કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – વેણીભાઈ પુરોહિત/૨૬. કાવડિયો

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
૨૬. કાવડિયો



કોઈ નર કાળ-કાંધ પે ચડિયો,
રે કોઈ કરમધરમનો કાવડિયો.

બાલપણું બેફિકર, બુઢાપે જોર કરે કમજોરી;
લીલા વાંસ જેવું જોબનિયું કોક જાય છે કોરીઃ
          મનખો માયાનો માવડિયો. — કોઈo

કોઈ શેઠિયો, કોઈ વેઠિયો, કોઈ કાંગલો કાંપે,
ભુલામણીમાં વાયલ ભટકે જનમમરણને ઝાંપેઃ
          વસમો ભવમારગ ઝાકળિયો. — કોઈo

કરમધરમનાં મૃગજલ છલકે જડ-જંગમને હાંડે,
પરમ પિયાસી ભરમ પિછાણી આગે ચાલવા માંડેઃ
          અમથો રચેપચે આંધળિયો. — કોઈo

ભવનીંદરમાં ભમે બ્હાવરા ગલીગલી સપનાંની,
સતિયો નર નાણે છે એના ફેલ-ભરમને ફાનીઃ
          વીંઝે ભ્રમણાપથ વાદળિયો. — કોઈo

મોંસૂઝણામાં મારગ કાપે, પૂગે ગેબ-સીમાડે,
તદાકાર થઈ ચગે આતમા અનંતની ટગડાળેઃ
          ચમકે ચેતનની પાંદડીઓ. — કોઈ.

ચિદાનંદમાં મગન મરણિયો સુભટ ઝૂઝતો ખાંડે,
કરે ઘાવ પર ઘાવ આગવો આજકાલને કાંડેઃ
          મલકે અનહદની આંખડીઓ. — કોઈo
(દીપ્તિ, પૃ. ૪૦)