કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મનુભાઈ ત્રિવેદી/કા’નાનું કામ

૫૧. કા’નાનું કામ

મારું જીવતર ધન્ય ધન્ય કીધું
⁠ કા’નાએ મને કામ ચીંધ્યું,
કીધું કા’નાએ મને, ગાવડીને પૂર
⁠ રૂડી ગોકુળિયા ગામની ગમાણે,
પાણી ને પૂળો એને નીરજે ને દો’જે
⁠ પણ કરતી ન કાંઈ તું પરાણે :
કામ કેટલું આ સાદું ને સીધું!
⁠ કા’નાએ મને કામ ચીંધ્યું.

ન્હોતી જે આવતી ને ઢીંકે ચડાવતી
⁠ તે ગાવડીને ડચકારી કા’ને;
સાલસ થઈને એ તો હાલી મુજ મોર
⁠ એની મેળે ગમાણની સાને :
એણે આસન ખીલાનું પાસ લીધું!
⁠ કા’નાએ મને કામ ચીંધ્યું.

દોરી ઉપાડી ત્યારે એણે નમાવી ડોક
⁠ પહેરી લીધી જાણે માળા;
નીર્યું નીરણ એણે ખાધું ને પાયું પાણી —
⁠ પીધું, કર્યા ન કોઈ ચાળા :
એણે સામેથી દૂધ દોહી દીધું!
⁠ કા’નાએ મને કામ ચીંધ્યું.

આવું આ કામ તોય કા’નાએ કીધું
⁠ એથી હરખે બની ગઈ હું ઘેલી;
કા’નાનાં વેણ થકી મારે શિર વરસી ગઈ
⁠ અઢળક આનંદની હેલી :
મેં તો હોંશે એ અમરત પીધું!
⁠ કા’નાએ મને કામ ચીંધ્યું.

⁠(બૃહદ ગુજરાતી કાવ્યપરિચય, ભાગ ૧, ૧૯૭૩,
⁠સંપા. મોહનભાઈ પટેલ, ચંદ્રકાન્ત શેઠ, પૃ. ૧૨૩)