શાંત કોલાહલ/૧૪ શિયાળુ સાંજ: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
૧૪. શિયાળુ સાંજ
(+created chapter) |
No edit summary |
||
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 3: | Line 3: | ||
<center>'''૧૪. શિયાળુ સાંજ'''</center> | <center>'''૧૪. શિયાળુ સાંજ'''</center> | ||
<poem> | {{block center|<poem> | ||
શિયાળુ સાંજની વેળ છે થોડી : | શિયાળુ સાંજની વેળ છે થોડી : | ||
હાલ્યને વાલમ ! આંચને આધાર ખેલિયે આપણ, | હાલ્યને વાલમ ! આંચને આધાર ખેલિયે આપણ, | ||
::::નિંદરું આવશે મોડી. | ::::::નિંદરું આવશે મોડી. | ||
ચીતરી મેલી ચાસર, | ::ચીતરી મેલી ચાસર, | ||
:::મ્હોરાં સોહ્ય છે રૂડે રંગ, | :::::મ્હોરાં સોહ્ય છે રૂડે રંગ, | ||
ધોળિયો પાસો ઢાળિયે | ::ધોળિયો પાસો ઢાળિયે | ||
:::જો’ યે કોણ રે જીતે જંગ : | :::::જો’ યે કોણ રે જીતે જંગ : | ||
આબરૂ જેવી આણજે થાપણ, ગઠરીની મેં ય ગાંઠને છોડી, | આબરૂ જેવી આણજે થાપણ, ગઠરીની મેં ય ગાંઠને છોડી, | ||
હાલ્યને વાલમ ! ખેલિયે આપણ, નિંદરું આવશે મોડી. | હાલ્યને વાલમ ! ખેલિયે આપણ, નિંદરું આવશે મોડી. | ||
નેણથી તો નેણ રીઝતાં ; | ::નેણથી તો નેણ રીઝતાં; | ||
:::ને કાન –વેણની એને ટેવ, | :::::ને કાન –વેણની એને ટેવ, | ||
વાત કીજે એલા | ::વાત કીજે એલા | ||
:::કેમ રે ભેટ્યાં ભીલડી ને મા’દેવ : | :::::કેમ રે ભેટ્યાં ભીલડી ને મા’દેવ : | ||
કોણ ભોળું કોણ ભોળવાયું, જે કાળજાં રહ્યાં વ્હાલથી જોડી ! | કોણ ભોળું કોણ ભોળવાયું, જે કાળજાં રહ્યાં વ્હાલથી જોડી ! | ||
હાલ્યને વાલમ ! ખેલિયે આપણ, નિંદરું આવશે મોડી. | |||
::આપણી કને હોય | |||
::::તે બધું હોડમાં મૂકી દઈ, | ::::::તે બધું હોડમાં મૂકી દઈ, | ||
હાર કે જીત વધાવીએ | ::હાર કે જીત વધાવીએ | ||
:::આપણ એકબીજાનાં થઈ; | :::::આપણ એકબીજાનાં થઈ; | ||
અરધી રાતનું ઘેન ઘેરાતાં ઓઢશું ભેળાં એક પિછોડી : | અરધી રાતનું ઘેન ઘેરાતાં ઓઢશું ભેળાં એક પિછોડી : | ||
હાલ્યને વાલમ ! ખેલિયે આપણ, નિંદરું આવશે મોડી.</poem> | હાલ્યને વાલમ ! ખેલિયે આપણ, નિંદરું આવશે મોડી.</poem>}} | ||
{{HeaderNav2 |previous =૧૩ શરત |next = ૧૫ કુંજમાં ઘડી ગાળીએ}} | {{HeaderNav2 |previous =૧૩ શરત |next = ૧૫ કુંજમાં ઘડી ગાળીએ}} | ||
Latest revision as of 05:40, 16 April 2023
શિયાળુ સાંજની વેળ છે થોડી :
હાલ્યને વાલમ ! આંચને આધાર ખેલિયે આપણ,
નિંદરું આવશે મોડી.
ચીતરી મેલી ચાસર,
મ્હોરાં સોહ્ય છે રૂડે રંગ,
ધોળિયો પાસો ઢાળિયે
જો’ યે કોણ રે જીતે જંગ :
આબરૂ જેવી આણજે થાપણ, ગઠરીની મેં ય ગાંઠને છોડી,
હાલ્યને વાલમ ! ખેલિયે આપણ, નિંદરું આવશે મોડી.
નેણથી તો નેણ રીઝતાં;
ને કાન –વેણની એને ટેવ,
વાત કીજે એલા
કેમ રે ભેટ્યાં ભીલડી ને મા’દેવ :
કોણ ભોળું કોણ ભોળવાયું, જે કાળજાં રહ્યાં વ્હાલથી જોડી !
હાલ્યને વાલમ ! ખેલિયે આપણ, નિંદરું આવશે મોડી.
આપણી કને હોય
તે બધું હોડમાં મૂકી દઈ,
હાર કે જીત વધાવીએ
આપણ એકબીજાનાં થઈ;
અરધી રાતનું ઘેન ઘેરાતાં ઓઢશું ભેળાં એક પિછોડી :
હાલ્યને વાલમ ! ખેલિયે આપણ, નિંદરું આવશે મોડી.