ગાતાં ઝરણાં/વ્હાણું વાઈ ગયું

વ્હાણું વાઈ ગયું

ચમકંત સિતારા ડૂબી ગયા, નભમંડળ પણ વિખરાઈ ગયું,
ઓ આશા, હવે એ ના આવે, પોઢી જા વ્હાણું વાઈ ગયું.

એ પ્રેમ-વિજય કે હાર ગણો, મજધાર ગણો કે પાર ગણો,
જે દુઃખ જગે કહેવાતું'તું, હસતાં રમતાં સહેવાઈ ગયું.

શું જોઈ રહ્યો છું આજ અરે! એ આવી રહ્યાં મુજ આંગણીએ!
નિઃશ્વાસમાં છે તાસીર ખરે! ગંગાનું વહન બદલાઈ ગયું.

એ દર્શ-સમયની ધન્ય ઘડી, જાણે કે અચાનક વીજ પડી,
છે યાદ હજી બે આંખલડીઃ બાકી સઘળું વીસરાઈ ગયું.

આ પ્રેમ-જીવનના પડછાયા, તે રૂપના દર્પણના એળા,
લો સાંજ-સવારોનું કારણ સમજાઈ ગયું! સમજાઈ ગયું!

છો આપ ફરી બેઠાં મુજથી, એમાંય વિધિનો ભેદ હશે!
બરબાદ થતું જીવન આજે ફુરસદની પળે જોવાઈ ગયું!

સાધીને સુરા, ગુલ ને બુલબુલ, છે પ્રેમની એ તો પરિભાષા,
તેઓને ‘ગની’, જે કહેવું’તું, મોઘમમાં બધું કહેવાઈ ગયું.

૧-૮-૧૯૫૦