અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/શોભિત દેસાઈ/વૃક્ષાયન: Difference between revisions
No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 41: | Line 41: | ||
{{Right|(નવનીત સમર્પણ, નવેમ્બર, 2020, પૃ.146)}} | {{Right|(નવનીત સમર્પણ, નવેમ્બર, 2020, પૃ.146)}} | ||
</poem> | </poem> | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/રઈશ મનીઆર/ગઝલ | ગઝલ]] | સૂર્યને ઊંચે જઈ બપ્પોર કરતા આવડે છે]] | |||
|next=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ચંદ્રકાન્ત શાહ/એક વર્ચ્યુઅલ કવિતા | એક વર્ચ્યુઅલ કવિતા]] | લ્યો! વાંચો હવે! વર્ચ્યુઅલ કવિતા!]] | |||
}} | |||
Latest revision as of 13:12, 29 October 2021
શોભિત દેસાઈ
ભલે પાનખરમાં છે નાદાર વૃક્ષો
વસંતોની લીલાનો આધાર વૃક્ષો
ખરા મૌન સેવક બનીને ઊભાં છે
અજાણ્યો વટેમાર્ગુ, આકાર વૃક્ષો
તવારીખમાં એ ગણાઈ ગયાં છે
ટક્યાં આંધીમાં જો જરા વાર વૃક્ષો
મ્યુઅરવુડની વંશાવલીની ખબર છે?
હજારો વરસથી ઊભાં યાર! વૃક્ષો
સમર્પિત કરી જાતને પૂરેપૂરી
પલળતાં રહે છે ધૂંઆધાર વૃક્ષો
નીકળતા નહીં જંગલોમાં અમાસે
વધુ ઘેરો કરવાનાં ઓથાર વૃક્ષો
મરેલું તું વાંચે છે કાપી જીવનને?
ધરે છે તને કોણ અખબાર? વૃક્ષો!
કુહાડીના હાથાથી પોતે હણાશે
છતાં આપે એવાં છે દાતાર વૃક્ષો
જરા થાક્યું કે પંખી પહોંચે પિયરમાં
કરે માની જેવી જ દરકાર વૃક્ષો
સુકાઈ, સળીઓ ધરે નીડ માટે
નભાવે કયો ધર્મ દેનાર વૃક્ષો?!
કદાપિ ન દેખાત એ કોઈને પણ
પવનના મતે છે ગુન્હેગાર વૃક્ષો
વધારે સભર થાય ખૂલી ભીતરથી
ઊભાં જંગલોમાં જે દળદાર વૃક્ષો
(નવનીત સમર્પણ, નવેમ્બર, 2020, પૃ.146)