⁠ ત્રિભુવન પાર અડી.
⁠ કે ફૂલે ફૂલે વેલ ચડી.

⁠(સુરતા, પૃ. ૭૨)