|
Tags: Replaced Manual revert |
| Line 6: |
Line 6: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| | |
| | {{Box |
| | |title = અનુક્રમ |
| | |content = |
| * [[ખારાં ઝરણ/પ્રારંભિક | પ્રારંભિક]] | | * [[ખારાં ઝરણ/પ્રારંભિક | પ્રારંભિક]] |
| | | * [[ખારાં ઝરણ/1|1]] |
| ==પંખીઓ હવામાં છે.==
| | * [[ખારાં ઝરણ/મૃત્યુ|મૃત્યુ]] |
| <poem>
| | * [[ખારાં ઝરણ/2|2]] |
| પંખીઓ હવામાં છે,
| | * [[ખારાં ઝરણ/શહેરશેરીનેશ્વાન|શહેર, શેરી ને શ્વાન]] |
| એકદમ મઝામાં છે.
| | * [[ખારાં ઝરણ/3|3]] |
| | | * [[ખારાં ઝરણ/મુક્તક|મુક્તક]] |
| પાંખ કેમ ન વીંઝે?
| | * [[ખારાં ઝરણ/ગઝલ|ગઝલ]] |
| આભ સરભરામાં છે.
| | * [[ખારાં ઝરણ/4|4]] |
| | | }} |
| વૃક્ષ યાદ આવે છે?
| |
| જીવ પાંદડાંમાં છે?
| |
| | |
| શોધ શોધ ટહુકાઓ,
| |
| ક્યાંક આટલામાં છે.
| |
| | |
| કૈંક પંખી મારામાં,
| |
| એક-બે બધાંમાં છે.
| |
| <center>૨-૨-૨૦૦૭</center>
| |
| | |
| </poem>
| |
| | |
| ==દશ્યો છે, બેશુમાર છે==
| |
| <poem>દશ્યો છે, બેશુમાર છે
| |
| દશ્યો છે, બેશુમાર છે,
| |
| આંખો છે કે વખાર છે?
| |
| | |
| આકાશે ધક્કો માર્યો,
| |
| ખરતા તારે સવાર છે.
| |
| | |
| ગુલામપટ્ટો પહેરાવે,
| |
| ઈચ્છાઓનું બજાર છે.
| |
| | |
| નામ જવા દો ઈશ્વરનું,
| |
| ગામ આખાનો ઉતાર છે.
| |
| | |
| પરપોટામાં ફરે હવા,
| |
| જળ મધ્યેનો વિહાર છે.
| |
| | |
| મેં દીઠી છે સુગંધને,
| |
| પતંગિયાનો પ્રકાર છે.
| |
| | |
| મેં સારેલાં આંસુઓ,
| |
| તારે નામે ઉધાર છે.
| |
| <center>૨૩-૩-૨૦૦૭</center>
| |
| </poem>
| |
| | |
| ==દોસ્ત ! ઓછા, તોય ખાસંખાસ છે==
| |
| | |
| <poem>
| |
| દોસ્ત ! ઓછા, તોય ખાસંખાસ છે,
| |
| ખૂબ ખુશબોદાર મારા શ્વાસ છે.
| |
| | |
| અંત વેળાની આ એકલતા સઘન,
| |
| તું કહે છે કે ઘણાં ચોપાસ છે.
| |
| | |
| ખોટકાવી નાંખજો ઘડિયાળ સૌ,
| |
| રોજની ટકટક, સમયનો ત્રાસ છે.
| |
| | |
| સ્પર્શતામાં લોહીના ટશિયા ફૂટે,
| |
| આ હથેળીમાં ઊગેલું ઘાસ છે.
| |
| | |
| મોકળું મન રાખ, માડી સરસતી!
| |
| આ ચિનુ મોદી તમારો દાસ છે.
| |
| <center>૨૨-૧૦-૨૦૦૭</center>
| |
| </poem>
| |
| ==શેષમાં ક્યાં કશું ક્યાંય બાકી હતું?==
| |
| | |
| <poem>
| |
| શેષમાં ક્યાં કશું ક્યાંય બાકી હતું?
| |
| તેજ ઓળંગતું એક પંખી હતું.
| |
| | |
| છેક ઊંડે હતો ક્યાંય કુક્કુટ ધ્વનિ,
| |
| તેજ ખંખેરતું એક પંખી હતું.
| |
| | |
| ક્યાં ગયું ? ક્યાં ગયું ? ક્યાં ગયું એ પછી ?
| |
| તેજ ફંફોસતું એક પંખી હતું.
| |
| | |
| સૌ દિશ મૂઢ છે, વાયુ નભ જળ, ધરા,
| |
| તેજ ફંગોળતું એક પંખી હતું.
| |
| | |
| સાચવ્યું કેમ સચવાય એ પિંજરે?
| |
| તેજ તગતગ થતું એક પંખી હતું.
| |
| <center>૫-૩-૨૦૦૭</center>
| |
| </poem>
| |
| ==એક એવો પણ સમય ક્યારેક હોવો જોઈએ==
| |
| | |
| <poem>
| |
| એક એવો પણ સમય ક્યારેક હોવો જોઈએ,
| |
| જે ક્ષણોનો માત્ર તું માલેક હોવો જોઈએ.
| |
| | |
| ઢીંક મારીને મને આગળ નીકળતો હોય છે,
| |
| એ છિંકોટા મારતો ઉદ્રેક હોવો જોઈએ.
| |
| | |
| ભાર પીંછાનો વધ્યો જો હોય તો ખંખેરને,
| |
| આપણી મિલકતમાં ટહુકો એક હોવો જોઈએ.
| |
| | |
| માત્ર મારી સારપોથી કૈં જ વળવાનું નથી,
| |
| દોસ્ત ! તારો પણ ઈરાદો નેક હોવો જોઈએ.
| |
| <center>૨૬-૧૦-૨૦૦૭</center>
| |
| </poem>
| |
| ==માંડ થયું છે મન મળવાનું==
| |
| | |
| <poem>
| |
| માંડ થયું છે મન મળવાનું,
| |
| આ ટાણું એમ જ ટળવાનું?
| |
| | |
| આંખ મીંચી દો પરથમ પહેલાં,
| |
| સ્વપ્ન પછી આંખે પળવાનું.
| |
| | |
| રોજ કુહાડા થડ પર પડતા,
| |
| બોલ, હવે ક્યારે ઢળવાનું?
| |
| | |
| કેમ મને મૂંઝવવા ઈચ્છે?
| |
| દરિયામાં ક્યાં દૂધ ભળવાનું?
| |
| | |
| બે આંખે ‘ઈર્શાદે’ છે આંસુ,
| |
| ઊને-પાણીએ ઘર બળવાનું?
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૧૭-૮-૨૦૦૭</center>
| |
| --------------------
| |
| ==આમ તો બરદાસ્તની પણ બહાર છે==
| |
| | |
| <poem>
| |
| આમ તો બરદાસ્તની પણ બહાર છે,
| |
| જી, હૃદય પર એવા એવા ભાર છે.
| |
| | |
| સત્ય છે પણ તું તરત બોલી ન દે,
| |
| એ સમજદારીની તીણી ધાર છે.
| |
|
| |
| ખાસ ટાણે માંડ આવે આંસુઓ,
| |
| ઓરમાયો, મેઘનો, વહેવાર છે.
| |
| | |
| વૃક્ષ એ આખુંય ક્યારે વન નથી,
| |
| પાંદડાનો એ ફક્ત વિસ્તાર છે.
| |
| | |
| આપનો ‘ઈર્શાદ’, ખાસ્સો છે ઋણી,
| |
| આ બધા ઘા કેવા નકશીદાર છે.
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૧૩-૮-૨૦૦૭</center>
| |
| | |
| ==ખૂબ ઊડયા, તો બળીને ખાક છે==
| |
| | |
| <poem>
| |
| ખૂબ ઊડયા, તો બળીને ખાક છે,
| |
| વ્યોમમાં એવી તો કોની ધાક છે?
| |
| | |
| જાગીને જોશો પછીથી લાગશે,
| |
| ઊંઘમાં ચાલ્યાનો કેવો થાક છે.
| |
| | |
| ચંદ્રની દાનત ન ચોખ્ખી લાગતી,
| |
| આપનો પણ ક્યાં ઈરાદો પાક છે?
| |
| | |
| રંગ, કોમળતા, સુગંધી, તાજગી,
| |
| પુષ્પને ક્યાં કૈં કશાનો છાક છે.
| |
| | |
| એ કહે છે : ‘હું અહીં છું, છું અહીં’,
| |
| ને બધા લોકોને કાને ધાક છે.
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૨૧-૧૧-૨૦૦૭</center>
| |
| ==યાદ આવે તું જ વારંવાર, હોં==
| |
| | |
| <poem>
| |
| યાદ આવે તું જ વારંવાર, હોં,
| |
| છે બધું મારી સમજની બ્હાર, હોં.
| |
| | |
| એક પડછાયો લઇ સંબંધનો,
| |
| હું તવંગર થાઉં બારોબાર, હોં.
| |
| | |
| ક્યાંક ઝાકળને પવન અડકી જશે,
| |
| તું ખરેખર ખૂબ બેદરકાર, હોં.
| |
| | |
| તું જુએ છે ને બનું છું બાગ બાગ,
| |
| શુષ્ક પુષ્પો થાય ખુશબોદાર, હોં.
| |
| | |
| જીવવાનો આ તરીકો છોડી દે,
| |
| સૌ નિયમ છે લાગણી લાચાર, હોં.
| |
| | |
| વય વધે છે એમ વધતી જાય છે,
| |
| તન અને મનની જૂની તકરાર, હોં.
| |
| | |
| શું કર્યું? જલસા કર્યા; ગઝલો લખી,
| |
| આપણો આ આખરી અવતાર, હોં.
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૨૨-૫-૨૦૦૭</center>
| |
| ==નામ તારું કોઈ વારંવાર લે==
| |
| | |
| <poem>
| |
| નામ તારું કોઈ વારંવાર લે,
| |
| તું ખરો છે કે તરત અવતાર લે.
| |
| | |
| આમ ક્યાં હું પુષ્પનો પર્યાય છું?
| |
| તું કહે તો થાઉં ખુશ્બોદાર, લે.
| |
| | |
| તું નિમંત્રણની જુએ છે વાટ ક્યાં?
| |
| તું મરણ છે, હાથમાં તલવાર લે.
| |
| | |
| હાથ જોડી શિર નમાવ્યું; ના ગમ્યું?
| |
| તું કહે તો આ ઊભા ટટ્ટાર, લે.
| |
| | |
| શું ટકોરા માર ખુલ્લા દ્વાર પર?
| |
| તું કરે છે ઠીક શિષ્ટાચાર, લે.
| |
| | |
| બંધ શ્વાસો ચાલવા લાગ્યા ફરી,
| |
| આ ફરી પાછો કર્યો હુંકાર, લે.
| |
| | |
| એ કહે ‘ઈર્શાદ, ઓ ઈર્શાદજી’,
| |
| ને હતો હું કેવો બેદરકાર, લે.
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૨૪-૪-૨૦૦૭</center>
| |
| ==તડકો છાંયો સરખો તોળું==
| |
| <poem>
| |
| તડકો છાંયો સરખો તોળું,
| |
| આંખો પર ક્યાં અશ્રુ ઢોળું?
| |
| | |
| દરવાજા પર સન્નાટો છે,
| |
| ક્યાંથી ઘરમાં પેઠું ટોળું?
| |
| | |
| જળ છે ને છે અહીં ઝાંઝવું,
| |
| જે ચાખું એ લાગે મોળું.
| |
| | |
| આખા જગમાં ક્યાંય જડે ના,
| |
| ઈર્શાદ સરીખું માણસ ભોળું.
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૧૬-૨-૨૦૦૮</center>
| |
| ==સાચું છે કે ખોટું છે==
| |
| | |
| <poem>
| |
| સાચું છે કે ખોટું છે?
| |
| આંસુથી શું મોટું છે?
| |
| | |
| હોય અહીં વિસ્તરતું રણ,
| |
| ખાલી ખોટી દોટું છું.
| |
| | |
| યાદ રહે ક્યારે અમથું?
| |
| ઘેરી ઘેરી ચોટું છે.
| |
| | |
| પંખીએ જળમાં જોયું,
| |
| ‘માળું, મારું ફોટું છે.’
| |
| | |
| સ્વપ્ન નથી આવ્યાં પરબારાં,
| |
| પાંપણ પર પરપોટું છે.
| |
| | |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૧૮-૨-૨૦૦૮</center>
| |
| ==હોઈએ શું હોઈએ તારા વગર==
| |
| | |
| <poem>
| |
| હોઈએ શું હોઈએ તારા વગર?
| |
| વાત માંડું કેમ હોંકારા વગર?
| |
| | |
| માંગ તે બધું જ છે, પણ, વ્યર્થ છે,
| |
| દેહ શણગારું શું ધબકાર વગર?
| |
| | |
| તારી જેમ જ ઊંઘવું છે, ઊંઘવું,
| |
| ઊંઘવું છે મારે અંધારાં વગર.
| |
| | |
| એક નબળી ક્ષણ હવે તો જોઈએ,
| |
| છોડું હું મેદાન, અણસારા વગર.
| |
| | |
| હું નહીં હોઉં પછી તું શું કરીશ?
| |
| યાદ કરશે કોણ કહે, મારા વગર?
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૨-૩-૨૦૦૮</center>
| |
| ==બાળપણમાં ડોકિયું કરવું નથી==
| |
| | |
| <poem>
| |
| બાળપણમાં ડોકિયું કરવું નથી,
| |
| આ કળીને પુષ્પ થૈ ખરવું નથી.
| |
| | |
| જાય છે, એ જાય છે, ક્યાં જાય છે?
| |
| આ બધું જાણ્યા વગર મરવું નથી.
| |
| | |
| હાથ-પગ તો ક્યારના તું વીંઝતો,
| |
| પાણી છે ને પાણીમાં તરવું નથી?
| |
| | |
| સૌ ક્ષણો હાજરજવાબી હોય છે,
| |
| તોય સંચિત મૌન વાપરવું નથી.
| |
| | |
| સાવ ખાલીખમ થયો ‘ઈર્શાદ’ તું,
| |
| ખાલીને એકાંતથી ભરવું નથી.
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૧૪-૩-૨૦૦૮</center>
| |
| ==તોડી ફોડી નાંખેલી કશ્તી જુઓ==
| |
| <poem>
| |
| તોડી ફોડી નાંખેલી કશ્તી જુઓ,
| |
| ઝાંઝવાની આ જબરદસ્તી જુઓ.
| |
| | |
| રુ-બ-રૂ એ થાય એવી છે વકી,
| |
| આ બગીચે પુષ્પની વસ્તી જુઓ.
| |
| | |
| આપ પાછે પગ જરા ચાલી જુઓ,
| |
| માત્ર છાપાં ન જુઓ, પસ્તી જુઓ.
| |
| | |
| મન-મગજની રોજની તકરારમાં,
| |
| થાય છે મોંઘી ક્ષણો સસ્તી, જુઓ.
| |
| | |
| રેતની ગરમી અને ખારો પવન,
| |
| એ છતાં ‘ઈર્શાદ’ની મસ્તી જુઓ.
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૨૨-૩-૨૦૦૮</center>
| |
| ==રણઝણ રણકતા કાન છે==
| |
| <poem>
| |
| રણઝણ રણકતા કાન છે,
| |
| વૃક્ષો ઉપર ક્યાં પાન છે?
| |
| | |
| સૂરજ ઉઘાડે બારણું :
| |
| ઘરમાં ઘણા મહેમાન છે.
| |
| | |
| તું યાદ આવે એ ક્ષણો,
| |
| નમણી છે, ભીને વાન છે.
| |
| | |
| બિંબાય જળમાં આભથી,
| |
| ક્યાં ચંદ્ર કમ શેતાન છે?
| |
| | |
| જોયું ન જોયું થાય છે?
| |
| એ ક્યારનો બેભાન છે.
| |
| | |
| જે જે હતું ભરચક બધું,
| |
| તું છે છતાં વેરાન છે.
| |
| | |
| આ પ્રેમ બીજું કંઈ નથી,
| |
| ‘ઈર્શાદ’ કાચું ધાન છે.
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૨-૪-૨૦૦૮</center>
| |
| ==તું કહે છે કે હવે હું જાઉં છું==
| |
| | |
| <poem>
| |
| તું કહે છે કે હવે હું જાઉં છું,
| |
| હું કહું છું, દોસ્ત! હું ભૂંસાઉં છું.
| |
| | |
| તું ખરેખર ખૂબ અઘરો દાખલો,
| |
| જેટલી વેળા ગણું, ગુંચાઉં છું.
| |
| | |
| સ્વચ્છ ચોખ્ખી ભીંત કાળી થાય છે,
| |
| એક પડછાયો બની ફેલાઉં છું.
| |
| | |
| વૃક્ષને વળગી પડેલું પર્ણ છું,
| |
| ભોંય પર પટકાઉં ને ઢસડાઉં છું.
| |
| | |
| કોઈ છે ‘ઈર્શાદ’ કે જેને લીધે,
| |
| છૂટવા ઈચ્છું અને બંધાઉં છું.
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૨૫-૫-૨૦૦૭</center>
| |
| ==કિનારે જઉં કે નદીમાં તરું==
| |
| <poem>
| |
| કિનારે જઉં કે નદીમાં તરું?
| |
| કશો એક નિર્ણય હવે તો કરું.
| |
| | |
| હવે લહેરખી હચમચાવે મને,
| |
| અને ડાળ પરથી હું ખરખર ખરું.
| |
| | |
| ઘડામાં તસુભાર જગ્યા નથી,
| |
| હવે કેમનું દોસ્ત ! પાણી ભરું?
| |
| | |
| ચડે હાંફ, લોહી અટકતું વહે,
| |
| ચડું શું શિખર ? ચાલ, પાછો ફરું.
| |
| | |
| થઇ શ્વાસની કેવી લાંબી શરત?
| |
| ડરું, ક્ષણ-બ-ક્ષણ હું મરણથી ડરું.
| |
| </poem>
| |
| | |
| <center>૫-૪-૨૦૦૮</center>
| |
