સૌરાષ્ટ્રની રસધાર-4/હોથલ: Difference between revisions

no edit summary
No edit summary
No edit summary
Line 89: Line 89:
ઓઢો પાછો વળ્યો. અગ્નિની ઝાળ જેવી ભોજાઈ આડી ફરી. બાહુ પહોળા કર્યા. ઓઢાએ હાથ જોડીને કહ્યું કે —
ઓઢો પાછો વળ્યો. અગ્નિની ઝાળ જેવી ભોજાઈ આડી ફરી. બાહુ પહોળા કર્યા. ઓઢાએ હાથ જોડીને કહ્યું કે —
{{Poem2Close}}
{{Poem2Close}}
<poem>
<Center>
'''ન હુવ રે ન થિયે, ન કઢ એડી ગાલ,'''
'''કચો લાગે કુલકે, કેડો મેડિયાં માલ.'''
</Center>
</poem>
{{Poem2Open}}
[એ ભાભી, એ ન બને, એ વાત છોડી દે. કુળને ખોટ બેસે.]
“ઓઢા, ઓઢા, રહેવા દે, માની જા, નીકર —
{{Poem2Close}}
<poem>
<Center>
'''ઉઢા થીને દુ:ખિયો, ઝંઝો થીને દૂર,'''
'''છંડાઈસ કેરોકકડો, વેંદો પાણીજે પૂર.'''
</Center>
</poem>
{{Poem2Open}}
[દુ:ખી થઈ જઈશ. કેરાકકડાના સીમાડા છાંડવા પડશે. પાણીના પૂરમાં લાકડું તણાય એમ બદનામ થઈ નીકળવું પડશે.]
બોલ્યા વગર ઓઢો ચાલી નીકળ્યો. મીણલદે ભોંઠી પડીને થંભી ગઈ.
<center>'''દેશવટો'''</center>
“અરે રાણી! આ મો’લમાં દીવા કાં ન મળે? આ ઘોર અંધારું કેમ? તમે ટૂટમૂટ ખાટલીમાં શીદ પડ્યાં? ને આ લૂગડાં ચિરાયેલાં કેમ?”
આંસુડાં પાડીને રાણી બોલી : “તમારા ભાઈનાં પરાક્રમ!”
“મારો લખમણજતિ! મારો ઓઢો?”
“ઠાકોર, મને અફીણ મગાવી આપો. ઘોળીને પી જાઉં. તમારા લખમણજતિને જાળવજો ખુશીથી. તમારા રાજમહેલમાં રજપૂતાણી નહિ રહી શકે.”
બુઢ્ઢો હોથી સ્ત્રીચરિત્રને વશ થઈ ગયો. સવાર પડ્યું ત્યાં કાળો જાંબુમોર ઘોડો અને કાળો પોશાક ઓઢાની ડેલીએ હાજર છે.
દેશવટાની તૈયારી કરતાં ઓઢાને મીણલદેએ ફરી વાર કહેવરાવ્યું :
{{Poem2Close}}
<poem>
<Center>
'''માને મુંજા વેણ, (તો) વે’તા લદા વારિયાં,'''
'''થિયે અસાંજા સેણ, તો તજ મથ્થે ઘોરિયાં.'''
</Center>
</poem>
{{Poem2Open}}
[હજુ મારાં વેણ માન, તો તારા વહેતા ઉચાળાને પાછા વાળું. જો મારો પ્રિયતમ થા, તો તારા માથે હું ઘોળી જાઉં.]
{{Poem2Close}}
<poem>
<Center>
'''મિયા ભરીને માલ, ઓઢે ઉચારા ભર્યા,'''
'''ખીરા, તોં જુવાર, સો સો સલામું સજણાં.'''
</Center>
</poem>
26,604

edits