યાત્રા/અભીપ્સા ગતિ

અભીપ્સા—ગતિ

સમુદ્રનાં નીર સમરત જેમ,
ઊર્મિભર્યાં તુંગ ચડી ચડીને
પૃથ્વી તણે નીર ઢળ્યા ઢળ્યા કરે;

વૈશાખના વા પવને ભમંતા
અજસ્ર વેગે નિજ મત્ત મૂર્છના
ગુંજ્યા કરે કાનન-કર્ણ-રન્ધ્રે;

ધરા તણો આ રસ ઉષ્ણ ઉગ્ર
નગસ્વરૂપે ગગને ધસીને
ઊર્ધ્વસ્થ થૈ સ્વસ્થ ઝંખ્યા કરે કરે;

તેવી અમારી ઉરની અભીપ્સા,
હે દિવ્યતા, તું પ્રતિ ઊર્ધ્વ ઊઠતી
૨ટ્યા કરે, નિત્ય રટી ૨ટી રહે :

અથંભ અણજંપ સ્વસ્થ અણુકંપ સોત્કંઠિત,
ન મંદ, દૃઢસ્પંદ, ઉન્મદ નહીં, નહીં કુંઠિત.

૨૭ એપ્રિલ, ૧૯૪૩