કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – રાવજી પટેલ/૨૬.શેઢો (ગઝલ)

૨૬.શેઢો (ગઝલ)

સદા ઘરથી છેટે રહ્યો ઘાસ જેવો,
છતાં આંખથી ના અલગ થાય શેઢો.

ચગદતો હમેશાં ગમે તેમ એને,
બળદને કદી ના ચરી જાય શેઢો.

પગલાંનો એ છે જનમથી જ ભૂખ્યો,
પથ પર ઘણી વાર પથરાય શેઢો.

નથી પાંખ એને કે ઊડી શકે એ,
છતાં નીડમાં ક્યાંક સંતાય શેઢો.

નથી કોઈ હોતું કને વાત કરવા,
મને એ સમયથી જ સમજાય શેઢો.

રહ્યો છું કને ને કને તોય છે શું ?
નર્યો ઘાસ છું કે ન પરખાય શેઢો !
(અંગત, પૃ. ૪૩)