ધ્વનિ/માયાવિની

માયાવિની

પુ.⁠માયાવિની!
સ્ત્રી.⁠હે શઠ!
પુ.⁠તેં લીધું હરી
⁠તે આલ પાછું મુજ ભોળું અંતર.
સ્ત્રી.⁠ચોરી બીજાને શિર આમ સત્વર
⁠ચડાવતાં ના લજવાય રે જરી?
⁠મારું મને તું દઈ દે–
પુ.⁠ન જાણી મેં
⁠સલજ્જ તારાં દૃગની પ્રતારણા
⁠તે વેળ.
સ્ત્રી.⁠તારાં સ્મિતની ન કામના
⁠લહી શકી હું પણ....
⁠ખોઈ મેં મને.
પુ.⁠રે આલ પાછું મુજ ભોળું અંતર.
સ્ત્રી.⁠ના આપનારું અહિં કોઈ છે રહ્યું :
⁠એ તો પણે પિંજર તાહરે વસ્યું :
⁠વિમુક્ત એને કર.
પુ.⁠જે નહિ ઘર
⁠મારું હવે.
સ્ત્રી.⁠તો!?
પુ.⁠અસહાયતા પર
⁠ભલે હસી લે: પણ હું તને નહિ
⁠જવા દઉં દૂર જરાય, જે થકી-
સ્ત્રી.⁠પામીશ તું ફેર તને?
પુ.⁠ખરેખર,
સ્ત્રી.⁠પુનશ્ચ તો હું મુજને ય તાહરા
⁠સાન્નિધ્યમાં પામી રહીશ ને સદા?
પુ.⁠માયાવિની!
સ્ત્રી.⁠હે પ્રિય!
પુ.⁠હે સુધામય!
૧૦-૬-૫૧