કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – કૃષ્ણલાલ શ્રીધરાણી/૨૨. ચાડિયાનું ગીત: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
(+1)
(+1)
 
Line 2: Line 2:
<br>
<br>


<center><big><big>'''૨૦. કેતકીનું ગીત'''</big></big></center>
<center><big><big>'''૨૨. ચાડિયાનું ગીત'''</big></big></center>


{{Block center|<poem>
{{Block center|<poem>
આવ રે આવ;
ઊડો કાબર, ઊડો ચકલાં,
દખિણના વાયરા !
  ઊડો મેના પોપટ મોર;
ઉત્તરી ઝુલાવ,
હું આ ખેતરનો રખવાળો,
દખિણના વાયરા !
સઘળાં પેઠાં ક્યાંથી ચોર?
વર્ષાએ વાત કરી નમી નમી કાનમાં,
થોર તણી આ વાડ ઉગાડી,
રજનિએ આંખ મીંચી કાળા વિતાનમાં;
    છીંડે બાવળ-કાંટ ભરી;
ડોલે હૈયાનું નાવઃ
તોય તમે ક્યાંથી અહીં આવ્યાં?
મારે અંગ અંગ કેસરના પુંજ લે સાનમાં,
સંતાકૂકડી કેવી કરી?
એનાં પીળાં સજાવ,
ઊડો કહું છું એટલું, હું શાણો રખવાળ;
દખિણના વાયરા !
ખેડૂત આવી જો ચડે, ગોફણ ઘાવ ઉછાળ.
ઉત્તરી ઝુલાવ,
મોતી-મૂઠશાં ડૂંડાં ઝૂલે,
દખિણના વાયરાઃ
લીલો નીલમડો શો મૉલ;
વન વન વાયરા વાતા સંભળાવઃ
દાણો ઓછો એક ન થાશે,
“કેતકીની ફાટ ફાટ કાયઃ
માલિકને મેં દીધો કૉલ.
એનું અંતર ઊભરાય !
ખેડૂત આવે, ઊડી જાઓ,
કોઈ આવો, એ આજ અણમૂલ વેચાય !
એ જાતાં હું સાદ કરીશ;
કાંઈ ક્‌હેશો ત્યાં કેસરના પુંજ વેરાય !
ખોટા ખોટા ડોળા ફાડી,
જેને જોવે તે જાવ !”
  છુપાઈને દાણા ધરીશ.
દખિણના વાયરા !
ઊડો કાબર, ઊડો ચકલાં,
ઉત્તરી ઝુલાવ
ઊડો મેના પોપટ મોર;
દખિણના વાયરા !
હું આ ખેતરનો રખવાળો,
મને કોઈ લઈ જાવ,
સઘળાં પેઠાં ક્યાંથી ચોર?
દખિણના વાયરા !
એકલ પરમાણુ વહી ધરતી તળાવ,
‘કોઈ એકલ?’ ઓ વાયરા ! પૂછજે સવાલઃ
એકલતા હોય ત્યાં કેસર વર્ષાવ;
મને સઘળે ફેલાવ,
દખિણના વાયરા !
ઉત્તરી ઝુલાવ,
દખિણના વાયરા !


{{gap|8em}}<small></small></poem>}}
{{gap|8em}}<small>(કોડિયાં, પૃ. ૧૧૪-૧૧૫)</small></poem>}}


<br>
<br>
{{HeaderNav2
{{HeaderNav2
|previous = ૧૯. ઝાકળનું ગીત
|previous = ૨૧. પાંખો કાપવી’તી તો...રે... (તીરથનાં ત્રણ ગીતોમાંથી)
|next = ૨૧. પાંખો કાપવી’તી તો...રે... (તીરથનાં ત્રણ ગીતોમાંથી)
|next = ૨૩. વર્ષામંગલ
}}
}}

Latest revision as of 15:41, 20 September 2023


૨૨. ચાડિયાનું ગીત

ઊડો કાબર, ઊડો ચકલાં,
ઊડો મેના પોપટ મોર;
હું આ ખેતરનો રખવાળો,
સઘળાં પેઠાં ક્યાંથી ચોર?
થોર તણી આ વાડ ઉગાડી,
છીંડે બાવળ-કાંટ ભરી;
તોય તમે ક્યાંથી અહીં આવ્યાં?
સંતાકૂકડી કેવી કરી?
ઊડો કહું છું એટલું, હું શાણો રખવાળ;
ખેડૂત આવી જો ચડે, ગોફણ ઘાવ ઉછાળ.
મોતી-મૂઠશાં ડૂંડાં ઝૂલે,
લીલો નીલમડો શો મૉલ;
દાણો ઓછો એક ન થાશે,
માલિકને મેં દીધો કૉલ.
ખેડૂત આવે, ઊડી જાઓ,
એ જાતાં હું સાદ કરીશ;
ખોટા ખોટા ડોળા ફાડી,
છુપાઈને દાણા ધરીશ.
ઊડો કાબર, ઊડો ચકલાં,
ઊડો મેના પોપટ મોર;
હું આ ખેતરનો રખવાળો,
સઘળાં પેઠાં ક્યાંથી ચોર?

(કોડિયાં, પૃ. ૧૧૪-૧૧૫)