18,450
edits
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 881: | Line 881: | ||
{{સ-મ|૨૦૦૫}} <br> | {{સ-મ|૨૦૦૫}} <br> | ||
</poem> | |||
== વિરહમાં મિલન, મિલનમાં વિરહ == | |||
<poem> | |||
સામસામા તટ, | |||
વચમાં હોય વૈતરણીનો પટ, | |||
ત્યારે વિરહમાં જ મિલન થાય. | |||
એનો એ જ તટ, | |||
વચમાં ન્હોય વૈતરણીનો પટ, | |||
ત્યારે મિલનમાં ય વિરહ થાય. | |||
{{સ-મ|૧૨ માર્ચ ૨૦૦૫}} <br> | |||
</poem> | |||
== સ્મૃતિમાં == | |||
<poem> | |||
જેણે પ્રેમ કર્યો તે સન્નારી ક્યાં છે ? | |||
જેણે પ્રેમ કર્યો તે સજ્જન ક્યાં છે ? | |||
એ બન્નેએ જે પ્રેમ કર્યો તે પ્રેમ ક્યાં છે ? | |||
એ બન્નેએ જે ક્ષણે પ્રેમ કર્યો તે ક્ષણ ક્યાં છે ? | |||
ક્ષણ તો છે અનંતનો કણ, | |||
એ કણ કણનો સરવાળો, | |||
એ ક્ષણ ક્ષણનો સરવાળો | |||
એટલે જ તો અનંત. | |||
એ સન્નારી, એ સજ્જન, | |||
એ પ્રેમ, એ ક્ષણ, | |||
એ બધું એથી તો હવે અનંતમાં શમી ગયું, | |||
એને હવે નથી આદિ, નથી અંત; | |||
જોકે હજુ સ્મૃતિમાં તો રમી રહ્યું. | |||
{{સ-મ|૨૦૦૫}} <br> | |||
</poem> | |||
== એકાન્ત અને એકલતા == | |||
<poem> | |||
એ બે જણ પોતપોતાનાં એકાન્તમાં એકલાં હતાં | |||
ક્યાંક રસ્તે જતાં જતાં | |||
અચાનક જ એકમેકને મળી ગયાં | |||
ને માન્યું કે પરસ્પરનાં હૃદય હળી ગયાં. | |||
માન્યું કે હવે એમનાં એકાન્તની બાદબાકી થશે | |||
(પણ જાણ્યું ન્હોતું અંતે બન્ને થાકી જશે.) | |||
ને માન્યું કે હવે એમની એકલતાનો ભાગાકાર થશે | |||
(પણ જાણ્યુ ન્હોતું કે અંતે બન્નેની હાર થશે.). | |||
માન્યું કે હવે બન્ને બે જલબિન્દુની જેમ પરસ્પરમાં ભળી જશે, | |||
પછી કદી છૂટાં ન થાય એમ એકમેકમાં છેક મળી જશે. | |||
પણ અંતે એ બન્નેનાં એકાન્તનો સરવાળો થયો, | |||
(હવે જાણ્યું કે જીવનમાં માત્ર કંટાળો રહ્યો.) | |||
ને અંતે એ બન્નેની એકલતાનો ગુણાકાર થયો, | |||
(હવે જાણ્યું કે સંબંધમાં ન કોઈ સાર રહ્યો.) | |||
પૂર્વે એ બે જણ પોતપોતાનાં એકાન્તમાં એકલાં હતાં, | |||
પણ હવે છે એવાં એકાન્તમાં અને હવે છે એટલાં એકલાં ન’તાં. | |||
{{સ-મ|૨૦૦૭}} <br> | |||
</poem> | |||
== એક ફૂલ == | |||
<poem> | |||
બગીચાના છોડની ડાળ ઉપર એક ફૂલ ખીલ્યું, | |||
એ સૂર્યમાં ઝળકતું, | |||
ને સુગંધે છલકતું, | |||
ગાતું, | |||
મલકાતું. | |||
ન કોઈએ એને ચૂંટ્યું, | |||
ન કોઈએ એને સૂંઘ્યું, | |||
કે ન કોઈએ એને કોટના કૉલરમાં મેલ્યું, | |||
કે ન કોઈએ એને અંબોડાની લટમાં ગૂંથ્યું. | |||
સવારથી સાંજ લગી એ ખીલતું રહ્યું. | |||
અને પછી | |||
એક પછી એક | |||
એક પછી એક | |||
એની પાંખડીઓ વેરી, વિખેરીને | |||
એ ધૂળમાં ઢળી ગયું, | |||
એ ધૂળમાં ભળી ગયું. | |||
{{સ-મ|૨૦૦૪}} <br> | |||
</poem> | |||
== એક ફળ == | |||
<poem> | |||
રસ્તાની ધારના વૃક્ષની ડાળ ઉપર એક ફળ પાક્યું, | |||
એની છાલ લીસી લીસી | |||
એનો ગલ પોચો પોચો, | |||
હર્યુંભર્યું | |||
રસથી કસથી. | |||
ન કોઈએ એને તોડ્યું, | |||
ન કોઈએ એને ચાખ્યું, | |||
કે ન કોઈએ એને ઝોળીમાં નાંખ્યું, | |||
કે ન કોઈએ એને છાબમાં રાખ્યું. | |||
દિવસ પછી દિવસ વહી ગયા. | |||
એની છાલ ભૂકો ભૂકો, | |||
એનો ગલ સૂકો, સૂકો, | |||
હવે નથી રસ, | |||
હવે નથી કસ, | |||
એનું બીજ પણ ખરી ગયું | |||
ધરતીમાં સરી ગયું. | |||
{{સ-મ|૨૦૦૪}} <br> | |||
</poem> | |||
== કૃતજ્ઞતાને ઊજવી રહ્યો == | |||
<poem> | |||
આજે સિત્તેર વર્ષનો થયો, | |||
તે કોને કારણે ? | |||
દેવોને કારણે ? ગ્રહોને કારણે ? | |||
દેવો ? એમને તો મેં જોયા નથી ને જાણ્યા નથી, | |||
સૌ કયા સ્વર્ગમાં વસે છે ? કોણ જાણે છે ? | |||
ગ્રહો ? એમણે તો મને જાણ્યો તો શું, જોયો પણ નથી | |||
એટએટલા દૂર વસે છે. | |||
એમણે મને જિવાડ્યો નથી, | |||
એમને કારણે આજે સિત્તેર વર્ષનો થયો નથી. | |||
મારી પાસે, મારી આસપાસ તો છે મિત્રો, | |||
એમને મેં જોયા છે, જાણ્યા છે; | |||
એમણેય મને જોયો છે, જાણ્યો છે; | |||
એમણે જ મને જીવનનો રસ પિવાડ્યો છે, | |||
એમણે જ મને જિવાડ્યો છે; | |||
એમને કારણે તો આજે સિત્તેર વર્ષનો થયો છું. | |||
એથી જ મારા કેલેન્ડરમાં | |||
દેવો અને ગ્રહોનાં નામ પરથી નહિ, | |||
મિત્રોનાં નામ પરથી વાર ને મહિનાનાં નામ છે. | |||
આજે હું માત્ર મારા જન્મને જ નથી ઊજવી રહ્યો, | |||
મારાં સિત્તેર વર્ષોને જ નથી ઊજવી રહ્યો; | |||
મિત્રોએ જિવાડ્યો એથી તો આટલું જીવ્યો, | |||
આજે મિત્રોને ને એમની મૈત્રીને, મારી કૃતજ્ઞતાને ઊજવી રહ્યો. | |||
{{સ-મ|૧૯૯૬}} <br> | |||
</poem> | </poem> |
edits